STR Reunion 2011

เว้นว่างห่างหายจากการเจอก๊วนเพื่อนสาวสมัยมัธยมไปนาน ... ครั้งก่อนเจอกันก็ประกาศแต่งงาน นัดเตรียมแจกการ์ด แล้วก็ไปเจอกันอีกรอบวันงานแต่งงาน

คราวนี้ มีเสียงบ่นผ่าน message บน facebook ว่าอยากเจอ นัดเจอกันหน่อยดีกว่า ... เลยได้เวลานัดเจอกันสักที

นัดกันผ่านข้อความตอบกลับไป-มาอยู่หลายรอบกว่าจะสรุปลงตัวกันได้ ... นัดครั้งนี้เจอกันแปลกที่แปลกทาง ไกลกว่าเดิม เพราะไปเจอกันที่ เซ็นทรัล แจ้งวัฒนะ ค่ะ

นัดกัน 13.30 น. แต่ทยอยมาถึงก่อนเวลานัดกันเป็นแถว ... บ่ายโมงก็เกือบพร้อมหน้าแล้วค่ะ

สมาชิกทยอยมา ก็ต้องเรียบสรุปร้านอาหารว่าจะเลือกร้านไหนดี เพราะ หิววววววววววววว ... เล็งไปเล็งมา เลือกอยู่พักใหญ่ ก็ลงตัวที่ "Hong Kong Noodle"

เพราะหิวโหย เลยไม่สนใจจะถ่ายรูปอาหารแล้วค่ะ ขอลุยกินก่อน ... บะหมี่เกี๊ยวกุ้งจัมโบ้รวมมิตร บะหมี่เกี๊ยวกุ้งจัมโบ้เป็ดย่าง บะหมี่เนื้อเปื่อย เผือกทอด ซุปเยื่อไผ่เห็ดหอมน้ำแดง ซุปไข่เนื้อปูฮ่องกง ... อย่างละจานบ้าง สองจานบ้าง แล้วก็มาแบ่งปันกันคนละหนุบคนละหนับ ... กินกันไป เม้าท์กันไป เพลิน อิ่มมมมม

แต่อิ่มของคาวเท่านั้นค่ะ ยังต้องไปต่อของหวานกันอีก ... แม้พุงเต่งจะแย่แล้ว แต่ยังเม้าท์กันเพลิน ต้องขอต่ออีกนิด

เลือก Secret Recipe เพราะมีที่ว่างพอให้สมาชิกนั่งเม้าท์กันได้สบายๆ ... แต่จะนั่งเม้าท์เฉยๆ ได้ยังไงหล่ะค่ะ ก็ต้องสั่งเค้กมากินไประหว่างเม้าท์ด้วย

นี่หล่ะค่ะ เค้ก 5 ชิ้น สำหรับ 7 คนที่อิ่มพอตัว ... กว่าจะละเลียดเค้กกันหมด ก็เม้าท์กัน ถ่ายรูปเล่นกันได้พักใหญ่เชียว

จัดการเค้กครบ ก็ทยอยแยกย้ายค่ะ บางส่วนมีธุระก็กลับก่อน ... ส่วนที่เหลือก็เดินเล่นดูของเพลินๆ อีกหน่อย ก่อนจะแยกย้ายกันจริงๆ

นัดครั้งหน้า เปรยๆ กันว่าอยากจะเจอกันต่างจังหวัดบ้าง ... แต่จะที่ไหน เมื่อไหร่ ยังไง ต้องรอดูกันอีกยาววว หล่ะค่ะ เพราะกว่าจะว่างตรงกันได้ วุ่นวายเหลือเกิน

โสดชั่วคราว

แม้จะมีคนดีเป็นเหมือนเพื่อนสนิท เป็นคู่หู แต่ก็มีบางวันที่อยากจะมีเวลาส่วนตัว พื้นที่ส่วนตัว สบายๆ เรียบๆ เรื่อยๆ บ้าง ... เราเรียกเวลาแบบนี้ว่า "ปลีกวิเวก"

ไม่ได้มีเหตุทะเลาะกัน ไม่ได้ขัดใจกัน แค่อยากใช้เวลาสงบ เงียบๆ คิดอะไรคนเดียวเบาๆ หรือปล่อยหัวโล่งๆ ไม่ต้องคิดอะไรเลย

