Gizmo : ผมกลับมาแล้วครับ

ซาหวัดดีคร้าบบบบบบบ ... กระผ๊มมม "กิซโม่" ชิวาว่าตัวขาวของมี้กลับมาแล้วคร้าบ ผมหายไปนาน ยังจำผมได้รึเปล่าครับ

วันนี้มี้อนุญาตให้ผมกลับมายึดพื้นที่บล็อกของมี้ได้อีกแล้วครับ เพราะผมเพิ่งไปเที่ยวมาครับ ... แล้วมี้เห็นว่าผมไม่ได้มาเล่าเรื่องราวของผมนานแล้ว เลยปล่อยให้ผมมายึดบล็อกได้ครับ

อยากรู้มั้ยครับว่าช่วงที่ผ่านมาผมหายไปไหน ... ผมหนีออกจากค่ายทหารของมี้ ไปเจอสวรรค์สำหรับหมาน้อยตัวจิ๋วๆ ของผมแล้วครับ ... ผมยื่นใบลาออกจากการเป็นลูกชายของมี้ แล้วยื่นใบสมัครเป็นลูกชายคนเล็กของคุณนายแม่แทนแล้วครับ ก็คุณนายแม่ ใจดี๊ ใจดี เอาใจ ตามใจผมเต็มที่ เหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยครับ

ผมอ่ะ ลืมไปแล้วหล่ะครับ ว่ามี้เค้าปล่อยให้ผมอยู่บ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ ... แรกๆ ผมก็เบื่อๆ เซ็งๆ นะครับ ก็ผมไม่ได้เจอเพื่อนตัวโตๆ ที่เคยเล่นด้วยกันที่ทำงานมี้เลย แต่พอคุณนายแม่กลับมานะครับ โอ้โห หายเบื่อเลยครับ ... การอยู่บ้านกับคุณนายแม่เนี่ย สวรรค์ชัดๆ

คุณนายแม่เอากรงอันเล็ก อันเก่าที่ผมเคยนอนตอนเด็กๆ ไปไว้ในห้องครับ แล้วก็หาผ้า เบาะ หมอน มาปูรองให้ผมนอน ... หูย ปูเต็มกรง นอนนุ่มนิ่ม สบ๊าย สบายครับ ... ไม่เหมือนกรงใหญ่ในห้องมี้เลยครับ ปูกรงให้ผมแค่ครึ่งเดียวเอง

แล้วห้องคุณนายแม่ มีเบาะรองนั่ง หมอนนุ่มๆ อีกตั้งหลายใบ ผมไปนั่งเล่นนอนเล่นได้ทุกที่เลยครับ ... คุณนายแม่ไม่ดุผมเลย บางทีผมก็แอบย่องไปยึดเบาะที่คุณนายแม่นั่งเลยครับ ... คุณนายแม่รู้ว่าผมชอบนั่ง ชอบนอนบนที่นุ่มนิ่ม ก็เลยเอาเบาะมาวางเพิ่มให้ผมอีก เห็นมั้ยหล่ะครับ ว่าสวรรค์จริงๆ

นอกจากนอนสบายแล้ว ผมก็ยังกินอร่อยด้วยครับ ... เพราะคุณนายแม่ใจดี ให้ขนมแท่งๆ ผมกินบ่อยกว่ามี้ให้เยอะเลยครับ มี้ให้ผมครั้งละอัน วันละครั้ง ... ส่วนคุณนายแม่ให้ผมเรื่อยๆ ถ้าผมทำตัวดี หรือถ้าผมทำท่าเบื่ออาหารเม็ด คุณนายแม่ก็ให้ขนมแท่งผมเพิ่มครับ ... แต่ผมได้ยินมี้บอกคุณนายแม่ว่า อย่าให้ผมกินขนมเยอะ เดี๋ยวผมไม่ยอมกินข้าว มี้เค้ารู้ได้ไงเนี่ย


คุณนายแม่ก็เชื่อมี้นะครับ ลดขนมแท่งๆ ของผมลง แล้วเปลี่ยนมาให้ข้าวถาด ที่มี้เรียก ซีซาร์ แทนครับ ... โอ้โห ของโปรดของผมเหมือนกันครับ ... ปกติมี้ให้ผมกินวันละครั้ง ยกเว้นวันอาทิตย์ที่มี้จะให้ผมกินข้าวถาดเต็มที่ สำหรับคุณนายแม่นี่ วางข้าวถาดไว้คู่กับข้าวเม็ดเลยครับ ให้ผมเลือกกินได้ตามชอบใจ ... ดูซิครับ สวรรค์ใช่มั้ย


