วันวุ่นๆ

วันศุกร์ วันสุดท้ายก่อนลาพักร้อนหยุดยาว เคลียร์งานเตรียมเอกสารช่วงไม่อยู่เอาไว้ แล้วยังมีนัดออกไปประชุมกับนายด้วย ... ตอนเย็นนัดหม่ำข้าวกับสมาชิกในบ้าน ดูแล้วก็น่าจะไม่วุ่นวายมาก แต่พลิคล็อคเพราะนัดประชุมที่เพิ่มเข้ามา


9.30 มีนัดไปเจอลูกค้ากับนายแถวสุขุมวิท 33 ... นัดเจอกับน้องอีกคนที่ออฟฟิศ จับมอเตอร์ไซค์ ลงรถไฟใต้ดิน ต่อบีทีเอส แล้วเดินไปตึกลูกค้า ... ประชุมเช้าผ่านไปด้วยดี เตรียมย้ายไปประชุมนัดต่อไปที่อยู่ไม่ไกลนัก


ระหว่างเดินทางนายคุยโทรศัพท์เช็คสถานที่นัด ปรากฎว่าขอเลื่อนเวลา ไปเป็นช่วงบ่าย ได้ยินแว่วๆ ว่าสี่โมงเย็น ... กลับเข้าออฟฟิศกันก่อน กินข้าว เคลียร์งานเคลียร์เอกสารไปเรื่อยๆ ... นายส่งข่าวมาบอกว่า นัดรอบบ่ายเลื่อนเวลาเป็น ห้าโมงเย็น แถวนานา


ได้ยินเวลานัด กับสถานที่แล้ว สมองคิดถึงนัดตอนเย็นกับที่บ้านทันที ที่นัดไว้ทุ่มนึง สงสัยกว่าจะไปถึงคงสนุกสนานแน่ๆ ... โทรบอกคนดี มี้ พ่อ ถึงสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป สรุปว่าต่างคนต่างเดินทางไปเจอกันที่ร้านแล้วกัน ... เสร็จแล้วก็จัดการเก็บของ เก็บกระเป๋า รอให้คนดีที่จะแวะมาเอาเอกสารหยิบขึ้นรถกลับไปให้ด้วย


สี่โมงนิดๆ ออกจากออฟฟิศพร้อมนาย ฝ่าการจราจร ถึงที่นัดตอนห้าโมงเป๊ะ ... เจอเพื่อนนายที่โทรมานัด นั่งคุยกันรอเวลาอยู่พักใหญ่ๆ ก็ย้ายขึ้นไปนั่งรอหน้าห้องประชุม รอ รอ รอ รอ จน หกโมงนิดๆ ก็ยังไม่ได้เข้าประชุมสักที ... นายเลยตัดสินใจไม่รอแล้ว เพราะมีนัดทานข้าวกับลูกค้าอีกรายตอนทุ่ม


ฝากเอกสารไว้ แล้วติดรถนายมาลงระหว่างทาง ... ตอนแรกกะว่าจะแยกกับนายหลังจากประชุมแล้วตรงไปร้านแถวบางลำภูเลย แต่มีสายจากพ่อ กับข้อความจากคนดีส่งมาบอกว่านัดเจอกันที่บ้าน ... เลยเปลี่ยนใจติดรถนาย จะตามไปเจอที่บ้าน


นายมีนัดแถวโกลเด้นเพลส เลียบทางด่วน แยกจากนายแป๊บนึง คนดีก็โทรมาถามว่าถึงไหนแล้ว รอเราอยู่ เพราะพ่อบอกว่าจะไปเจอที่ร้านเลย ถ้าแวะบ้านก่อนคงช้าแน่ๆ ... อ้าว ตายแล้ว ได้ยินแบบนี้ก็เลิ่กลั่ก เอาไงดีหว่า ยืนรอแท๊กซี่มองซ้ายมองขวา ไม่มีมาสักคัน แล้วถ้านั่งแท๊กซี่ กว่าจะถึงบ้านคงอีกนาน แล้วกว่าจะไปถึงร้านอีก คนดีต้องเข้าไปดูงานร้านลูกค้าตอนสามทุ่มด้วย


ดูนาฬิกา ทุ่มสิบห้าแล้ว โอ๊ย ... มอเตอร์ไซค์วินผ่านมาพอดี โบกเรียก แจ้งที่หมาย แล้วนั่งซ้อนท้ายทันที ... เป็นการนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ทางไกลที่สุด แถมซ้อนในชุดสูทตัวบางกับกระโปรง รองเท้าส้นสูงด้วย นั่งตัวเอียง เอวบิด หนีบกระโปรงแน่น จากเลียบทางด่วนไปสุทธิสาร ... ระหว่างทางก็กดมือถือส่งข้อความบอกคนดีเป็นระยะว่าถึงไหนแล้ว


ถึงบ้านแบบปลอดภัย แต่ขาตึงไปข้าง แขนตึงไปอีกข้าง หลังข้างขวาตึงเพราะนั่งเอวบิด ... รีบเข้าบ้านเปลี่ยนรองเท้า เข้าห้องน้ำ แล้วดิ่งออกมาพร้อมคนดี และเจ้าน้องชาย มุ่งหน้าไปร้านข้าวต้มวัดบวร


ใกล้ๆ สองทุ่มก็ถึงร้าน ทั้งเราทั้งคนดีหิวซ่กกันทั้งคู่ สั่งอาหารกันเต็มพิกัด ... กินไป ก็โทรไปหาพ่อ กับ มี้ ว่าอยู่ถึงไหนแล้ว ทั้งสองคนบอกว่ากำลังมา ให้หม่ำกันไปก่อนเลย ... นั่งหม่ำกันพักใหญ่ๆ พ่อก็ตามมาถึง นั่งสักพัก คนดีก็ต้องไปก่อนเพราะต้องไปดูงาน


ส่วนมี้ ตามมาถึงตอนสามทุ่มครึ่ง นั่งหม่ำกันเรื่อยๆ คุยกันเพลินๆ อีกพักใหญ่ๆ ... อิ่มกันถ้วนหน้าก็ชวนกันกลับบ้าน วันวุ่นๆ ก็ผ่านไปอีกวัน