แผนที่เหมาะสำหรับการปลีกวิเวกคือ ทะเล ค่ะ ... แต่มีเหตุติดขัดบางประการ เลยใช้แผนนี้ไม่ได้ ก็ต้องเลือกแผนสำรอง นั่นก็คือ สปา

วางโปรแกรมเข้าสปาตั้งแต่เช้าจรดเย็น ทำสวยตั้งแต่หัวจรดเท้า 3 ร้าน 3 ที่ เช็คคิวจองเวลานัดเรียบร้อย

ผิดแผนอีกจนได้ เพราะก่อนวันนัด คิวแรกที่จองไว้โทรมายกเลิกเพราะมีเหตุฉุกเฉิน ... เอ้า ไม่เป็นไร ยังเหลืออีก 2 ที่ ก็น่าจะสงบใจพอตัว

นอนตื่นสายๆ ออกจากบ้านตอนบ่าย ลงรถไฟใต้ดิน ต่อรถไฟฟ้า ไปตะลอนทำสวยเหมือนเป็นสาวโสด อาจจะดูโดดเดี่ยวแต่ไม่เหงา ... เป็นการตระเวนทำสวยให้ตัวเองสดใส สดชื่น สบายกาย แล้วก็สบายใจเพราะได้อยู่กับตัวเองเงียบๆ ... กลับเข้าบ้านอีกทีก็ค่ำ

ส่วนคนดีก็มีภารกิจที่บ้านให้จัดการเคลียร์อีกเยอะ ก็ได้อยู่บ้านจัดการธุระของป๊ากับพี่และน้องๆ ได้เต็มที่ ... แยกกันวันเดียว สบายยยยยย

แม้จะขอปลีกวิเวกมาเพียงลำพัง ก็ยังเป็นเด็กดี ส่งข้อความรายงานตัวเป็นระยะ ... แม้จะไม่ได้โทรคุยกัน แม้จะไม่ได้เจอกัน แม้จะต่างคนต่างจัดการธุระ แต่ใจยังอยู่ใกล้กันเหมือนเดิมค่า

หลับให้สบาย

วันนี้สมาชิกบ้านคนดีตื่นแต่เช้า เพื่อไปทำการเก็บกระดูกของป๊า

เก็บกระดูกส่วนนึงลงโถบรรจุ แล้วนำมาทำพิธีวางไว้บนหิ้งที่บ้าน ... แล้วป๊ากับม้า ก็ได้มาอยู่ใกล้กัน

จากนั้นก็นำส่วนที่เหลือ ขึ้นรถ มุ่งหน้าไปมหาชัย ... ไปทำพิธีลอยอังคารกันค่ะ

ลูก หลาน และญาติๆ พร้อมกันมุ่งหน้าไปส่งป๊าเป็นครั้งสุดท้าย ... ลงเรือล่องออกไปปากอ่าว ก่อนจะเริ่มทำพิธี ฝากแม่พระธรณี แม่พระพาย แม่พระคงคา ช่วยดูแลป๊าให้อยู่เย็น

เมื่อโถบรรจุกระดูก ถูกปล่อยลงจากเรือ ลอยห่างออกไปพร้อมกับดอกไม้ที่โปรยลง ... น้ำตาของคนดีก็เอ่อล้น ก่อนจะอำลาป๊าเป็นครั้งสุดท้าย

หลับพักผ่อนให้สบายนะคะ

จำต้องอำลา

ภารกิจแฟนที่ดียังไม่จบค่ะ ... ยังต้องทำหน้าที่ให้ครบถ้วนจนถึงที่สุด

เย็นวันจันทร์ 21 ก.พ. 54 ... ออกเร็วกว่าเวลาเลิกงานสักหน่อย ลงรถใต้ดิน ขึ้นบีทีเอส ต่อแท๊กซี่ ตรงไปวัด