แล้วที่เป็นสวรรค์สำหรับผมมากที่สุด คือ คุณนายแม่ปล่อยให้ผมนอนนอกกรงได้ครับ ... คุณนายแม่เอากระเป๋าที่มี้ไว้ใส่พาผมไปไหนมาไหนมาวางไว้ พร้อมกับปูผ้า และวางหมอนนุ่มๆ ไว้เต็ม ให้ผมนอนอุ่นสบาย ไม่ต้องเข้าไปนอนในกรงแล้วครับ เย้ เย้ เย้


ห้องคุณนายแม่กว้างกว่าห้องมี้ แล้วยังปล่อยให้ผมวิ่งเล่นได้ตามชอบใจตลอดทั้งวัน ... บางวันผมแอบปีนขึ้นไปบนที่นอนคุณนายแม่ ก็ไม่มีเสียงดุ เสียงเอ็ดครับ .. ผมหล่ะช้อบ ชอบ ก็พื้นนุ่มๆ นอนเล่นกลิ้งไปมาได้สบาย พอคุณนายแม่เห็นว่าผมชอบ ก็จับผมขึ้นมาวิ่งเล่นบนที่นอนได้วันละครั้งครับ

นอกจากคุณนายแม่แล้ว ก็มีคุณป๋าอีกคน ที่ชอบเล่นกับผม ... พอผมขึ้นมาบนที่นอนคุณป๋าก็จะเล่นไล่จับกับผม หูยยยยยย ผมวิ่ง โดดไปโดดมาทั่วที่นอน เหนื่อยแต่ก็สนุกน่าดูครับ ... คุณป๋าเล่นไล่จับกับผมทุกวัน ทั้งวิ่งเล่นทั่วห้อง แล้ววิ่งเล่นบนที่นอน โอ้โห สนุกที่สุดครับ ผมวิ่งเล่นซะจนหอบลิ้นห้อยย้อยเลยหล่ะครับ

แล้วระยะหลัง คุณป๋าจับผมใส่สายจูงพาไปเดินเล่นเช้า-เย็น ทุกวันอาทิตย์เลยครับ ... พอถึงวันอาทิตย์นะครับ ผมหล่ะอยากจะเกาะติดขาคุณป๋าเลยครับ ผมจะนั่งชะแง้คอยาว รอคุณป๋าที่หน้าประตูห้องเลยครับ ... แล้วผมรู้ได้ยังไงว่าวันไหนวันอาทิตย์เหรอครับ โอ๊ย ง่ายนิดเดียว ก็วันอาทิตย์คุณป๋าจะตื่นช้า เพราะวันธรรมดาคุณป๋าตื่นออกไปทำงานตั้งแต่มืดเลยครับ


บางวันก็มีพิเศษนะครับ คุณป๋าพาผมออกไปเที่ยว ... ถ้าคุณป๋าหยิบสายจูงหล่ะก็ หมายความว่าผมจะได้ไปเดินชมตลาดกับคุณป๋าแน่ๆ ครับ

คุณนายแม่ กับ คุณป๋า ใจดีกับผมที่สุดเลยครับ วิ่งเล่นกับผม นวดให้ผม พาผมไปเดินเล่นบนดาดฟ้า พาผมไปเที่ยวพัทยาด้วย ... แล้วยังให้ผมได้ลองชิมอาหารแปลกๆ ใหม่ๆ ด้วย อย่าง ฝรั่ง มะม่วง องุ่น ลูกเกด และอีกเยอะเลยครับ ... ถ้าเป็นผลไม้ มี้ยอมให้ผมกินเป็นบางครั้งครับ แต่ก็ไม่ให้ผมกินเยอะเท่าไหร่ แต่คุณนายแม่ กับ คุณป๋า ให้ผมกินเต็มที่ครับ ... แล้วยังแอบให้ผมชิมอาหารแปลกๆ ใหม่ๆ อื่นๆ โดยไม่ให้มี้รู้ครับ ถ้ามี้รู้นะครับ ผมอดแน่ๆ

ล่าสุดผมก็ได้ไปเที่ยวมาครับ เพราะไปกันทั้งบ้านผมเลยได้ติดสอยห้อยตามไปด้วย ... ผมอ่ะนอนไม่หลับเลยครับ ก็คุณป๋าอ่ะ หยิบสายจูงมาใส่กระเป๋า ผมก็นึกว่าจะได้ไปเที่ยวแล้ว ก็ชะแง้รออยู่ ก็ไม่เห็นคุณป๋าจะพาไปสักที ... ผมรอจนง่วงแล้ว ก็ยังไม่ได้ไป จนไม่กล้าหลับเลยครับ หลับๆ ตื่นๆ ตลอด

