กลับจากปาร์ตี้ปีใหม่ของออฟฟิศ ถึงบ้านเกือบตี 2 ... ถึงบ้านปุ๊บก็รีบจัดการเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋า เตรียมออกเดินทางไปเที่ยวกับคณะ ส ว ที่บ้านค่ะ
กว่าจะเก็บกระเป๋าเสร็จก็เกือบตี 3 ... อาบน้ำรวบรอบเย็น และ รอบเช้า แล้วก็แต่งตัวเตรียมออกเดินทางได้เลย เพราะล้อหมุนตี 5 ... แต่ต้านทานความง่วงงุนไม่ไหว ผล็อยหลับไปได้ราวๆ ครึ่งชั่วโมง หม่ามี้ก็มาเคาะประตูเรียก
ทริปนี้จัดเป็นทริปประจำปีของที่บ้านค่ะ เพราะเป็นทริปฉลองวันเกิดหม่ามี้ล่วงหน้า ... แผนเดิมตั้งใจจะไปทำบุญสร้างกุฏิที่กาญจนบุรี แต่พอหม่ามี้เห็นงานดอกไม้ที่วังน้ำเขียว เลยเปลี่ยนใจ เปลี่ยนแผนมาที่นี่แทน
มาแค่วังน้ำเขียว แล้วทำม้ายยยยย ทำมายยยยย ต้องออกเดินทางตั้งแต่ตี 5 อ่ะเหรอคะ ... เพราะต้องแวะรับสมาชิก ส ว แล้วจะไปหม่ำข้าวเช้ากันที่ พนมสารคาม จ.ฉะเชิงเทรา ค่ะ
มื้อเช้า มื้อแรกของทริปนี้ อยู่ที่ ร้านข้าวมันไก่ เจ้าอร่อย ของเพื่อนพ่อ ที่ปกติจะเปิดร้านขายตอน 11 โมง ... แต่วันนี้เปิดเร็วกว่าปกติตามคำขอของชาวคณะที่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดีค่ะ ... อิ่มจากมื้อเช้า และนั่งเม้าท์กันสักพักแล้ว ก็มุ่งหน้าไปวังน้ำเขียวกันค่ะ ... เราซึ่งอดนอน ก็ปิดสวิทช์เครื่องตัวเอง หลับได้ตามสบาย เพราะทริปนี้ไม่ต้องทำหน้าที่เนฯ
มาตื่นอีกทีก็จวนจะถึงที่พักแล้วค่ะ ... ที่พักคราวนี้ชื่อ บ้านไร่ภูแผงม้า วิวสวย บรรยากาศดี แต่ไม่ได้เก็บภาพห้องพักมาเลย เพราะหิว เหนื่อย และ ง่วง
หลังจาก ส ว ทั้งหลาย เดินสำรวจที่พัก ชมวิว พักผ่อน จนท้องเริ่มร้องก็ชวนกันออกไปหม่ำมื้อเที่ยงตอนบ่ายนิดๆ ... เวลานี้ ร้านไหนๆ ก็คนเยอะ โดยเฉพาะร้านชื่อดังๆ เห็นรถจอดเพียบบบบบ
ผ่านไปเจอร้าน ครัวทะเลวิว มีป้ายหน้าร้านโฆษณาชวนเชื่อ 9 อย่าง ... พ่อครัว 9 คน 9 กระทะ ที่โดนใจคือ อาหารออกใน 9 นาที ... เอ้า ลองกันหน่อย
คนเยอะ แต่มีโต๊ะว่างพอดี นั่งปุ๊บก็รีบเปิดเมนูสั่งอาหาร ... ผัดหมี่โคราช ส้มตำไทย ส้มตำลาว คอหมูย่าง ผัดยอดมะระ ปลาเนื้ออ่อนผัดพริกแกง แกงส้มชะอมกุ้ง ... สั่งจบก็นั่งรอดูซิว่า อาหารจานแรกจะออกได้ภายใน 9 นาที อย่างที่ป้ายเขียนไว้รึเปล่า
ระหว่างรออาหาร ก็ต้องหยิบจาน หยิบช้อนส้อมเอง ไม่เป็นไร ลูกค้าเยอะ เข้าใจ ช่วยๆ กันไป บริการตัวเองบ้าง ... แต่พอพนักงานหยิบแก้วมาเสิร์ฟ แล้วคว่ำแก้วเปียกๆ ลงบนโต๊ะ เอ๊ะ อะไร ยังไง ... เอ้า ไม่เป็นไร เอาทิชชู่เช็ดซ้ำอีกรอบก็ได้ น้องเค้าคงเหนื่อยจนเบลอ