วันนี้พิเศษกว่าวันอื่นตรงที่ช่วงบ่ายมีพระจีนมาทำพิธีสวดให้ ... แล้วลูกๆ หลานๆ ญาติ ก็ช่วยกันเตรียมข้าวของที่จะเผาส่งไปให้ป๊า เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ใหม่สำหรับเรา บ้านหลังใหญ่ พร้อมรถ กับคนรับใช้ และข้าวของเครื่องใช้อีกมากมายหลายอย่าง ... ซึ่งข้าวของทั้งหมด ถูกนำไปเผาหลังจากสวดศพเสร็จคืนนั้น

วันอังคาร 22 ก.พ. 54 ... วันที่จำต้องอำลา ส่งป๊าไปสู่ภพภูมิที่ดี

ช่วงเช้าลูกและหลาน บวชหน้าไฟ และมีเลี้ยงเพลพระ ... เราลางานครึ่งวันบ่าย ตามไปสมทบที่วัดก่อน เผื่อจะช่วยเตรียมอะไรก่อนถึงเวลาฌาปนกิจ

ใกล้ๆ สี่โมง แขกเริ่มทยอยมา พอถึงเวลาตามกำหนดก็เริ่มทำพิธีตามลำดับ ... เราคอยดูคนดีอยู่ห่างๆ

เมื่อพิธีเริ่ม น้ำตาของคนดีก็เริ่มมา ... เมื่อถึงเวลาฌาปนกิจ เสียงกริ่งสัญญาณ ดอกไม้จัน ล้วนเป็นสัญญาณที่บอกว่าถึงเวลาต้องอำลากันเป็นครั้งสุดท้าย น้ำตาของลูกๆ และญาติก็เริ่มริน

ขอให้ป๊าหลับให้สบาย ไม่ต้องห่วงกังวลใดๆ นะคะ

สุดสัปดาห์ กับ ภารกิจแฟนที่ดี

หลังจากได้รับข่าวร้าย ก็เก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋ามาค้างบ้านคนดี พร้อมสำหรับภารกิจแฟนที่ดี

วันพฤหัส 17 ก.พ. 54 ... ตลอดทั้งวันคอยตอบข้อซักถามจากเพื่อน พี่ น้อง เรื่องงานศพป๊าของคนดี นัดแนะสมาชิกที่จะไปร่วมงานศพ

ออกก่อนเวลางานนิดหน่อย เพื่อไปทำหน้าที่เนฯ บอกทางพาคุณกิ๊กไปวัด มีสมาชิกไปสมทบอีก 1 ... ส่วนสาวๆ ที่ออฟฟิศ เพื่อนคนดีใจดีวนรถมารับ ... จุดหมายปลายทางเจอกันที่วัด

ถึงวัดค่อนข้างเร็ว ทักทายให้กำลังใจ เคารพศพ และคอยช่วยดู ต้อนรับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่คุ้นเคย ... พูดคุย ทักทาย เฮฮา และช่วยกันพับกระดาษ

วันศุกร์ 18 ก.พ. 54 ... วันมาฆบูชา วันนี้งดสวด แต่เราก็ยังเข้าไปที่วัด ไปพับกระดาษเงินกระดาษทองให้ป๊า ... เป็นสาวไทยแท้ 100% ไม่เคยพับกระดาษแบบนี้มาก่อน ได้ลองเมื่อวานนิดหน่อย วันนี้ได้พับแบบเต็มๆ

คุณกิ๊ก กับ หมวยบี แวะมาช่วยพับกระดาษด้วยตั้งแต่บ่ายไปจนเย็นย่ำ ... เลยถือโอกาสเวียนเทียนตอนค่ำด้วยกันเลย

แต่คงทำบุญมาน้อย หรือ บาปหนา เลยอดทนรอเวียนเทียนไม่ไหว เพราะรอตั้งแต่ 19.30 จน 21.30 แล้ว ก็ยังไม่ได้เวียนเทียนสักที ... เลยต้องฝากดอกไม้ ธูป เทียน ให้คนอื่นช่วยจัดการต่อให้ แล้วออกไปทำธุระอื่น

วันเสาร์ 19 ก.พ. 54 ... เช้าวันนี้มีภารกิจไปซื้อโถเก็บกระดูก และผ้าขนหนู ที่สวนจตุจักร สมาชิกบ้านคนดียกพลกันไปครบ ไปช่วยกันเลือก ช่วยกันดูจนหมดแรงไปตามๆ กัน ... บ่ายก็เข้าไปพับกระดาษที่วัดกันต่อ