แล้วคุณนายแม่ก็เก็บของไม่ยอมนอนสักที พอคุณนายแม่ไม่ปิดไฟ ผมก็เลยไม่ยอมเข้ากระเป๋านอน ... สลึมสลือนอนมองคุณนายแม่เก็บของ ก็ผมไม่รู้นี่นา ว่าคุณนายแม่ กับ คุณป๋า จะแอบหนีผมไปเที่ยวรึเปล่า

จนฟ้าเริ่มสว่างอ่ะครับ ผมก็โดนจับใส่กระเป๋าลงไปรอข้างล่าง ... ท้ั้งมี้ ปี๊ คุณนายแม่ คุณป๋า เดินเข้าๆ ออกๆ ยกของ ขนของกันใหญ่เลยครับ ผมหล่ะกลั๊วกลัว ว่าจะลืมพาผมไปด้วย ... สุดท้ายผมก็ได้ขึ้นรถไปครับ แต่ไม่ใช่รถปี๊ ผมก็งงๆ ว่านี่เค้าจะไปไหนกันน้อ

ผมได้แวะเดินเล่นระหว่างทางด้วยครับ ผู้ใหญ่แวะกินข้าว ส่วนผมก็ได้ทำธุระหนักเบาจนสบายตัว ... พอสบายแล้วผมก็เดินเล่น และเริ่มสำรวจ สร้างอาณาเขตครับ นานๆ จะได้ออกมาสักที ต้องจองที่กันหน่อยครับ ... แหม แต่โลกนี้กว้างจริงๆ ครับ ผมเดินจองตั้งนาน ยังไม่ทั่วสักที ผมฉีดปรี๊ดๆ จนเกลี้ยงแม๊กเลยครับ ผมยืนรอเล็งอยู่ตั้งนาน ขาสั่นเสียหลักเซแซ่ดๆ ตั้งหลายรอบ

กลับขึ้นรถอีกพักใหญ่ๆ ก็จอดครับ ที่นี่ผมได้ยินเสียงคนเยอะแยะเลยครับ มีทั้งเสียงเล็กๆ เสียงใหญ่ๆ จ้อกแจ้กน่าดู คุณนายแม่บอกว่าเราถึงโรงเรียนแล้วครับ ... ลงจากรถปุ๊บ ผมก็ได้ลงไปทำธุระก่อน พอทำธุระเสร็จผมก็เริ่มสร้างอาณาเขตเหมือนเดิม

ระหว่างที่ผมสร้างอาณาเขตอยู่ก็เจอ พี่ตัวโตหน้าตาคล้ายผม แต่ตัวโตกว่าผมเยอะครับ ... เค้ามานอนอยู่ในที่ที่ผมจองอ่ะ ผมยอมไม่ได้หรอก จะวิ่งเข้าไปถามเค้าสักหน่อยว่ามานอนในที่ผมได้ไง ผมลองโดดไปแล้ว แต่ผมไปไม่ได้ครับติดสายจูง แล้วเสียงมี้ก็ลอยมาบอกว่า "อย่าซ่า" ผมซ่าตรงไหนเหรอครับ

สักพักผมก็โดนจับเข้ากระเป๋าอีกแล้วครับ เพราะผู้ใหญ่ไปขนของกัน ... นอนรอสักพักมี้ก็มายกกระเป๋าผมไป แล้วเปิดให้ผมออกมาให้มือเล็กๆ จับผมเยอะแยะเลยครับ ผมตกใจหมดเลย นึกว่ามี้จะปล่อยผมทิ้งไว้ที่นี่ซะแล้ว

แต่สักพักมี้ก็พาผมขึ้นรถปี๊ครับ เย้ นี่แหละรถที่ผมคุ้นเคย ... ผมเลยสบายใจ หลับได้อย่างสบายอุรา แต่ถึงผมจะหลับ ผมก็ได้ยินเสียงมี้กับปี๊คุยกันแว่วๆ ได้ยินว่าพูดถึงผมอยู่ด้วย สงสัยจะนินทาผมแน่ๆ เลย แต่ผมไม่สนหรอก ก็ผมทั้งง่วง ทั้งเหนื่อย ขอผมงีบหน่อยนึงนะครับ

