ชดเชย

หลังจากคนดีลาออกจากงาน ยังไม่มีวันว่าง ได้อยู่บ้านนอนเอกเขนกพักผ่อนสบายๆ เลย ... มีธุระปะปัง และสารพันเรื่องยุ่งทั้งหลายให้จัดการอยู่ตลอด

แม้กระทั่งวันเสาร์ที่ได้หยุดเพิ่มจากเดิม ก็ยังมีธุระให้ต้องออกไปตะลอนอยู่ดี ... ที่คิดว่าจะใช้เวลาวันเสาร์ด้วยกันแบบสบายๆ ก็มีเหตุให้ต้องตะลอนจัดการเรื่องนั้น เรื่องนี้ ... แต่เอาเถอะก็ยังได้อยู่ด้วยกัน

ก่อนคนดีจะลาออก เราขอทำข้อตกลงเอาไว้ ... เพราะรู้ว่าคนดีจะยุ่ง ต้องใช้เวลาจัดการกับเรื่องงานต่างๆ อาจจะได้เจอกันน้อยลงกว่าเดิม เพราะต้องไปจัดการทุกอย่าง ทุกเรื่องด้วยตัวเอง ไม่เป็นไร เข้าใจ ... แค่ขอไว้สักนิด ว่าถ้ามีเวลาอยู่ด้วยกัน ก็ขอให้เป็นเวลาของเราจริงๆ ไหนๆ เวลาก็มีน้อยลงแล้ว ก็ใช้ให้คุ้มค่าที่สุด

วันนึงจะได้เจอกันแค่ 20 นาที หรือ 3 วันเจอกันสักที 7 วันเจอกันสักหน ก็ไม่เป็นไร ... ขอให้เวลาที่อยู่เป็นเวลาของเราเต็มๆ จริงๆ ... แบบที่มาอยู่ด้วย แต่หูยังติดโทรศัพท์อยู่ ไม่เอา รับไม่ได้แล้ว มีเวลาได้เจอกันน้อยลงแล้ว ขอยึดเวลาน้อยๆ เป็นของเราคนเดียวได้มั้ย

คนดียังไม่รับปาก เพราะไม่คิดว่าจะมีอะไรต่างไปจากเดิม ... เลยต้องอธิบายเปรียบเทียบให้เห็น ให้เข้าใจ ว่าคิดยังไง รู้สึกยังไง ต้องการอะไร ... พออธิบายยืดยาว คนดีก็เข้าใจและรับปาก

แล้วก็มีเหตุผลิกผัน ให้โดนฉกเวลาวันเสาร์ของเราจนได้ ... เนื่องจากคนดียังได้รับตำแหน่งที่ปรึกษากับที่ออฟฟิศเดิมอยู่ เวลาน้องๆ มีปัญหาเรื่องงาน หรืออยากให้ช่วยเหลืออะไรบ้าง ก็ยังเข้าไปช่วยดูอยู่

เสาร์ก่อน ไปเดินงานไทยเที่ยวไทย คนดีแวะซื้อหนังสือไกด์บุ๊คเที่ยวสุพรรณ เราเลยเตือนว่ามีแล้ว คนดีเลยบอกว่าซื้อไปฝากน้องที่ออฟฟิศ เพราะจะไปสำรวจเส้นทางเตรียมงานเวิร์คชอปของออฟฟิศ ... เห็นแล้วก็สงสัยว่าทำไมต้องจัดการให้ เพราะหนังสือไม่ได้หายากเลย แต่คิดซะว่า นี่ลดราคาประหยัดกว่าก็เอาเถอะ

พอวันจันทร์ คนดีก็มาบอกว่า วันเสาร์จะไปสุพรรณ ไปช่วยน้องสำรวจเส้นทางด้วย ... อ้าว ไหงงั้นหล่ะ ... วันเสาร์แทนที่จะได้อยู่ด้วยกัน ไหงยกเวลาไปช่วยใครอีกแล้วหล่ะ แล้วเราหล่ะ

ต่อมงอแงปริแตก น้ำตาหยด ... ไม่เข้าใจว่าทำไมคนดีต้องไปด้วย เพราะน้องที่รับผิดชอบงานนี้ก็เคยไปสุพรรณด้วยกันแล้ว และคงใช้เส้นทางเดิมที่เคยไปเที่ยว เป็นเส้นทางสำหรับกิจกรรมของที่ออฟฟิศ ... ตอนที่คนดีจัดปีแรกๆ ไม่ได้ไปสำรวจเส้นทาง แต่ก็ยังจัดกิจกรรมผ่านไกด์บุ๊คได้เลย ... แล้วทำไมคนที่เคยไปแล้ว และมีไกด์บุ๊คด้วย ถึงไม่สามารถจัดการได้ ... ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ

คนดีนิ่ง อึ้ง เพราะคาดไม่ถึง ไม่ได้คิดเอาไว้ ... เราก็งอแง โยเย เกเร อยู่สักพัก สุดท้ายก็ต้องทำใจ ยอมให้คนดีทำตามแผนที่ตั้งใจไว้ ... เชอะ

วันอังคารคนดีก็แวะมาส่งเสบียงมื้อเที่ยง เย็นมารับพาไปซื้อของ ... วันพุธ ก็แวะมากินข้าวเที่ยงด้วย ก่อนจะไปดูงานลูกค้า ตกดึกหลังจากเข้าไปจัดการเก็บรายละเอียดบูธลูกค้า ก็มาค้างด้วย

วันพฤหัส ตื่นเช้าไปส่ง แวะใส่บาตรด้วยกัน เย็นก็มารับไปตีแบด ... แล้ววันศุกร์ ก็จะเก็บเสื้อผ้ามาค้างด้วยอีก ... วันเสาร์ถึงต้องตะลอนไปกับน้อง แต่ก็จะกลับมาค้างด้วย แล้ววันอาทิตย์จะพาไปเที่ยวแทน

มีอะไรมาชดเชยแบบนี้ก็ค่อยยังชั่ว ... แต่ถ้าวันอาทิตย์คนดียังต้องรับสาย คุยงานนั่นโน่นนี่ ติดพันต่อเนื่องอีกหล่ะก็ ต่อมงอแงปริอีกแน่ๆ ไม่ยอมแล้ว รู้มั้ยคะ