สาวๆ จัด ปาร์ตี้เลี้ยงส่ง ไปแล้วที่นครคารา ... เจ้านายจัดเลี้ยงส่งอย่างเป็นทางการอีกรอบที่ห้องชั้นบนสุดของออฟฟิศ เป็นงานเลี้ยงส่งอย่างเป็นทางการจริงๆ เพราะรวมตัวกันหนาแน่น
ปาร์ตี้ในช่วงเทศกาลกินเจแบบนี้ ทีมจัดหาอาหารก็ต้องจัดทั้ง เจ และไม่เจ มาเตรียมเอาไว้ ... อาหาร เครื่องดื่ม ขนมขบเคี้ยว พร้อม ... พอเลิกงานก็ทยอยกันขึ้นไปจัดอุปกรณ์และสถานที่
ศิษย์ปัจจุบันที่หิวโหยเริ่มลงมือลุยเสบียงก่อน เพราะนายออกไปธุระโทรมาบอกว่าให้เริ่มกันไปก่อนได้เลย ... ศิษย์เก่าที่ออกไปแล้ว ทยอยแวะมาทีละคนสองคน
พี่ที่ปรึกษามาถึงงานพร้อมหมวกกันน็อคลายแพนด้า เพื่อความปลอดภัยในการเดินทาง และบอกว่าให้ใส่ไว้ตลอดงาน ... ใครมาถึงเป็นต้องถามทุกคนว่าทำไมต้องใส่ไว้ด้วย
พี่ที่ปรึกษามาถึงงานพร้อมหมวกกันน็อคลายแพนด้า เพื่อความปลอดภัยในการเดินทาง และบอกว่าให้ใส่ไว้ตลอดงาน ... ใครมาถึงเป็นต้องถามทุกคนว่าทำไมต้องใส่ไว้ด้วย
เป็นปาร์ตี้แรกที่ไม่ได้ลุกไปร่าเริงร้องเพลงเต้นบ้าบอ แต่นั่งปักหลักประจำอยู่ที่โต๊ะกับนายตลอด เล็มนั่น เล็มนี่ ในจานตรงหน้า แล้วก็นั่งฟังนาย คุยกับนาย ... ตอนแรกก็เป็นปาร์ตี้ที่ครึกครื้นร่าเริงดี แต่พอพี่ที่ปรึกษาจะกลับ นายเลยขอให้พูดอะไรสักหน่อย
พี่ที่ปรึกษาพูด นายพูด แล้วส่งต่อไมค์มาให้เราพูดอะไรสักหน่อย ไอ้ที่ตั้งใจว่าจะไม่เศร้าเลยน้ำตาปริ่ม เสียงสั่นเครือ ... 13 ปี กับบริษัทที่เป็นเหมือนบ้านหลังที่สอง เพราะอยู่มาตั้งแต่ฝึกงาน ฝึกงานจบกลับไปเรียน เรียนจบก็มาเริ่มต้นที่นี่ เป็นพนักงานรุ่นแรกๆ ที่ได้เจอเพื่อนร่วมงาน ทั้งรุ่นพี่ รุ่นเพื่อน และรุ่นน้อง มากหน้าหลายตามากมายหลายคน แต่ทุกคนก็เป็นเหมือนครอบครัวเดียวกัน สนิทสนมคุ้นเคยกัน
เป็นการทำงานที่มีความประทับใจมาก เป็นมากกว่าเพื่อนร่วมงาน เป็นเหมือนญาติ เหมือนคนในครอบครัว แม้จะมีหลายรุ่น หลายช่วง แต่ก็เชื่อมต่อกันได้ ... กว่าจะตัดสินใจว่าจะจากไป ก็คิดอยู่นาน ทำใจอยู่นาน กว่าจะเข้าไปคุยกับนายได้ คุยแล้วก็ยังรอเวลาอีกนานกว่าจะกำหนดวันอำลา
