: 91 เดือน :

ผ่านไปอีก 1 เดือน เวลาเดินเร็วจัง วันที่ 15 อีกแล้ว ... อายุความรักบวกเพิ่มอีก 1 = 91 เดือน ใกล้ 100 เข้าไปทุกที ดูเหมือนเยอะจัง แต่ก็รู้สึกเหมือนเพิ่งผ่านมาแป๊บเดียว

ช่วงนี้รู้สึกว่าเวลาเดินเร็ว ป๊อบแป๊บหมดวันอีกแล้ว ... หรือเป็นเพราะช่วงนี้คนดียุ่งวุ่นวายกับงานที่รุมเร้าเข้ามาในเดือนนี้ ไปนั่น ไปนี่ ไปนู่น วุ่นวายไปหมด จนเรารู้สึกวุ่นวายตามไปด้วย และคิดว่าเวลาเดินเร็ว

แต่ไม่ว่าเวลาจะเดินคงที่เหมือนเดิม เดินช้าลง หรือเดินเร็วขึ้น ... ความรักยังคงอยู่ ยังห่วงเหมือนเดิม ยังรักเหมือนเดิม ยังอยากอยู่ใกล้ๆ อยากเดินข้างๆ จับจูงมือกันไว้เหมือนเดิม

ถึงแม้เวลาจะผ่านไป บางอย่างจะเปลี่ยนไป ... ไม่ได้เจอกันเกือบทุกวันเหมือนเดิม ไม่ได้โทรคุยกันบ่อยๆ ไม่มีมอร์นิ่งคอลล์ กู๊ดไนท์คอลล์ที่เคยมีประจำ ก็หลงๆ ลืมๆ กันบ้าง ... ก็ไม่เป็นไร

กลายมาเจอกันผ่านเอ็มเอสเอ็นแทน ... มาเจอกันทางใหม่ที่แต่ก่อนไม่ค่อยได้ใช้ทางนี้ เห็นหน้าผ่านเว็บแคม คุยกันผ่านตัวหนังสือ บางทีไม่ได้คุยกันมากนัก แต่เห็นออนไลน์อยู่ก็อุ่นใจ

ความวุ่นวายกับงาน กับธุรกิจที่กำลังเริ่มต้นของคนดี ไม่เคยทำให้เรารู้สึกว่า คนดีรักน้อยลง ใส่ใจน้อยลง ดูแลน้อยลง หรือ ห่วงใยน้อยลง ... ถึงจะห่างกันบ้าง แต่ความผูกพันและความรู้สึกดีๆ ที่ส่งมายังวนอยู่รอบตัวเสมอ และเห็นว่าคนดีพยายามจะส่งมาให้มากขึ้นด้วยซ้ำ

เราซะอีก ที่ช่วยอะไรคนดีไม่ได้เลย ไม่รู้จะช่วยเรื่องงานยังไง ... ทำได้แค่ส่งกำลังใจ กับ เสนอความเห็น ... ดีไม่ดีความเห็นที่เสนอไป อาจจะทำให้คนดียิ่งเครียด กลุ้มใจ และปวดหัวหนักขึ้นด้วยซ้ำ ... เฮ้อ แย่จริง

คนดีจ๋า ... ถึงเค้าจะเกเรไปบ้าง งอแงหลายครั้ง งี่เง่าหลายที ก็ยังรักเหมือนเดิม ห่วงเหมือนเดิมนะคะ ... ทุกครั้งที่มองหน้ายังใจกระตุก เวลาอยู่ใกล้ๆ ก็หัวใจพองฟู จับมือกันก็ยังอุ่นใจไม่เคยเปลี่ยน และไม่เคยลดลงเลย

"รักคนดีที่สุดค่ะ"