Gizmo : หัวใจสลาย

อย่างที่บอกว่า กิซโม่ รักมีลำดับ ... อันดับ 1 ในหัวใจดวงน้อยๆ ของชิวาว่าตัวจิ๋ว ก็คือ หม่ามี้

ที่กิซโม่รักมี้มากที่สุดก็เพราะเวลาที่มี้มากรุงเทพฯ อยู่บ้าน มี้จะนั่งทำนั่นนู่นนี่ อ่านหนังสือ ดูทีวี คุยโทรศัพท์ หรือทำงานอดิเรกเล็กๆ น้อยๆ อยู่ในห้องตลอด ... โม่ก็จะมานั่งประกบ ประจบ ออเซาะอยู่ข้างๆ

ถึงแม้โม่จะถูกปล่อยให้อยู่ตัวเดียวเพียงลำพังในห้องมี้ได้ แต่จริงๆ แล้ว การที่มีคนอยู่ให้ได้ออเซาะ ก็อุ่นใจกว่าเยอะ

ถ้ามี้ขึ้นไปดาดฟ้า ไปซักผ้า ไปตกแต่งต้นไม้ มี้ก็จะพาโม่ขึ้นไปด้วย ... โม่ไปวิ่งเล่น เดินสำรวจมุมนั้นมุมนี้ เมื่อยแล้ว ก็มานั่งออเซาะ ส่งตาหวาน มี้ก็จะหาผ้ามาปูรองให้โม่นอนรอ

ในเมื่อมี้ใจดี ป้อนขนมอยู่เรื่อยๆ ลูบ เกา นวดให้ประจำ แล้วยังให้นั่งออเซาะ ซุกตัวอยู่ด้วยทั้งวัน ไปไหนก็พาโม่ไปด้วย ... แบบนี้โม่จะไม่รักมี้ที่สุดได้ยังไง

แต่มี้ก็มีเวรที่ต้องลงไปดูแลคุณยายสลับกับคุณพิไล เพราะฉะนั้นจะมีบางช่วงที่มี้จะหายหน้าหายตาไป ... ช่วงนั้นโม่ก็ยึดพ่อเป็นที่หนึ่งในดวงใจแทน

ล่าสุดหลังจากมี้ไปอยู่ดูแลคุณยาย 5-6 เดือน มี้ก็กลับขึ้นมาเมื่อต้นเดือนกรกฎา ... แต่มารอบนี้อยู่แค่เดือนเดียวก็ต้องกลับลงไป เพราะคุณพิไลมีนัดรักษารากฟันต่อเนื่อง

จากที่กิซโม่เพิ่งเจอหน้ามี้ได้ไม่นาน มี้ก็จะหายหน้าไปอีกแล้ว พอใกล้วันมี้เดินทาง โม่ก็ค่อยๆ จ๋อยลงเรื่อยๆ ... วันเดินทาง มี้เดินเก็บของจัดกระเป๋า โม่ก็เดินตามต้อยๆ ตลอด มี้แต่งตัวโม่ก็มานั่งตาปรอยมองไม่ให้คลาดสายตา

พอมี้จะไป ก็ร่ำลาโม่เรียบร้อย ก่อนจะให้ขนมแท่งไปนอนแทะเล่น เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ ... ก่อนจะแวบออกไป

ผลปรากฎว่า พอขนมหมด โม่ก็นึกขึ้นได้ว่ามี้ไม่อยู่แล้ว ... เท่านั้นแหละค่ะ หมาน้อยก็จ๋อยสนิท นอนนิ่งซึมกระทือ กลอกตาไปมา

ไม่ได้แค่จ๋อยอย่างเดียว แต่งอนด้วยค่ะ และคนที่หมาโม่งอนก็คือพ่อ เพราะพ่อเป็นคนพาแม่หายไป ... พ่อพาไปจูงเดินเล่นก็ไปนะคะ แต่พอกลับเข้าบ้าน พ่อส่งขนมให้เหมือนเคย แต่โม่ไม่กินค่ะ คาบแล้ววางทิ้งไว้ ก่อนจะนอนหันหลังให้พ่อ นอนซึมกระทือ เบื่อโลก

เรากลับถึงบ้าน พ่อรายงานอาการให้ฟัง ได้ยินแล้วทั้งขำ ทั้งสงสาร ทั้งหมั่นไส้ ... เพราะหมาโม่หันมาพิศวาทเรา ฉอเลาะ ออเซาะสุดๆ ตามขึ้นมาวิ่งเล่นในห้อง แต่ก็ยังไม่ยอมกินขนมนะคะ ยังทำซึมต่อ

หัวใจดวงน้อยๆ ของหมาโม่สลายเพราะคิดถึงแม่เหลือเกิน