หมวยบีแวะมาช่วยอีกวัน มาพร้อมกับคลิปสอนพับใบผ่านทาง ซึ่งเป็นการพับที่ยากกว่าแบบอื่น ... เราเองที่ไม่เคยพับ พับไม่เป็น พับไปพับมาคล่องกันเลยค่ะ

วันอาทิตย์ 20 ก.พ. 54 ... วันนี้สบายกว่าวันอื่นๆ ไม่ต้องเตรียมของ เตรียมตัวอะไร เลยได้เอนหลังนั่งพักกันสบายๆ ที่บ้าน พอบ่ายแก่ๆ ก็เข้าวัดไปรอรับแขก

พระสวดเรียบร้อย ส่งแขกเรียบร้อย กลับเข้าบ้านเคลียร์ของสักหน่อย ... คนดีก็วนมาส่งเรากลับบ้าน

เป็นสุดสัปดาห์ที่หยุดต่อเนื่องซึ่งผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน ... ช่วยอะไรคนดีได้ไม่มากนัก ทำได้แค่วนเวียน ป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ ให้คนดีไม่เหงาเท่านั้นเอง

วันร้ายๆ ของคนดี

ใกล้ๆ 9 โมง ได้รับข้อความจากคนดีว่า "ป๊าอาการแย่มากแล้ว"

รีบโทรกลับไปทันที ... เสียงที่ได้ยินกลับมาเมื่อคนดีรับสาย คือ เสียงสะอื้น ... หายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ถามอาการ และให้กำลังใจ

คนดีบอกว่า รพ.โทรตามตั้งแต่ยังไม่ 6 โมง บอกว่าป๊าอาการแย่ ให้รีบมา เจ้าหน้าที่ต้องปั๊มหัวใจช่วย ตอนนี้ต้องดูอาการไปก่อน ... ได้ฟังแล้วก็ใจเหี่ยวตามไปด้วย ได้แต่ปลอบใจ และให้กำลังใจ

ราวๆ บ่ายโมงครึ่ง มีข้อความจากคนดีมาบอกว่า "ป๊าเสียแล้ว" ... ประโยคสั้นๆ ที่ทำให้ใจหายวาบ

รีบโทรกลับ ... เสียงสะอื้นหนักกว่ารอบเช้า เตรียมใจไว้แล้ว แต่พอได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะใจเหี่ยวตาม ... ทำได้แค่ส่งเสียงปลอบกลับไปตามสาย

หลังจากนั้น ก็ทำหน้าที่แจ้งข่าว ส่งข่าว กระจายข่าว และคอยตอบคำถามเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ได้รู้ข่าว ... คอยโทรถามข่าวจากคนดีเป็นระยะ สลับกับตอบคำถามเรื่องรายละเอียดการจัดงานศพ

บอกคนดีไปว่า เย็นนี้เราคงยังไม่เข้าไป ขอเตรียมตัวเก็บเสื้อผ้าก่อน ... จะเข้าไปพรุ่งนี้ แล้วจะไปช่วยงาน ไปอยู่เป็นเพื่อนยาวเลย เพราะสุดสัปดาห์นี้เป็นวันหยุดยาว

เลิกงานก็รีบเข้าเมือง ไปสยามพารากอน เพราะนัดรับของกับกิ๊ก ... เลยได้โอกาสแวะซื้อเสื้อสำหรับใส่ไว้ทุกข์ด้วยเลย

ถึงก่อนเวลานัด รีบช้อปเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว พอถึงเวลานัดก็ได้เสื้อผ้าเรียบร้อย ... หม่ำข้าว พูดคุย รับของเรียบร้อย ก็ได้เวลากลับบ้าน

เตรียมตัวไปปฏิบัติหน้าที่แฟนที่ดีวันพรุ่งนี้

: 107 เดือน :

ผ่านไปอีก 1 เดือน ตัวเลขก็ขยับเพิ่มมาอีก 1 ... 107 แล้ววววววว

วันนี้เรายังคงไม่ได้เจอกัน เพราะคนดีต้องติดตามดูอาการป๊า ... ไม่เป็นไรเลยค่า แค่ส่งข้อความทักทายกัน ยังจำได้ ยังไม่ลืม เท่านี้ก็ชื่นใจพอแล้ว

