วันแรก

วันแรกของการลาออกจากการเป็นพนักงานบริษัท คนดีก็ไม่ได้อยู่ว่าง มีงานพิเศษไปช่วยลูกค้าดูงานที่สิงห์บุรี ... ส่วนเราก็ต้องเริ่มปรับตัวใหม่ ไม่มีคนดีมาปลุกตอนเช้า และต้องเดินไปทำงานเอง

ก่อนออกจากบ้านมีสายจากคนดีเข้ามาถามว่าตื่นรึยัง จะออกจากบ้านรึยัง ... วันนี้เดินระหกระเหิน เดินไปบ่นไป เพราะฝนตกถนนเฉอะแฉะ เดินลำบาก ถ้าฝนไม่ตกคงเดินสบายกว่านี้ ... ถึงออฟฟิศแล้วก็โทรกลับไปรายงานตัว

ระหว่างวันมีสายจากคนดีเข้ามาเป็นระยะ ... ถึงออฟฟิศลูกค้าแล้ว ออกจากออฟฟิศลูกค้าแล้ว ถึงสิงห์บุรีแล้ว กำลังจะกลับแล้ว แวะกินข้าว ล่าสุดคือแวะปั๊ม ... เออ พอออกจากงาน มีสายจากคนดีโทรเข้ามาถี่มากกว่าเดิม

ส่วนเราก็โทรหาคนดีมากกว่าเดิม จากที่โทรไปช่วงพักกลางวันครั้งเดียว ก็มีเพิ่มรอบบ่าย รอบเย็นตอนออกจากออฟฟิศ และรอบถึงบ้านแล้ว ... เพราะถ้าคนดีไม่มารับ ก็มักจะห่วงว่าจะกลับรึยัง กลับตอนไหน ถึงบ้านรึยัง ก็รายงานตัวให้ครบถ้วน

วันแรกของการไม่ได้เจอกันเหมือนปกติ ยังไม่เหงาหงอยเท่าไหร่ เพราะโทรคุยกันบ่อยกว่าปกติ ... ขอให้วันต่อๆ ไปก็ได้คุยกันเป็นระยะแบบนี้ทุกวันเถอะ