คุยกับนาย แจ้งให้นายทราบแล้ว ก็ไม่ได้บอกเล่าให้ใครฟัง เพราะยังไม่สรุปอย่างเป็นทางการ รอจนชัดเจนแน่นอน ถึงได้บอกสมาชิกในออฟฟิศให้รู้ ซึ่งก็สร้างความตกอกตกใจไม่ใช่น้อย ... พอศิษย์เก่ารู้ข่าวก็ฮือฮา โดนซักถามว่าจะไปไหน อะไร ยังไง
คนตกที่นั่งลำบากก็ไม่ใช่ใคร คนดีว่าที่เจ้านายคนใหม่นั่นเอง ... คนดีรู้สึกเกรงใจนาย เพราะคุ้นเคยกัน แม้จะไม่เคยทำงานร่วมกัน แต่ก็คุ้นหน้าคุ้นตาและนายก็ให้ความเอ็นดูคนดีไม่น้อย อยู่ๆ เราซึ่งเป็นศิษย์ก้นกุฎิจะลาออกไปทำงานด้วย คนดีเลยเกรงใจ ไม่สบายใจ
ตลอดปาร์ตี้นายก็ถามถึงคนดีตลอดว่าอยู่ที่ไหนแล้ว เมื่อไหร่จะตามมา แต่คนดีติดงาน บวกกับเกรงใจเลยไม่กล้ามา กะจะมารับตอนกลับแค่นั้น ... แต่นายตาม ถามถึง และบอกว่ามาเหอะ ไม่ตีหัวหรอก ... เราเลยโทรบอก และคนดีก็ตามมาแจมด้วย
ตลอดปาร์ตี้นายก็ถามถึงคนดีตลอดว่าอยู่ที่ไหนแล้ว เมื่อไหร่จะตามมา แต่คนดีติดงาน บวกกับเกรงใจเลยไม่กล้ามา กะจะมารับตอนกลับแค่นั้น ... แต่นายตาม ถามถึง และบอกว่ามาเหอะ ไม่ตีหัวหรอก ... เราเลยโทรบอก และคนดีก็ตามมาแจมด้วย
ปาร์ตี้เรียบๆ ง่ายๆ กินกันไป คุยกันไป ใครมีธุระหรือรีบกลับ ก็ลากลับก่อน ส่วนที่เหลือก็นั่งคุยกันเพลินๆ ... ตอนแรกนายจะต้องไปปาร์ตี้อีกที่ แต่ไม่มีเสียงโทรตาม ก็เลยคุยกันยาว กว่าจะเลิก ร่ำลากันจริงๆ ก็ร่วมตีหนึ่ง
ขอบคุณนายที่ให้โอกาสให้ความรู้ ขอบคุณพี่ที่ปรึกษาที่บอกกล่าวเล่าเรื่องต่างๆ เป็นประสบการณ์ ขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทุกคน ที่เคยร่วมงานกัน ... ทุกคน ทุกเรื่องราว ล้วนเป็นความทรงจำ เป็นประสบการณ์ที่สนุก อบอุ่น และประทับใจ
แม้ตัวจะไม่ได้อยู่แล้ว แต่เลือด SPR สีม่วง ก็ยังไหลเวียนอยู่ในตัวเหมือนเดิม ... รัก Siam PR ค่ะ
ขอบคุณนายที่ให้โอกาสให้ความรู้ ขอบคุณพี่ที่ปรึกษาที่บอกกล่าวเล่าเรื่องต่างๆ เป็นประสบการณ์ ขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทุกคน ที่เคยร่วมงานกัน ... ทุกคน ทุกเรื่องราว ล้วนเป็นความทรงจำ เป็นประสบการณ์ที่สนุก อบอุ่น และประทับใจ
แม้ตัวจะไม่ได้อยู่แล้ว แต่เลือด SPR สีม่วง ก็ยังไหลเวียนอยู่ในตัวเหมือนเดิม ... รัก Siam PR ค่ะ