ควันหลงความพิเศษที่คนดีจัดมาให้เมื่อวานยังกรุ่นอยู่ ... แค่นึกถึงดอกไม้ และชอคโกแลต ก็อมยิ้มได้แล้วทั้งวัน

แต่แล้ววันนี้ก็มีความพิเศษเกิดขึ้นอีก ... คนดีแวะมาหาตอนดึกค่ะ

เราลงไปอาบน้ำ ได้ยินเสียงคนเปิดประตูบ้านก็ลองนึกว่าใครน้อ เพราะสมาชิกอยู่กันเกือบครบแล้ว ... พอเดินกลับขึ้นห้องก็รู้ทันที เพราะเห็นรองเท้าใส่ในบ้านของคนดีแอบอยู่มุมนึง

เปิดประตูห้องก็เห็นคนดีนอนหลับอุตุ ... เห็นหน้าแล้วชื่นนนนนนใจจจจจจจ ไม่ได้เจอกันหลายวัน คิดถึง

ขอบคุณนะคะที่แวะมาหากัน ... ขอบคุณค่ะที่รักกัน

Happy Valentine's Day! Surprise!

วันแห่งความรักมาถึงอีกแล้ว ... เป็นวันแห่งความรักที่เราสองคนคงไม่ได้เจอกัน เพราะคนดีติดภารกิจต้องดูแลป๊า ไม่เป็นไรเลยค่า

เพราะรู้ว่าวันนี้คงไม่ได้เจอกัน เมื่อวานตอนไปเยี่ยมป๊า เราเลยติดการ์ด+ของขวัญไปด้วย ... แล้วแอบไปซุกซ่อนเอาไว้ ก่อนจะทิ้งคำใบ้ไว้ให้ตามหา

ทิ้งคำใบไว้ให้คนดี แต่เราเองก็รู้สึกตะหงิดๆ ใจ ยังไงชอบกล ... สงสัยว่าจะเจอเซอร์ไพรส์รับวาเลนไทน์เหมือนกัน

เช้าวันแห่งความรัก ก็ยังตะหงิดใจไม่หาย สังหรณ์ใจชอบกลว่าจะเจอดอกไม้โผล่มาเซอร์ไพรส์ ... เห็นรถส่งดอกไม้วิ่งผ่านหน้าก็ยิ้มได้ แล้วก็ฉงนสงสัยว่าจะมีรถส่งดอกไม้มาถึงเรารึเปล่าน้อ

รอไม่นาน คำตอบก็มาถึงค่ะ เมื่อมีเมสเซนเจอร์ถือกุหลาบขาว-ม่วง ในช่อสีม่วงเข้ามาถามหา "คุณตั๊ก" ... รับดอกไม้พร้อมกับเสียงกิ๊วก๊าวจากสาวๆ ทำเอาเมสเซนเจอร์ที่มาส่งถึงกับเขิน รีบเดินกลับ ... ก่อนจะย้อนกลับมาถ่ายรูปดอกไม้ในมือผู้รับกลับไปเป็นหลักฐาน

ขอบคุณนะคะคนดี สำหรับดอกไม้ช่อที่ 4 ในรอบ 8 ปี ... ไม่ได้เจอหน้ากัน นั่งมองดอกไม้แทนก็ได้

เลิกงานรีบกลับบ้าน เพราะไม่มีโปรแกรมไปไหน เดินถือดอกไม้กลับบ้านในวันที่ดอกไม้เบ่งบานแบบนี้ รู้สึกว่าเป็นจุดสังเกตที่ถูกจับตามองมากกว่าปกติ ... โชคดีที่บ้านอยู่ใกล้ แป๊บเดียวถึง

ตรงดิ่งกลับขึ้นห้องทันที เปิดประตูเข้าไป เอ๊ะ มีอะไรแปลกไป ... โอ๊ะ ว้าวววววววววววววววววววววว

ชอคโกแลต พร้อมการ์ด จากคนดีมาวางเด่นอยู่บนเตียงนอน ... เห็นแล้วยิ้มกว้างงงง หัวใจพองฟู

