Gizmo : รักมีลำดับ

จากที่กิซโม่ย้ายสำมะโนครัว ไปเป็นลูกมี้กับพ่อ กิซโม่ก็ทุ่มเทหัวใจดวงน้อยให้ ให้มี้กับพ่อเต็มที่ ... แต่เป็นการทุ่มเทแบบไม่ธรรมดาค่ะ

ไม่ธรรมดาเพราะว่ากิซโม่ไม่ได้รักทุกคนเท่ากันนะคะ กิซโม่รักแบบมีลำดับค่ะ ... ใครจะไปเชื่อว่า หมาตัวน้อยๆ จะมีจัดลำดับความสำคัญด้วย แต่ก็เป็นไปแล้ว และเห็นได้ชัดๆ ค่ะ

คนที่หมาโม่คุ้นเคยในชีวิตของหมาตัวน้อยๆ ก็มี เรา คนดี หม่ามี้ พ่อ เจ้าน้องชาย และคุณพิไล ... แต่ลำดับความรักที่หมาโม่มีให้นั้น เริ่มจาก มี้ พ่อ คนดี เจ้าน้องชาย คุณพิไล และ เรา ตกอยู่อันดับท้ายสุด

รักมี้มากสุด เพราะเวลามี้อยู่บ้าน จะอยู่ในห้อง โม่จะวนเวียนมาออเซาะ ฉอเลาะได้ตลอด และที่สำคัญมี้ตามใจมากกกกกก

รักพ่อรองลงมา เพราะพ่อจะพาเดินเล่นเป็นประจำ จากเดินเล่นเช้า-เย็น วันเสาร์-อาทิตย์ ก็มีเพิ่มเดินเล่นรอบเย็นวันธรรมดาด้วย

รักคนดี เพราะไม่ได้เจอกันทุกวัน 2-3 วัน เจอกันที แต่เจอทีไรคนดีก็นวดให้ประจำ

รักเจ้าน้องชาย เพราะไปนอนเป็นเพื่อนเวลามี้ไม่อยู่ แล้วก็ชอบเล่นด้วย

รักคุณพิไล เพราะคุณพิไลชอบแอบให้ชิมขนม ชิมอาหารนั่นนี่ และที่สำคัญคือต้มกระดูกอ่อนให้หมาโม่แทะประจำ

ส่วนเราซึ่งเป็นเจ้าของที่แท้จริงนั้น หมาโม่รักน้อยที่สุด ... เพราะทั้งจับอาบน้ำ เช็ดหู ตัดเล็บ หยอดยา จับไปหาหมอ แล้วยังชอบแกล้งบ่อยที่สุด

แน่ใจได้ยังไงว่ากิซโม่รักแบบมีลำดับ ... ก็หมาโม่แสดงท่าทีให้เห็นชัดๆ เวลาเจอแต่ละคน ท่าทีไม่เหมือนกันนะคะ

ช่วงที่มี้ไม่อยู่ ไปดูแลคุณยายที่นครฯ โม่ก็จะรักพ่อมากเป็นพิเศษ แค่ได้ยินเสียงพ่อเปิดประตูบ้านก็หูตั้งแล้ว จะรอพ่อมารับไปเดินเล่น ... ก่อนนอนก็จะวิ่งเล่นกับพ่อบนเตียงพักนึง พอพ่อหลับโม่ก็จะเดินเข้าไปนอนในกระเป๋า ... เช้าตอนพ่อตื่น แต่งตัวไปทำงาน โม่จะลืมตามามองตาปรอย เดินมาส่งตาหวานฉอเลาะขอขนม

แต่ถ้ามี้กลับมา พ่อที่เคยเป็นอันดับหนึ่ง ก็จะตกอันดับทันทีค่ะ ... โม่จะเดินตามมี้ต้อยๆๆๆ มี้ไปไหน โม่ไปด้วย นั่งตรงไหน โม่จะไปนั่งเบียดอยู่ข้างๆ ให้มี้ลูบ เกา เอาหัวซุก นี่แหละสุขที่สุดแล้ว ... พอมี้บอก "รักแม่รึยัง" โม่ก็จะยื่นหน้าไปเลียคางทันที

ก่อนเข้านอน ก็จะขึ้นไปเล่นกับพ่อบนเตียง เล่นจนหนำใจ ค่อยกลับลงมาออเซาะมี้ต่อ รอจนกว่ามี้จะเข้านอน โม่ถึงจะนอน ถ้ามี้ไม่นอน โม่ก็จะเฝ้าอยู่จนกว่าจะดับไฟ ... แล้วที่นอนของโม่ก็คือ ช่องว่างระหว่างหัวเตียงกับหมอนของมี้ ถ้าคืนไหนอากาศหนาวโม่ก็จะเดินมาซุกนอนอยู่ข้างตัวมี้ ... เช้าที่เคยตื่นมาส่งตาปรอยให้พ่อก่อนไปทำงาน ก็จะกลายเป็นหลับปุ๋ยนิ่งสนิทไม่ใยดีใดๆ ทั้งสิ้น

แล้วถ้ามีคนอยู่พร้อมหน้าหลายคน โม่ก็จะเลือกไปอยู่กับคนที่โปรดปรานก่อน ... พ่อชอบพาโม่แวะมาทักเราที่ห้อง พอเปิดประตูห้องให้ โม่จะวิ่งผ่านหน้าเราไปโดยไม่ทักทาย วิ่งไปเกาะขอบเตียงชะเง้อดูก่อนว่าคนดีนอนอยู่รึเปล่า ถ้าเห็นก็จะโดดเหยงๆ รอให้คนดีอุ้มขึ้นไปเล่น ไปเกา ... แต่ถ้าไม่เห็น ก็จะวิ่งย้อนกลับมา ผ่านหน้าเราไปโดยไม่ทักทายใดๆ ตรงออกไปหาพ่อที่รอยู่

แหม แหม แหม มันน่าซื้ออาหารเม็ด ซื้อขนมแท่งให้กินมั้ยเนี่ย เมินคนออกค่าข้าวค่าขนมซะขนาดนี้ ... มันน่าปล่อยให้อดซะ

แต่ไม่ใช่โม่จะไม่รักเราเลยนะคะ ... รักค่าาาาา ถ้าไม่มีใครอยู่บ้านแล้ว ก็จะรักเรามากขึ้นกระทันหัน เวลาเดินไปหน้าห้องมี้ เปิดประตูห้องปุ๊บ โม่จะวิ่งหน้าเริ่ดมาโดดขึ้นตักเราเลย ... แต่ถ้ามี้หรือพ่ออยู่ ไปยืนเรียกอยู่ 8-9 รอบ ไม่มีขยับตัวมาหรอกค่ะ จนเดินเข้าไปหาก็ยังนิ่ง แค่กระดิกหางทักทายเท่านั้น

ถ้าไม่เจอหน้ากัน 2-3 วัน เจอกันก็จะดี๊ด๊า ตื่นเต้นดีใจ ... แต่ถ้าเห็นกันทุกวัน ก็ทำเมิน เฉยๆ เบื่อๆ ... ใครจะไปคิดว่าหมาตัวนิดเดียวจะเรื่องเยอะขนาดนี้

หัวใจดวงเล็กๆ ของหมาตัวน้อยๆ แจกจ่ายความรักให้คนตัวโตๆ อย่างทั่วถึงนะคะ ... แต่รักมากรักน้อย รักไม่เท่ากันค่ะ