เสียงที่คุ้นเคย

เสียงที่คุ้นเคย เสียงที่ได้ยินแล้วทำให้ยิ้มกว้าง เสียงที่ทำให้หัวใจฟู ... เสียงจากคนดี


เมื่อวันเสาร์ แวะเข้าไปเคลียร์เอกสารที่ออฟฟิศตอนสายๆ ... กำลังนั่งดูเอกสารเพลินๆ ก็ได้ยินเสียงริงโทนที่คุ้นเคยดังขึ้นมา ริงโทนประจำตัวคนดี ... ได้ยินแล้วตาโต รีบควานหามือถือทันที


เจ้าหน้าที่ให้คนดีมาเลื่อนรถ เพราะตรงที่จอดจะมีการจัดงาน คนดีเลยแวบโทรหาเราสักหน่อย ... ถามไถ่ทุกข์สุขแป๊บนึงก็วางไป แต่แค่แป๊บเดียวก็มีความสุขแล้ว ... ได้ยินเสียงแล้วหัวใจฟู หัวใจเต็ม อมยิ้มได้ทั้งวัน


เช้าวันนี้ เสียงริงโทนประจำตัวคนดีดังอีกแล้ว หลับอยู่แต่ก็ควานมือถือทันที ... คนดีลาศีลเรียบร้อย กำลังเดินทางกลับ เหลือบดูเวลา แปดโมงนิดๆ ... นอนกลิ้งไปมาว่าจะตื่นเลย หรือว่าจะหลับต่อดี สุดท้ายก็พ่ายแพ้ต่อผ้าห่มอุ่นๆ เลยหลับต่อ


เสียงริงโทนประจำตัวคนดีดังปลุกอีกแล้ว ... คนดีโทรมาสอบถามเส้นทาง และบอกว่าจะแวะมากินข้าวด้วย เหลือบดูเวลา เก้าโมงครึ่ง คนดีถึงรังสิตแล้ว ... เท่านั้นแหละ โดดจากที่นอนไปอาบน้ำแต่งตัวทันที


สิบโมงนิดๆ คนดีมาถึงแล้ว ได้เห็นหน้า ได้ยินเสียงจากปาก ได้กอด ... คิดถึงที่สุดเลย


ชวนกันไปหม่ำเอ็มเค และเดินซื้อของที่โรบินสันรัชดา ... บ่ายนิดๆ คนดีแวะมาส่ง แล้วเลยกลับบ้าน ... ไม่ได้เจอหน้ากันประมาณ 80 ชั่วโมง แต่แค่ 3 ชั่วโมงที่ได้เดินอยู่ข้างๆ กัน ก็ชดเชยได้หมดแล้ว


แค่เสียงลอยผ่านสายมาก็ยิ้มได้แล้ว แต่ได้เห็นหน้า มาทั้งตัว ทำเอาหัวใจฟูเลย ... คนดีจ๋า รู้มั้ยคะว่าเค้าคิดถึงมากแค่ไหน