ได้ดอกไม้ก็ปลื้มแล้ว แต่ได้ชอคโกแลตกับการ์ดปลื้มกว่า ... เพราะเป็นธรรมเนียมปฎิบัติที่คนดีให้มาตั้งแต่เริ่มคบกัน ... ล้วนเป็นชอคโกแลตที่เราโปรดปราน และมีอันนึงที่หายากเพราะขายเมื่อช่วงเทศกาลที่ผ่านมา อร่อยมากกกก

นับเป็นวาเลนไทน์ที่เซอร์ไพรส์ และประทับใจมากกกกกก ... ขอบคุณนะคะคนดี ขอบคุณสำหรับความรักที่มีให้กันมาตลอด

รักคนดีที่สุดค่ะ

ชุมนุมผู้ปกครอง

ตั้งแต่คบกับคนดีมา ผู้ปกครองของทั้งสองบ้าน มีโอกาสได้เจอกันครั้งเดียว ... ป๊าของคนดี ได้เจอกับหม่ามี้ของเรา วันที่ไปหาพี่หมอดูเจ้าประจำ ... หลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย มีแต่ฝากของส่งกันไป-มา

หม่ามี้รับรู้อาการป่วยของป๊าอยู่ตลอด ทั้งจากที่เราเล่าให้ฟัง และจากที่คนดีมาปรึกษา เพราะหม่ามี้เคยทำงานใน รพ. ก็พอจะแนะนำการดูแลรักษาเบื้องต้นได้บ้าง ... พอป๊าเข้า รพ. ครั้งนี้ หม่ามี้ก็คอยติดตามถามไถ่อาการอย่างใกล้ชิด

คราวนี้หม่ามี้ชวนพ่อไปเยี่ยมป๊าที่ รพ. ไปให้กำลังใจ ไปดูอาการ และไปช่วยคุยกับเจ้าหน้าที่เพื่อสอบถามอาการต่างๆ ... เป็นครั้งแรกที่่ผู้ปกครองทั้งสองบ้านจะได้เจอกันพร้อมหน้า

คนดีแวะมารับตอนเช้า เข้าไปถึงรพ.ตอนสายๆ ... ป๊าผอมลงไปเยอะ และมีสายระโยงระยาง แต่ยังทักทายคนที่มาเยี่ยมได้ ดูสดชื่น ... แม้จะสื่อสารกันลำบากเพราะเครื่องช่วยหายใจ แต่ก็ทำให้เราได้สนุกกับการใบ้คำ และพยายามเข้าใจกับข้อความที่ป๊าเขียนลงบนไอแพดของคนดี

พอใกล้หมดเวลาเยี่ยมตอนบ่ายโมง บ้านเราก็ร่ำลาป๊า ขอไปหม่ำข้าว มาถึงแถวนี้ พ่อรีเควสท์ ห่านท่าดินแดง ... คนดี ควงโซ้ยอี๊มาร่วมวงด้วย

เพลิดเพลินกับอาหารตรงหน้ากันพักใหญ่ น้องชายของคนดีตามมาสมทบด้วย ... กินข้าวไป คุยกันไป การเจอกันครั้งแรกของสมาชิกสองบ้าน ณ ร้านห่านเจ้าอร่อย เป็นไปอย่างเรียบร้อยดี

อิ่มท้องแล้ว ได้เวลาแยกย้าย ... บ้านคนดีกลับไปเฝ้าป๊าต่อ ส่วนบ้านเราก็แยกย้ายกันไปตามภารกิจของบ่ายวันอาทิตย์

วันแรกของสัปดาห์ที่วุ่นวาย

ไม่ใช่สัปดาห์ที่วุ่นวายของเรา แต่เป็นสัปดาห์ที่วุ่นวายของคนดี ... เพราะสัปดาห์หน้ามีเข้าติดตั้งงานลูกค้า ซึ่งดูจะวุ่นวายนุงนังไม่น้อย แล้วป๊าเริ่มไม่สบายด้วย