รอสักพัก (เกิน 9 นาทีแน่ๆ ค่ะ) หมูย่างออกมาเป็นจานแรก อืม พอไหว ... ตามมาด้วยผัดยอดมะระ ต๊าย มาจานติ๊ดเดียว เหนียวอีกต่างหาก ... ปลาเนื้ออ่อน อืม ก็กล้อมแกล้ม ... แกงส้มชามไม่ใหญ่ แล้วน้ำแกงใส และรสอ่อนไปนิดนะ
จากนั้นก็นั่งรอ ร้อ รอ ผัดหมี่ กับ ส้มตำ ก็ไม่มาเพิ่มสักที ... จนไปเห็นโต๊ะที่เพิ่งมาใหม่ 2 โต๊ะ ด้านหลังเราได้อาหารครบแล้ว และเท่าที่ดูน่าจะทำยากกว่าผัดหมี่กับส้มตำนะ
ไม่ได้การแล้ว ไม่เข้าใจ สงสัย มีคำถาม ก็ต้องลุกไปถามค่ะ ... ลุกไปตรงเคาเตอร์ที่รวบรวมบิล และคิดเงิน ไปตามว่าอาหารที่สั่งไปถึงไหนแล้ว แต่คำตอบที่ได้คือ ความเงียบ นิ่ง จากคุณผู้หญิงที่ประจำอยู่ตรงนั้น ... เอ้า ไม่เป็นไร รอได้ ปล่อยคิดเงิน เคลียร์บิลก่อน
เสร็จบิลแรก จะต่อบิลสอง เราเลยถามว่า อาหารของที่โต๊ะเนี่ย ยังขาดอยู่ ทำรึยัง ... คุณผู้หญิงก็ไม่สนใจ ก้มหน้าก้มตาจัดการกับบิลตรงหน้าอีกพักใหญ่ กว่าจะเงยหน้ามามอง แล้วถามว่า "โต๊ะไหน" ... พอชี้ให้ดู ก็ก้มหน้าควานหาบิลต่อ แล้วพอมีพนักงานเสิร์ฟมาถามเรื่องอื่น ก็หันไปวุ่นวายทางนั้นอีก ... เอ้า เก็บตังค์ ทอนตังค์ให้เรียบร้อยก่อนก็ได้ รอได้
เสร็จแล้วก็ยังไม่ได้คำตอบ ... เราเลยถามว่า "ขอโทษนะคะ โต๊ะข้างหลังเนี่ย มาทีหลัง แต่ได้อาหารครบแล้ว เค้าโทรจองโต๊ะและสั่งอาหารไว้ก่อนรึเปล่า" ... เงียบฉี่ เฉยแหะ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ... มั่นใจว่าโต๊ะที่อ้างถึงไม่ได้จองโต๊ะไว้แน่นอนค่ะ เพราะตอนเค้าเดินเข้ามายังถามพนักงานว่าโต๊ะไหนว่าง ตรงนี้ได้มั้ยอยู่เลย ... ไม่ได้คำตอบ คำอธิบายใดๆ จากที่ยืนกอดอก ชักเริ่มจะหมดความอดทน ขอเปลี่ยนมาท้าวเอวแล้ว พร้อมจะหาเรื่องแล้วนะ
"ยังไม่ได้อาหารอะไรเหรอ" ... "ส้มตำไทย ส้มตำลาว ผัดหมี่โคราชค่ะ มันทำยากกว่าอาหารของโต๊ะด้านหลังนี้เหรอคะ ทำไมเค้ามาทีหลัง แล้วได้ครบก่อน เค้าจองโต๊ะ สั่งอาหารไว้ก่อนเหรอคะ" ... ลูกค้าโต๊ะที่ถูกอ้างถึงเริ่มไม่มั่นใจว่าอาหารเสิร์ฟผิดโต๊ะรึเปล่า เพราะหันมาถามพนักงานเสิร์ฟ ซึ่งก็ไม่ได้คำตอบอะไร
พ่อเห็นลูกสาวท้าวเอวขนาดนี้ เลยเดินมาบอกว่า "เคลียร์บิลเลยครับ" ... แล้วก็มีลูกค้าอีกโต๊ะเดินมาเคลียร์บิลเพราะได้อาหารไม่ครบเหมือนกัน คุณผู้หญิงคนนี้ก็หันไปบอกลูกน้องตัวเองว่า "ไปดูในครัวซิ ว่าทำรึยัง ลูกค้ายกเลิกบิล" ปากไวเท่าใจคิดเรารีบพูดทันที "โอ๊ย ไม่ต้องไปดูหรอกค่ะ คงยังไม่ได้ทำหรอก"
ยืนหงุดหงิด มองเค้าคิดเงิน ... ต๊ายยยยยย ผัดยอดมะระจานนิดเดียว 100 นึงเชียวเหรอ ปลาเนื้ออ่อน 140 ราคาค่าอาหาร 4 จานที่เห็น รวมกับข้าวเปล่าและเครื่องดื่ม 13XX บาท ... เฮ้ย ไรเนี่ย นิดเดียวแค่นี้เนี่ยนะ
