เกือบแล้ว

วันที่ 16 วันที่มีคนหลายคนเฝ้ารอและติดตามลุ้น ว่าจะมีโชคดีให้ได้เฮ ... หรือหน้าเหี่ยว รอลุ้นกันใหม่

พอดีที่มีร้านขายลอตเตอรี่ที่สนิทกัน เรียกว่า "ร้านป้า" ... สนิทกันเพราะป้าเคยเปิดแผงขายหนังสือ แล้วที่ออฟฟิศเป็นลูกค้าประจำอยู่หลายปี จนป้าโดนลูกๆ ขอให้เลิกขาย เพราะไม่อยากให้แม่เหนื่อย

ป้าปล่อยแผงให้คนอื่นมารับช่วงต่อ ส่วนตัวป้าก็หายไปพักผ่อนอยู่ในบ้านระยะนึง ... แล้ววันนึงป้าก็กลับออกมาอีกครั้ง ออกมาตั้งโต๊ะขายลอตเตอรี่ ป้าบอกว่า "อยู่บ้านเฉยๆ เบื่อ เหงา มาขายลอตเตอรี่สบายกว่าขายหนังสือ เพราะไม่ต้องขายทุกวัน" แล้วร้านที่ป้ามาตั้งโต๊ะขาย ก็เป็นหน้าร้านทองของญาติกัน ร้อนก็เข้าไปนั่งรับแอร์เย็นๆ สบาย

เออ เห็นป้าสบายดี ก็ดีใจด้วย ... นานๆ ก็อุดหนุนลอตเตอรี่ของป้าบ้าง

ปัญหาคือ ไม่รู้ว่าจะซื้อเลขอะไรดีค่ะ ไปยืนหน้าแผงทีไรตาลายทุกที ... ไม่มีเลขเด็ด เลขเด่น อยู่ในหัว ... แก้ปัญหานี้ด้วยการบอกป้าไปว่า "ช่วยหยิบรางวัลที่ 5 ให้หนูสักใบ"

ป้าถาม "ไม่เอารางวัลที่ 1 เหรอ" "ไม่เอาหล่ะค่ะ กลัวช็อค" ป้าหัวเราะคิกคักก่อนจะเลือกส่งมาให้ พร้อมกับบอกว่าขอให้โชคดี

สิบเอ็ดโมงนายให้เดินไปเบิกตังค์ ระหว่างทางเห็นคนคึกคักอยู่หน้าแผงลอตเตอรี่ เลยนึกได้ว่าวันนี้ลอตเตอรี่ออก ... พอผ่านร้านป้าก็เล็งดูเห็นว่ามีลอตเตอรี่เหลืออยู่ 5-6 ใบ กะว่าจะอุดหนุนกันสักหน่อย

กะว่าตอนเดินกลับจากแบงค์จะแวะซื้อ เลยเหลือบตาไปดูว่ามีเลขอะไรเหลือบ้าง ... ถ้าเจอ 00 คงไม่ซื้อ เหลือบไปเห็น 03 เออ พอไหว เดี๋ยวค่อยมาอุดหนุน

แต่พอเบิกตังค์เสร็จเรียบร้อย รีบซื้อข้าวกล่อง แล้วเรียกมอเตอร์ไซค์วินกลับออฟฟิศเลยค่ะ เพราะไม่อยากถือเงินเดินกลับเอง ระแวง ... แล้วก็ลืมไปเลยว่าจะแวะซื้อลอตเตอรี่

พอตกเย็นเลิกงาน เดินกลับบ้าน ได้ยินเสียงเด็กตะโกนขายเรียงเบอร์ เลยนึกขึ้นได้ว่าจะซื้อลอตเตอรี่ แล้วลอตเตอรี่ออกแล้วด้วย ... ไหน ไหน ไหน ขอดูหน่อยซิว่าออกเลขอะไร ตรงร้านทองที่ป้าตั้งแผงขาย มีบอร์ดประกาศผลลอตเตอรี่ติดอยู่

เหลือบตาแวบไปดูอย่างรวดเร็ว แล้วก็หันหน้ากลับ ... ชะงัก แล้วหันกลับไปดูใหม่ เฮ้ย เลขท้าย 2 ตัว ออก 03

เฮ้ออออออออออออออออออออออออ เกือบแล้ว เกือบจะมีโชคแล้ว ... ถ้าซื้อไปเลยตั้งแต่ตอนเดินผ่านโชคก็มาถึงแล้ว นี่แค่เกือบ โชคเลยเฉียดมาใกล้เหลือเกิน

ครั้งหน้าคิดปุ๊บ จะซื้อปั๊บเลย ... เพี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ขอให้โชคมาหล่นปุ๊ลงตักเต็มๆ สักงวดเถอะค่ะ