คนดีบอกไว้ล่วงหน้าแล้วว่าวันนี้คงไม่เจอกัน เพราะจะพาป๊าไปหาหมอตอนเย็น คลาสภาษาอังกฤษตอนเย็นคงจะไม่ได้มา ... ไม่เป็นไรค่ะ

แต่กลับกลายเป็นว่า คนดีต้องพาป๊าไปหาหมอตั้งแต่เช้า เพราะอาการไม่ค่อยสบายของป๊า ที่อาเจียน ทานอาหารไม่ได้ และอ่อนเพลีย ... คนดีพาป๊า โซ้ยอี้ และน้องสาวไปส่งที่รพ. เพื่อรอตรวจ แล้วกลับมาทำงาน

แล้วคนดีก็วนกลับไปดูอีกรอบ แล้วก็อยู่ยาว เพราะต้องจัดการธุระเรื่องป๊า ... อาการที่เป็นคือ ปอดติดเชื้อ ต้องแอดมิทเพื่อรับยา และดูอาการ แต่รพ.ศิริราชที่ไปตรวจไม่มีเตียง เลยต้องทำเรื่องย้ายมา รพ.ตากสิน ที่ได้สิทธิบัตรทองอยู่

กว่าจะเสร็จธุระจาก รพ.แรก ส่งตัวมา รพ.ที่สอง จนได้เตียงเรียบร้อย แอดมิทเรียบร้อย ก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน ... เหนื่อยทั้งคนป่วย เหนื่อยทั้งญาติ

เราได้แต่คอยติดตามข่าว และส่งกำลังใจไปให้ ... อยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ จริงๆ

เพลิดเพลินนิทรรศการภาพถ่ายฝีพระหัตถุ์

เชย เช้ย เชย ที่เพิ่งมารู้ข่าว นิทรรศการรวบรวมภาพถ่ายฝีพระหัตถุ์ ในสมเด็จพระเทพฯ เอาตอนที่ใกล้จะหมดวันแสดงแล้ว ... พอรู้ข่าวก็หมายมั่นปั้นมือว่าจะต้องไปดูให้ได้ ยังไงก็จะไม่ยอมพลาด

คนดีเองก็อยากไป แต่ติดภารกิจลูกกตัญญู พาป๊าไปดูบ้าน ไปไหว้เจ้า เลยจำต้องปล่อยเรามาเดินเล่นตามลำพัง ... เพราะถ้าเราไม่ได้ดู คงมีเหตุให้งอแงกันแน่ๆ

เลยเป็นวันเสาร์ที่ออกตะลอนตามลำพัง วางแผนเดินเล่นแวะตรงนั้น ตรงนี้เยอะแยะไปหมด ... เริ่มต้นที่รองท้องด้วย เบอเกอร์คิง ของโปรด ท้องอิ่มแล้วก็มีแรงเดินไปชมนิทรรศการกันเลยค่ะ

นิทรรศการจัดแสดงอยู่ที่ชั้น 8 หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร ... เดินเลาะสกายวอล์คไป แล้วก็เดินขึ้นไปที่ชั้น 6 ต้องไปฝากกระเป๋า ฝากสมบัติทั้งหลายที่ติดมือมาไว้ก่อนค่ะ

แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ นิทรรศการนี้ สมเด็จพระเทพฯ ทรงอนุญาตให้ถ่ายภาพได้ตามสบายค่ะ ... เพราะตามปกติแล้ว นิทรรศการศิลปะส่วนใหญ่ไม่สามารถถ่ายรูปได้ค่ะ ... เห็นสติกเกอร์อนุญาตแบบนี้แล้ว เราก็เดินกดชัตเตอร์เก็บภาพได้เต็มที่ค่ะ

ภาพถ่ายถูกจัดแสดงตามหมวดหมู่ต่างๆ ดังนี้ค่ะ ... ทิวทัศน์ ผู้คน แห่งหน เรื่องราว ศรัทธา สิงสาราสัตว์และบัว ขำขำ

แต่ละภาพจะมีป้ายบอกข้อมูล สถานที่ และวันเวลาของภาพ กำกับไว้ค่ะ ... ส่วนใหญ่เป็นภาพถ่ายในปี 2553 มาจากหลากหลายสถานที่ ทั้งในประเทศไทย และต่างประเทศ อย่าง จีน ชิลี ญี่ปุ่น เยอรมัน และอีกมากมายค่ะ

