ห่าง แต่ไม่หาย

ขึ้นเดือนใหม่เดือนตุลาคม คนดีออกปากเลยว่า เดือนนี้มีงานยุ่งวุ่นวายอีรุงตุงนังมากมายเยอะแยะ ... มีงานเยอะ แสดงว่าลูกค้าแยะ เงินก็จะหมุนมาหา ซึ่งก็ดี แต่ความเหนื่อย ความเครียด ความวุ่นวาย ก็วนอยู่รอบๆ ตัว เหมือนกัน

เปิดประเดิมสัปดาห์แรกของเดือน มีงานติดตั้งร้านลูกค้าที่จะเปิดร้านใหม่ เป็นงานหลัก ... แล้วยังมีงานรองของลูกค้ารายอื่นๆ ที่ต้องไล่ตามจัดการ ทั้งทำแบบ สั่งงาน สั่งของ รับของ เช็คของ ติดตั้ง รวมไปจนวางบิล-รับเช็ค ... คนดีทำหัวหมุนอยู่คนเดียวเป็นหลัก กระจายงานให้คนอื่นช่วยดูบ้างนิดๆ หน่อยๆ ... ส่วนเราได้แต่ให้กำลังใจ

จากเดิมที่คนดีจะมาค้างด้วยคืนวันศุกร์ แต่เพราะลูกค้าจะเปิดร้าน ต้องเข้าไปดูงาน คุมงาน ... ที่นัดกันว่าอาจจะไปดูหนัง คนดีก็ไม่กล้ารับปาก ขอเป็นว่าถ้าเคลียร์งานเสร็จแล้วมาหา มาดูรอบค่ำหน่อยจะได้มั้ย ... ค่ำของคนดีคือราวๆ 2 ทุ่ม ซึ่งดูงานอยู่แถววงเวียนใหญ่

ได้ฟังแล้วก็ปฏิเสธดีกว่า ... เพราะมาหา มาดูหนัง ก็คงพะวักพะวงกับงาน แล้วร้านที่ต้องดูก็อยู่ไม่ไกลบ้านคนดีด้วย ... เราเลยบอกไปว่า ศุกร์นี้ไม่ต้องมาค้างด้วยก็ได้ ไม่เป็นไร เพราะถ้ามาค้าง เช้าวันเสาร์ก็ต้องขับรถกลับไปแถวนั้น สู้ขับรถกลับไปนอนบ้านดีกว่าใกล้ดี สะดวกกว่าเยอะ ... ไปจัดการเคลียร์งานให้เรียบร้อยเถอะ

เช้าวันเสาร์ ตื่นมาตอนสายๆ แบบอืดอาดยืดยาด มึนๆ งงๆ เพราะไม่มีโปรแกรมในหัว ... ตั้งสติได้ก็คิดว่า เข้าไปเคลียร์งานที่ออฟฟิศ แล้วบ่ายแก่ๆ เลยไปเดินเล่นเซ็นทรัลลาดพร้าวสักหน่อย

สลัดตัวขี้เกียจออกจากบ้านไปถึงออฟฟิศราวๆ บ่ายสอง ก่อนออกจากบ้านก็โทรรายงานตัวกับคนดีหน่อย ... ถึงออฟฟิศ เจอนาย กับ น้องอีก 2 คน เข้ามาเคลียร์งานเหมือนกัน นั่งทำงานไป ฟังเพลงไป เพลินๆ สบายๆ

บ่ายสามนิดๆ ก็มีสายจากคนดีโทรมาหา ถามว่า "งานเสร็จรึยัง จะไปไหนต่อ เปลี่ยนจากเซ็นทรัลลาดพร้าว มาเซ็นทรัลเวิลด์มั้ย"

"ทำไมเหรอจ๊ะ" "เผื่อจะได้เจอกัน กินข้าวกัน ดูหนังด้วยกันไงจ๊ะ" ... หูย ได้ยินแล้วชื่นใจ ถึงงานยุ่งก็ยังไม่ลืมกันเนอะ

สุดท้ายคนดีตัดสินใจขับรถมาหา มารับถึงออฟฟิศ แล้วมุ่งหน้าไปเซ็นทรัลลาดพร้าว ... หิวโหยกันทั้งคู่ค่ะ เพราะได้ทานข้าวกันคนละมื้อแค่นั้น ท้องร้องโครกครากแข่งกัน ... ถึงแล้วก็ไปจัดการธุระกันให้เสร็จเรียบร้อยก่อน แล้วก็ไปฝากท้องไว้ที่ซูกิชิ ... อิ่มหนำสำราญแล้ว คนดีก็วนมาส่งที่บ้าน อยู่ด้วยสักพักก็กลับไปดูงานต่อ

ได้เจอกัน 4-5 ชั่วโมงแค่นี้ก็พอแล้วค่ะ ... ชื่นใจแล้ว

เช้าวันอาทิตย์คนดีก็ยังวุ่นวายกับงานต่อ ต้องไปหาของ ซื้อของ แล้วก็เข้าไปดูงานติดตั้งร้านอีก ... ส่วนเรานอนตื่นสาย เอกเขนกสบาย แล้วก็ซักผ้าตามกิจวัตร

ใกล้ๆ เที่ยง คนดีก็ส่งเสียงตามสายมาถามว่ากินอะไรรึยัง อยากกินอะไรรึเปล่า เสร็จธุระแล้วจะแวะมาหามากินข้าวด้วย ... หูย ได้ยินแล้วชื่นใจ จะได้เจอกันอีกแล้ว

รอไม่นานคนดีก็มาถึง หิ้วเสบียงจาก A&W มาฝาก ... นั่งกินด้วยกัน อร่อย อิ่มท้อง อิ่มใจ

คนดีกินอิ่ม เอกเขนกดูทีวี แล้วก็งีบหลับอีกหน่อย ก่อนจะกลับไปทำงานต่อ ... เจอหน้ากันแป๊บเดียว อยู่ด้วยกันแป๊บเดียว น้อยกว่าเมื่อวานอีก แต่ชื่นใจไม่แพ้กันค่ะ

จริงๆ เตรียมใจไว้แล้วว่าคนดีคงวุ่นมากๆ คงไม่ได้เจอกันบ่อยๆ อาจจะห่างๆ กันบ้าง ... ก็ห่างไปบ้างนะคะ แต่ไม่หายไปเลยอย่างที่เผื่อใจไว้ ... คนดีขา ขอบคุณนะคะ ที่ยังจัดสรรเวลามาให้ ขอบคุณที่ไม่ยุ่งกับงานจนลืมเค้าไป ขอบคุณที่แวะมาอยู่ใกล้ๆ ให้ชื่นใจค่า