ผมหลับได้เต็มอิ่ม รถก็จอดอีกแล้ว มี้บอกว่าจะกินข้าว ... ผมไม่เห็นจะหิวเลย ผมได้กลิ่นแปลกๆ ใหม่ๆ อีกแล้ว อยากไปเดินสำรวจจัง ... คุณป๋าเลยใจดี พาผมไปเดินเล่น สำรวจพื้นที่ สร้างอาณาเขตอีกแล้ว คุณป๋าพาผมไปเดินริมท้องนาด้วยครับ กลิ่นแปลกๆ ดีครับ แต่ผมไม่กล้าเดินไปไกล ผมกลัวครับ

พอผู้ใหญ่หม่ำกันอิ่มแล้ว ก็บอกว่าจะไปเที่ยวต่อครับ แล้วผมจะได้เที่ยวด้วยมั้ยคร้าบบบบ ... ยังไม่ทันจะถาม พอรถจอด คุณป๋าก็เดินมาจับผมใส่สายจูง แล้วอุ้มผมไปเลยครับ ... เย้ ผมได้เที่ยวด้วย

คุณป๋าบอกว่าเราอยู่ในสวนผักสมุนไพรครับ ตอนแรกผมไม่ต้องเดินครับ ผมนั่งตักคุณป๋า แล้วสักพักรถก็เลื่อน ผมเลยโดดไปยืนชมวิวบนตักพี่แต๊กแทน ... โอ้โห เห็นวิวชัดแจ๋วเลยครับ มีกลิ่นต้นไม้แปลกๆ มีเสียงแปลกๆ ให้ผมดูเยอะแยะเลยครับ ว้าวววววววววว โลกใบนี้มันช่างใหญ่โตเสียจริงๆ

แล้วสักพักรถก็หยุด คุณป๋าก็จูงผม ให้ผมเดินเล่นครับ พื้นร้อนนิดหน่อย แต่ผมก็สู้ครับ ก็ผมอยากเที่ยวนี่นา ... คุณป๋าขาย้าว ยาว ผมรีบเดินตามน่าดู แหม แดดร้อนๆ เดินเยอะๆ แบบนี้ เหนื่อยที่สุดเลยครับ ลิ้นห้อยอีกแล้ว

ก่อนที่ลิ้นผมจะห้อยย้อยแตะถึงพื้น มี้ก็มาอุ้มผมกลับขึ้นรถครับ มี้บอกว่าจะได้พักแล้ว ... กำลังเคลิ้มจะหลับ รถจอดอีกแล้ว อะไรกันเนี่ย ยังไม่ได้งีบเลย ... พอลงจากรถไป ได้กลิ่นคุ้นๆ เหมือนพวกเดียวกัน แต่ แต่ แต่ กลิ่นมันต่างไปยังไงไม่รู้

โอ้โห ผมรู้แล้วครับ มีพี่ยักษ์หน้าเหมือนผมแต่ตัวเบ้อเร่อตั้ง 2 ตัว ... ผมยอมไม่ได้หรอกครับ ผมต้องส่งเสียงถามพี่เค้าสักหน่อยว่าชื่ออะไร เป็นใคร มาจากไหน ... มี้บอกว่าเค้าเป็นเจ้าถิ่นที่นี่ครับ ผมอย่าซ่า เชอะ ไม่ยุ่งก็ได้ แต่อย่ามาอยู่ใกล้คุณนายแม่ กับ คุณป๋า ของผมก็แล้วกัน ผมไม่ยอมหรอก

อิอิ พี่เค้าตัวใหญ่ไปครับ เลยเข้าห้องไม่ได้ ผมเลยวิ่งเล่นในห้องพัก สบ๊าย สบาย พอพี่เค้าเฉียดมาใกล้ๆ ห้อง ผมก็ส่งเสียงเตือนเค้าหน่อย ... ผมวิ่งเล่น ร่าเริง สบายใจ หลับก็สบาย ตื่นเช้าก็ส่งเสียงปลุกคุณป๋าให้พาไปเดินเล่น แล้วก็ขึ้นรถกลับพร้อมมี้ ปี๊ และคุณนายแม่

พอขึ้นรถได้ ผมก็หลับอีกตามเคย ก็ผมเหนื่อยนี่ครับ ... สงสัยคุณนายแม่ก็เหนื่อย เพราะคุณนายแม่ก็หลับเหมือนกัน กลับถึงบ้านแล้วคุณนายแม่ก็ขึ้นนอนทันทีครับ ผมเลยตามคุณนายแม่ไปนอนด้วย ได้นอนบนที่นอนซุกอยู่ข้างๆ คุณนายแม่ หลับสบ๊าย สบาย

ตอนนี้ผมก็ชักจะง่วงแล้วครับ ผมเล่ามาตั้งเยอะแล้ว ชักเหนื่อยแล้วหล่ะครับ ... ผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ ไว้เจอกันใหม่โอกาสหน้านะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