นอกจากจะมีภาพถ่ายมาแสดงแล้ว ยังมีตู้โชว์กล้องส่วนพระองค์ด้วย มีหลากหลายยี่ห้อ แต่ทุกตัว ทุกยี่ห้อ ผ่านการใช้งานมาอย่างสมบุกสมบัน ... ทั้งกล้องฟิลม์ กล้องดิจิตอล และที่เป็นไฮไลท์ ก็คงหนีไม่พ้นกล้องตัวจิ๋วที่ตั้งเด่นอยู่กลางตู้

ใกล้ๆ กัน ก็มีตู้โชว์หนังสือรวบรวบผลงานภาพถ่ายฝีพระหัตถุ์ที่ผ่านมาของพระองค์ด้วย ... เกาะตู้ยืนดูอยู่พักใหญ่ เห็นแล้วก็นึกเสียดาย ว่าเคยได้ยินแว่วๆ เรื่องนิทรรศการรวบรวมภาพถ่ายฝีพระหัตถุ์ แต่ไม่เคยแวะมาดูเลย แหมมมม พลาดไปได้ยังไง

เดินชมภาพเพลินๆ ก็มาเจอจุดที่ทำให้เพลิดเพลินกว่าค่ะ ... มีมุมเก้าอี้ กับ จอทีวี ที่ฉายเทป ที่สมเด็จพระเทพฯ ทรงเล่าถึงที่มาที่ไปของแต่ละภาพที่นำมาจัดแสดงในนี้ ทรงเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนั้น นั่งฟังได้เพลินที่สุด ฟังไปยิ้มไปค่ะ

ฟังจนจุใจแล้วก็เดินต่อ ... มาเดินคนเดียว อาจจะเหงาเพราะไม่มีเพื่อนคุย แต่ก็ได้ใช้เวลาช้าๆ ไม่รีบร้อน ค่อยๆ พิจารณาไปทีละภาพ เพลินจริงๆ นะคะ ... ถ้าได้ข่าวครั้งหน้า จะรีบมาดูทันที

ส่งท้ายด้วย 2 ภาพโปรดของเรา ... ภาพคุณประจบ แมวทรงเลี้ยง กับ ภาพประชาชนที่มารอรับพระองค์ ... เป็นสองภาพที่เห็นแล้ว ยิ้มได้ทันที

ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ

English Class #11

จวนเจียนจะหมดคอร์สไปทุกทีแล้วค่ะ

คลาสนี้นักเรียนอยู่กันเกือบครบค่ะ ขาดไป 1 สาวที่กลับไปช่วยที่บ้านเตรียมของไหว้เจ้ารับตรุษจีน ... คลาสนี้เป็นคลาสกึ่งเรียนกึ่งเล่นค่ะ เพราะเป็นการเรียนไปพร้อมๆ กับการเล่นเกม Bingo

ครูแจกการ์ดบิงโกให้คนละใบ ก่อนจะอธิบายกติกาการเล่น ... ครูมีตัวเลข พร้อมคำศัพท์อยู่ในแล้ว ให้พวกเราผลัดกันเลือกตัวเลข แล้วครูจะบอกคำศัพท์ประจำเลขนั้น

โดยศัพท์ที่บอกมา เป็น Root Word ให้เราลองดูในการ์ดในมือว่า มี suffix ที่มีศัพท์ในตระกูลเดียวกันอยู่รึเปล่าค่ะ ... ถ้ามีก็ทำเครื่องหมายไว้เลย ถ้าใครได้ศัพท์ครบตามแนวแล้วก็ Bingo ได้คะแนนไปค่ะ

แต่ในการ์ด มีช่องตรงกลางเป็นช่องว่างเว้นไว้ ถ้าใครเฉียดจะบิงโก แต่ยังไม่ได้สักที ก็ใช้สิทธิคิด Suffix ที่ตรงกับ Root Word ที่ครูบอกมาก็ได้ค่ะ

เรียนๆ เล่นๆ แบบนี้ เพลินดี แล้วยังได้เรียนศัพท์ใหม่ๆ เพิ่มด้วย ... ช้อบ ชอบค่ะ