เดี่ยว 9

"หากว่าเรากำลังสบายจงปรบมือพลัน......" ... แฟนเดี่ยวไมโครโฟน ของพี่โน้ส อุดม คงจะคุ้นเคยกับประโยคนี้ดี

เราเองก็เป็นแฟนเดี่ยวเหมือนกัน แม้จะไม่ได้ดูครบทุกเดี่ยว แต่ก็ดูมาหลายเดี่ยว ... เดี่ยว 9 รอบนี้ก็ตั้งใจว่าจะไปดู ถึงขั้นวางแผนการเตรียมซื้อบัตรไว้ล่วงหน้า

แต่ผ่านการซื้อบัตรก็พลาด เพราะติดภารกิจอื่น เลยต้องฝากเจ้าน้องชายที่ตั้งใจจะดูเหมือนกันไปซื้อแทน ... เพราะฝากคนอื่นไป เลยวางแผนไม่ได้อย่างใจ มีเหตุผิดพลาด ไม่ได้บัตรมาครอบครอง ... อาการและอารมณ์เหมือนอกหักรักคุดอยู่พักใหญ่

เปิดขายรอบแรกพลาดไปแล้ว ได้ข่าวเปิดรอบพิเศษก็เตรียมตัวใหม่ แต่ไปเองไม่ได้อีก ต้องฝากเจ้าน้องชายอีก ... รอบนี้ก็พลาดอีก เพราะบัตรหมดในชั่วพริบตา ... ตกอยู่ในอาการอกหักรักคุดอีกรอบ

ทำใจแล้วว่าคงไม่ได้ดูแน่ๆ เลยเปลี่ยนไปจองบัตรคอนเสิร์ทแทน ... แต่แล้วฟ้าก็ประทานวีรสตรีขี่ม้าขาวมาช่วย คุณพัช ส่งข้อความมาถามว่ายังจะไปดูเดี่ยว 9 รึเปล่า ยังพอมีคนช่วยหาบัตรได้ ... บอกไปแบบทำใจล่วงหน้าว่าอยากดู แต่จะยังหาบัตรได้เหรอ

สุดท้ายเราก็ได้บัตร 1500 รอบทุ่มวันที่ 11 สิงหา มาครอบครอง 2 ใบ ... คุณพัชจัดหา และจัดส่งให้ถึงมือ แล้วยังร่วมขบวนไปเฮฮาพร้อมกันด้วย ได้บัตรแล้วก็สบายใจลั้ลลา รอวัน-เวลาที่จะมาถึงเท่านั้น

เลิกงานก็รีบตรงดิ่งไปสยามพารากอน สถานที่จัดงานซึ่งเราไม่ชอบมากที่สุด เพราะหาที่จอดรถยากมาก ... ได้ที่จอดรถแล้วก็ต้องรีบหาอะไรรองท้อง เพราะใกล้เวลาเริ่มแล้ว ได้ชานมไข่มุก มิสเตอร์เชค มาถ่วงท้องไว้หน่อย

ขึ้นไปถึงหน้างาน ก็ช้อปปิ้งเลยค่ะ เพราะเดินไปเจอซุ้มขายของที่ระลึกของดีแทค ที่พี่โน้ส ออกแบบให้เป็นคอลเล็คชั่นพิเศษ ... พอเหมาะกับที่คนดีเดินไปดูงาน เราเลยสอย ผ้าเอนกประสงค์ กับ แก้วน้ำใบโต มาครอบครอง จากนั้นก็รอเวลาเข้าไปขำ

ตอนแรกที่รู้ว่าจัดที่ พารากอนฮอลล์ ก็ไม่ปลื้มเท่าไหร่ เพราะเคยมาดูคอนเสิร์ทแล้วไม่ประทับใจกับการจัดที่นั่ง เพราะไม่ได้ยกพื้นไล่ระดับ สักเท่าไหร่ โดนคนข้างหน้าบังซะ ... แต่งานนี้ เห็นที่นั่งแล้วประทับใจสุดๆ เพราะพี่โน้ส ลงทุน ไล่ระดับทุกแถว ไม่มีโดนบดบัง ทัศนวิสัยชัดเจนแจ่มแหมวเป็นที่สุด

และทุกที่นั่งยังมีหมอนให้กอดเพลินๆ ระหว่างชม แล้วยังมีหนังสือ 16 ปี แห่งความโดดเดี่ยว วางไว้ให้อ่านเล่นด้วย

รอสักพัก โชว์ก็เริ่ม ประโยคคุ้นเคยก็ลอยมา แล้วพี่โน้สก็ปล่อยของมาเรื่อยๆ ... บางเรื่องก็อิน บางเรื่องก็ไม่อิน แต่เรื่องที่ถูกใจที่สุด ก็ตรงระบบสะกดคำใน whatsapp ของ iPhone นี่หล่ะค่ะ เห็นด้วยเป็นที่สุด ขำซะเหนื่อย

ขำไปเรื่อยๆ เพลินๆ แป๊บเดียว หมดเวลาแล้ว ว้าาาาาาา ยังเพลินอยู่เลย ... โชว์จบก็กลับ แต่ไม่ได้กลับมือเปล่า เพราะพี่โน้สใจดี ให้ถือหนังสือที่วางไว้ทุกที่นั่งติดมือกลับมาด้วย

กลับถึงบ้านพร้อมกับอารมณ์ดีดีที่ยังกรุ่นอยู่ในใจ ... ถ้ามีเดี่ยวครั้งหน้า ก็คงต้องลุ้นฉกชิงบัตรอีกเช่นเคย