เดินกลับมานั่งที่โต๊ะ แล้วนั่งคิดคำนวณ เห็นในบิลเขียนค่าไวน์แดง 590 บาท ... เอ๊ะ ที่สั่งมาเป็นไวน์ผลไม้ ขวดปริมาณ 500 ml. ทำไมมันแพงนัก ... เลยส่งเสียงถามพ่อไปว่า "พ่อคะ ลองถามเค้าทีซิว่าไวน์ผลไม้นี่ขวดละเท่าไหร่ เค้าคิด 590 นะ" ตั้งใจถามดังๆ จากโต๊ะที่นั่งอยู่เกือบจะกลางร้านนี่แหละให้ได้ยินทั่วกัน เพราะไวน์ผลไม้แบบนี้ มาเจอทีหลังตามร้านค้าขายขวดละ 35 บาท ... พอพ่อหันไป คุณผู้หญิงคนนั้นก็ทำหน้าตางงๆ "อุ๊ย นึกว่าสั่งขวดใหญ่ค่ะ" ก่อนจะส่งเงินส่วนที่คิดเกินไปคืนมาให้ ... ก็ในบิลที่พนักงานรับออเดอร์ไปเขียนไว้ว่า ไวน์แดง คุณผู้หญิงคนนั้นเลยตีความเองว่าคงจะขวดใหญ่ ไม่มีถามเช็คให้แน่ใจว่าสั่งแบบไหนกันแน่
หูยยยย แย่ครบสูตรจริงๆ ... พนักงานไม่สนใจ พูดไม่รู้เรื่อง อาหารออกช้า แล้วยังรสชาติไม่ได้ดีอะไรนัก แพงอีกต่างหาก แล้วยังคิดเงินส่งเดชด้วย ... โอ๊ยยยยยย หมายหัวขึ้นบัญชีดำ
ขึ้นรถแบบท้องยังร้องกันอยู่ มองหาเป้าหมายใหม่ แม้จะไกลออกไปสักหน่อย แต่คงจะดีกว่าร้านนี้ ... เลยไปเจอ ครัวบ้านไม้ รถไม่เยอะนัก น่าจะบริการรวดเร็ว
ลงไปก็ประทับใจเลยค่ะ พนักงานเดินมาต้อนรับขับสู้อย่างดี บรรยากาศดี วิวดี ลมเย็น สบาย ... สั่งอาหารกันอีกรอบค่ะ
นี่คืออาหารที่สั่งไป มารวดเร็วทันใจ จานใหญ่โตอลังการ หม่ำกันอิ่ม และอร่อย ... มื้อนี้ ร้านนี้จ่ายตังค์ไปพอๆ กับอาหารเล็กน้อยที่ร้านนั้น แต่ความอร่อย และความประทับใจต่างกันลิบลับ
ท้องอิ่มสบายใจ ไปเดินเที่ยว เดินชมตลาด ซื้อของฝาก ตุนเสบียงมื้อเย็นกันต่อค่ะ ... ตอนแรกแผนกะว่าจะแวะดูดอกไม้เลย แต่ตอนผ่านไปที่พัก และผ่านออกมากินข้าว เห็นคนเยอะ และดูดอกไม้ไม่สดชื่นเท่าไหร่ ... แผนที่ตั้งใจมาดูดอกไม้เลยพับเก็บทันควัน ตรงกลับเข้าที่พักกันดีกว่า
นั่งพักผ่อนนอนเล่น จนได้เวลามื้อเย็น ก็หม่ำกันอีกแล้ว ... ส ว ชุดนี้ เรื่องกินเรื่องใหญ่ค่ะ
มื้อเย็นก็ใช้บริการร้านอาหารของที่พักเลยค่ะ อาหารอร่อย โดยเฉพาะน้ำพริก อร่อยเด็ด ... เกลี้ยงทุกจานค่ะ
อิ่มแล้วก็ทยอยกันอาบน้ำค่ะ เพราะบ้านพักที่ได้เป็นแบบนอนรวม และมีห้องน้ำเดียว ... เพราะฉะนั้น สมาชิก 9 คน เลยต้องทยอยกันอาบน้ำ และต้องรีบอาบด้วยค่ะ เพราะอากาศเย็นลงเรื่อยๆ
ยิ่งค่ำยิ่งเย็น ยิ่งดึกยิ่งหนาว ... นอนปิดหน้าต่างบางส่วน แล้วไม่เปิดพัดลม ก็ยังเย็นจนหนาวค่ะ ... ตกดึกซุกตัวห่อตัวอยู่ในผ้าห่มกันถ้วนหน้า
วันพรุ่งนี้จะมีโชคเรื่องอาหารมั้ย หรือ จะโชคร้ายเจอร้านอาหารบริการแย่ๆ แบบวันนี้อีกรึเปล่า ... ติดตามได้
ที่นี่ ค่ะ
