คิดถึงเจ้านาย

หัวเรื่องบล็อกอาจจะทำให้ใครฉงนสงสัย และประหลาดใจ ... แต่ คิดถึงเจ้านาย จริงๆ ค่ะ

เนื่องจากว่า ใกล้ๆ ปลายเดือนที่แล้ว นายส่งเมล์แจ้งข่าวว่าจะลาพักผ่อนระหว่างวันที่ 26 พ.ย. - 15 ธ.ค. รวมแล้วราวๆ 20 วัน ที่นายจะไปพักผ่อนแถวยุโรป ... ปกติแมวไม่อยู่แบบนี้ ประดาหนูๆ น่าจะร่าเริง เพราะบรรยากาศปลายปีก็ไม่ชวนทำงานเท่าไหร่ นายไม่อยู่ด้วย คงได้ลั้ลลา

แต่เหตุการณ์มิเป็นเช่นนั้นค่ะ ... พอได้รับเมล์นายจะหยุด ออฟฟิศก็เริ่มอลหม่านค่ะ เพราะเป็นช่วงปลายปีที่มีงานวนเวียนเข้ามาคึกคักกว่าปกติ

สาวๆ ในออฟฟิศ ก็จัดการเคลียร์งานกับนาย เช็คว่าลูกค้าจะนัดประชุม จะมีงานอะไรในช่วงที่นายไม่อยู่รึเปล่า ... จัดการสรุปความให้เรียบร้อย

ส่วนเราก็จัดการเคลียร์เอกสารต่างๆ ให้เรียบร้อย ... เช็คแล้วเช็คอีกว่ามีอะไรที่ต้องเสนอให้นายพิจารณาอีกรึเปล่า ต้องทำให้เสร็จก่อน โดยเฉพาะค่าใช้จ่ายต่างๆ เพราะนายไม่อยู่ให้เบิก

เคลียร์เอกสารเสร็จเรียบร้อย วันสุดท้ายก่อนจะส่งนายเดินทาง ... เช้าวันรุ่งขึ้นก็ได้พักหายใจ หายคอสักหน่อย จากนั้นก็กลับสู่ภาวะปกติ เคลียร์เอกสาร เคลียร์งานไปตามประสา

ก่อนจะหลบไปพักร้อนที่เกาะเสม็ด วันศุกร์ก็งานเข้าค่ะ ... มีลูกค้าติดต่อมาพร้อมกัน 2 ราย ต้องส่งข้อมูลกับคำตอบไปให้ เลยต้องคุยงานกับนายผ่านเมล์ และรอเช็คเมล์ ... เป็นการไปพักร้อนครั้งแรกที่กระวนกระวายใจ เดินหาคอมฯ เข้าไปเช็คเมล์

กลับจากพักร้อน งานก็เข้ายาวววววววววววววววววว ... มีงานด่วน ที่ต้องคุยกับลูกค้า ต้องประชุม รับข้อมูล สำคัญขนาดที่นายโทรทางไกลมาสั่งการ และกำชับด้วยตัวเอง

รับเรื่องแล้วก็จัดการปฏิบัติ ต้องให้กำลังใจตัวเอง และให้กำลังใจทีมด้วย ... แล้วเหมือนพระเจ้ากลั่นแกล้ง ลูกค้าพร้อมใจกันต้องการคำตอบ และความช่วยเหลือพร้อมๆ กัน 2-3 ราย

วันๆ ไม่เป็นอันต้องทำงานอื่น นั่งเฝ้าหน้าจอคอมฯ สรุปงานส่งเมล์หานาย และเฝ้ารอ เฝ้าเช็คว่านายจะตอบเมล์กลับมารึเปล่า ... แล้วเวลาที่ต่างกัน 6 ชั่วโมง ช่วงเช้าระดมส่งเมล์รายงานนาย พอตกบ่ายก็เกาะจอรอดูเมล์ ระหว่างวันก็คอยตอบคำถามสาวๆ และลูกค้า ... ชีวิตตื่นเต้นและมีสีสันมากกกกกกกกกกกกกกก

บ่ายวันอลหม่านวันหนึ่ง มือถือก็ดังพร้อมกับเบอร์แปลก ... รีบคว้ารับทันที เพราะมั่นใจว่านายโทรมาแน่ๆ แล้วก็ใช่จริงๆ ด้วย ได้ยินเสียงนาย ดีใจสุดๆ รีบรายงานสถานการณ์ต่างๆ ทันที ... นายรับทราบ ตอบคำถาม ให้คำแนะนำ เรียบร้อย

ต่อมาอีก 2-3 วัน สถานการณ์ก็เป็นแบบนี้ตลอด ... คือเช้าส่งเมล์ ระหว่างวันตอบคำถามให้สาวๆ กับ ลูกค้า บ่ายรอรับเมล์นาย และรอรับโทรศัพท์จากนายด้วย ... รับสายจากนายแล้ว ก็จัดการทำเอกสารส่งเมล์ไปให้ บางวันคุยกับนาย 4-5 รอบ ดีใจ๊ ดีใจ

คนดีที่นั่งอยู่ในเหตุการณ์ด้วย เอ่ยปากว่า "ถ้าไม่บอกว่าคุยกับนาย จะคิดว่าคุยกับเพื่อนนะเนี่ย เสียงดี๊ด๊าดีใจเกิ้นนนนน"

พอสถานการณ์เริ่มเข้าที่ งานเริ่มซาลง ความวุ่นวายในออฟฟิศเริ่มทุเลา นายจวนจะกลับพอดี ... ก็มีลูกค้าโทรมาเฝ้า รอ ร้อ รอ ว่าเมื่อไหร่นายจะกลับ อยากจะคุยงาน เรื่องสัญญา และเอกสารต่างๆ ... เฮ้อออออ อีกนิดเดียวค่ะ หนูเองก็รอนายอยู่เหมือนกัน

บ่ายวันที่ 15 เสียงโทรศัพท์ออฟฟิศดัง รับสายตามปกติ แต่พอได้ยินเสียงปลายสาย ก็ดี๊ด๊าลั้นลาค่ะ ... นายโทรมาบอกว่าถึงกรุงเทพฯ เรียบร้อยแล้ว ... โอ้โหหหหหหหหหหหหห ดีใจสุดๆ รีบรายงานสถานการณ์ทั้งหมด ว่าลูกค้ารายไหนเป็นยังไง ทีมไหนมีปัญหาอะไรรึเปล่า แล้วจัดการอะไร ยังไงบ้าง

เล่า เล่า เล่า เล่า ... พูด พูด พูด พูด ... เปิดเร่งไปสปีดด่วนสุดๆ รายงานเป็นชุดๆ เป็นฉากๆ พอว่างสายจากนายก็โล่งอกสบายใจ

คนดีที่นั่งอยู่ด้วยบอกว่า "เหมือนคุยกับเพื่อนเลย ใครได้ยินเข้า เค้าจะหมั่นไส้มั้ย รายงานเป็นชุด"

ฮึ ไม่สนใจอ่ะค่ะ ก็ดีใจที่นายกลับมาแล้ว คิดถึงจริงๆ อยู่กันลำพังแบบไม่มีงานเข้าก็คงสนุกดี ... แต่นี้มีงานให้ตื่นเต้น วุ่นวายตลอด มีนายอยู่ใกล้ๆ อุ่นใจกว่ากันเยอะ