รักสราญใจ

นิยายเล่มใหม่ของ "ดวงตะวัน" คลอดแล้วค่ะ ... คอยเข้าไปเช็คข่าวในเว็บของสำนักพิมพ์เป็นระยะ พอได้ข่าวว่าจะมีหนังสือเล่มใหม่คลอดออกมา ก็แวะเวียนเข้าไปถี่ขึ้นค่ะ

วันพฤหัสที่แล้ว คุณไปรษณีย์มาส่งซองจดหมายสีเหลืองจากสำนักพิมพ์ดวงตะวัน ... พอเห็นซองปุ๊บก็รีบแกะทันที เพราะรู้ว่าจะได้สั่งซื้อหนังสือแล้ว

จดหมายแจ้งว่าเปิดให้สั่งซื้อหนังสือวันจันทร์ ... จัดการเขียนใบฝากเงินตั้งแต่วันศุกร์ พอเช้าวันจันทร์ก็แวะโอนเงินก่อนเข้าออฟฟิศ ... โอนเงินแล้วก็จัดการส่งแฟกซ์สลิปเข้าไป แล้วก็รอเช็ครายชื่อตัวเอง

ค่ำวันจันทร์ติดตามเช็ครายชื่อผู้สั่งซื้อจากเว็บอย่างใกล้ชิด พอเห็นรายชื่อตัวเองเรียบร้อย ก็สบายใจ ... เอกเขนกรอรับหนังสือ

งวดนี้คุณไปรษณีย์ทำงานช้าไปนิดนึงค่ะ เพราะได้รับหนังสือ พร้อมของที่ระลึก วันพฤหัส ... ทั้งที่น่าจะมาถึงมือตั้งแต่วันพุธ แต่ไม่เป็นไรค่ะ ได้หนังสือเรียบร้อย ครบถ้วน ก็โอเคแล้ว ... หนังสือถึงมือปุ๊บ ก็รีบเปิดอ่านทันที

"สราญใจ" เป็นชื่อถนนสายสั้นๆ ที่สองฟากฝั่งเปิดเป็นร้านขายของสุดกิ๊บเก๋ของหนุ่มสาวชาวอินดี้ และหนึ่งในนั้นมีสาวเซอร์สุดแนวอย่าง "ชื่นชีวา" รวมอยู่ด้วย ... สัญญาเช่าร้านค้าที่กำลังจะหมดในอีกไม่กี่เดือน มาพร้อมกับข่าวใหญ่ที่ว่าทายาทของวงศ์สราญ เจ้าของย่านการค้าแห่งนี้กำลังจะคืนกลับมา

ชื่นชีวากังวลเหลือเกินว่า การกลับมาของใครคนนั้นจะทำใหย่านการค้าที่หล่อนรัก และ ชีวิตแนวๆ ของหล่อนกับผองเพื่อนชาวอินดี้ต้องเปลี่ยนแแปลงไปหรือไม่ อย่างไร ... ทางเดียวที่แม่สาวเซอร์จะทำได้ก็คือ สืบรู้ให้ได้ว่า ใครกันคือทายาทวงศ์สราญ

(ภาพและเรื่องย่อ จาก http://www.dtawanbooks.com/ )

หน้าปกเขียนไว้ว่า รักสราญใจ : เรื่องรักน้ำเน่าของเด็กแนว เนื้อเรื่องก็ตามนั้นจริงๆ ค่ะ ... เป็นเรื่องรักน้ำเน่า ของเด็กแนวอย่างชื่นชีวา สาวเซอร์ที่เลือกทางเดินของตัวเอง ไม่ชอบอยู่ในกรอบ แต่เลือกเส้นทางที่เป็นอิสระ เป็นตัวของตัวเอง และมีผองเพื่อนขาวอินดี้อยู่รายล้อม ... พล็อตเรื่่องที่สาวเซอร์ต้องเจอ น้ำเน่าจริงๆ ค่ะ อ่านไป ยิ้มไป ขำไป และต้องตบยุงไป

อ่านจบแล้ว ไม่ได้ปลื้มพระเอก นางเอก ... แต่ไปปลื้มเพื่อนนางเอก ซึ่งเป็นเพื่อนพระเอกด้วย "ป๊อด เจ้าของลัทธิ ป๊อดเดี้ยน" เป็นตัวละครที่สร้างสีสันได้ตลอดเรื่องจริงๆ ค่ะ ถ้าขาดป๊อดไป นิยายเรื่องนี้คงเหงา

ทยอยอ่านตั้งแต่ ค่ำวันพฤหัส อ่านทีละนิด ทีละหน่อย หนีบติดจั๊กกะแร้ไปไหนต่อไหนด้วยตลอด ... จนจบสมบูรณ์เรียบร้อย ก็ค่ำวันอาทิตย์ค่ะ

อ่านแล้วก็สนุก อ่านได้เพลินๆ แต่แอบหงุดหงิดใจนิดหน่อยกับสไตล์การเขียน ... เพราะระยะหลัง รู้สึกว่าเนื้อเรื่องจะถูกปูไว้นาน ให้พอเดาทิศทางได้บ้าง แต่กว่าจะคลี่ปม เฉลยเรื่องก็ช่วง 6-7 ตอนท้ายๆ ... รู้สึกอึดอัด และหงุดหงิดใจ เพราะอยากรู้ว่าที่เดาทางเอาไว้ ใช่รึเปล่า

อ่านจบแล้วก็สบายใจค่ะ ... ตอนนี้ก็ลังเลว่า จะหยิบหนังสือในกรุที่เข้าคิวรอให้อ่านเรื่องไหนออกมาอ่านต่อดี ... ทั้งนิยาย ทั้งหนังสือธรรมะ จะหยิบเล่มไหนดีน้า