Cosmetic Therapy

หลังจากคนดีลาออกจากงาน ที่คิดว่าจะว่างนั่งเหงาหง่าวอยู่บ้าน ก็ผิดคาดค่ะ ... มีงานนั่นโน่นนี่ให้ทำวุ่นวายไม่มีจบ มีเรื่องให้ออกจากบ้านทุกวัน ไปหาคนนั้น ไปคุยกันคนนี้ แวะไปทำธุระตรงโน้น ตะลอนไปมาไม่ต่างจากตอนยังทำงานบริษัทเลยค่ะ

คุยกันไว้แล้ว ตกลงกันไว้แล้ว ว่าเราสองคนจะต้องปรับตัวกันยังไง ... แต่เพราะความยุ่งนุงนัง ทำให้คนดีทำได้บ้างไม่ได้บ้าง ซึ่งเรื่องที่ทำไม่ได้ก็เป็นเรื่องเดิมๆ ที่เคยคุยกันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว นั่นคือ เรื่องโทรศัพท์

เข้าใจว่าคนดีมีเหตุให้ต้องใช้มือถือเยอะ ต้องคุยติดต่อเรื่องงานกับใครต่อใคร แต่ถึงขั้นคุยจนหายไปเลยครึ่งค่อนวันก็ไม่ไหว ห่วงนะ รู้มั้ย ... เคยบอกคนดีไว้นานแล้วว่า "ไม่ได้ต้องการให้โทรมาคุยยาวๆ แค่อยากได้ยินเสียง เพื่อให้รู้ว่ายังสบายดีอยู่ จะได้ไม่ห่วงว่าไปคว่ำคะมำคะเมนอยู่ที่ไหน ถ้าหายไปนานผิดสังเกตจะได้รู้ว่าต้องตามหาที่ไหน ... ที่ต้องการแค่สักนาที แค่กดโทรมาบอกสักนิดว่าอยู่แถวไหนแล้วแค่นั้น"

คำตอบที่มักจะได้กลับมาก็คือ "เค้ายุ่งมาก เค้าไม่มีเวลาเลย" ... หือ ยุ่งขนาดไม่มีเวลาสักนาทีเลยเหรอ "ได้เข้าห้องน้ำมั้ยคะ ได้พักกินข้าวบ้างมั้ย ถ้าได้ทำ เจียดเวลาสักนาที กดโทรมาหากันสักหน่อย จะทำไม่ได้เลยเหรอ" เจอประโยคนี้ไปคนดีก็นิ่ง แล้วก็ยอมรับ และจะพยายามปรับตัว

แล้วเมื่อวานก็ต้องพูดกันเรื่องนี้อีก เพราะหลังจากโทรไปรายงานตัวกับคนดีว่าถึงออฟฟิศแล้วตอนแปดโมง ก็ไม่มีสายจากคนดีกลับมาเลย เงียบหาย นิ่ง สนิท ไม่รู้ว่าไปทำอะไรอยู่ที่ไหน ... ก้มดูเวลา บ่ายสามโมงแล้ว 7 ชั่วโมงที่หายไป เป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ หายจ้อยไปเลย ... โทรไปก็ไม่รับ รอสักพักก็โทรกลับ

แล้วพักใหญ่ๆ คนดีก็มาถึง พร้อมกับยังวุ่นวายกับการคุยโทรศัพท์เคลียร์งาน ... คุยตามสบายเลยค่ะ เห็นหน้าก็สบายใจแล้ว

พอขึ้นรถจะมุ่งหน้าไปหาอะไรหม่ำที่เซ็นทรัล ก็ขอเปรยกับคนดีสักหน่อยว่าเงียบหายไปเลยนะ ถ้าตอบกลับมาว่าไปทำนั่นโน่นนี่มาก็ไม่เท่าไหร่ แต่คนดีตอบมาว่า "อย่าเพิ่งพูดตอนนี้เลยน่าตัวเอง เค้ายุ่ง" เท่านั้นหล่ะค่ะ ยาววววววว ... หันไปอบรมทันที

ควบคุมโทนเสียงในการอบรมให้อยู่โทนเสียงกลาง เพราะต้องการพูดให้เข้าใจ ถ้าทำเสียงสูงเมื่อไหร่จะกลายเป็นเม้งแตก ... พูด พูด พูด อบรมจบก็นิ่ง แต่นิ่งแบบใจไม่สงบ หงุดหงิด ยุกยิกอยู่ตลอด จนกินข้าวอิ่มแล้วก็ยังไม่หาย เลยบอกคนดีว่า "ตัวทำเค้าหงุดหงิด ขอเค้าไป cosmetic therapy ที่แผนกเครื่องสำอางหน่อยนะ"

พูดจบก็มุ่งหน้าไปทันที เพราะรู้ว่าช่วงนี้ M.A.C มีคอลเล็คชั่นใหม่ ขอไปดูให้เจริญหูเจริญตา สบายใจสักหน่อย ... เดินผ่านพื้นที่โปรโมชั่นของแมคที่ตั้งอยู่ตรงลานน้ำพุ ก็ตาโต แต่ยังไม่หยุดดู กะจะเข้าไปดูที่เคาน์เตอร์เลย

เดินไปใกล้จะถึงเคาน์เตอร์ก็เห็นแผงแป้งพัฟเรียงรายอยู่ เลยคิดว่าจะซื้อแป้งพัฟตัวที่ใช้ประจำดีกว่า ... แต่ก็ยังคิดถึงส่วนลด ว่าช่วงนี้มีส่วนลดอยู่รึเปล่า ถ้าไม่มีก็คงไม่ซื้อ ... ระหว่างที่คิดนั้นก็กวาดตาไปมองมุมอื่นๆ แล้วก็ตาลุกวาว คุณพระช่วย คอลเล็คชั่นใหม่วางเรียงรายเต็มไปหมด ตายแล้ว ล่อตาล่อใจมากๆ

สงสัยจะทำตาโตออกอาการเกินไป บีเอสาวที่ไม่สาวเต็ม100 ก็ปราดมายืนรับหน้าทันที เงยหน้าดูก็จำได้ว่าเป็นคนทีเคยซื้อครั้งก่อน ... ส่งยิ้มกลับมา พร้อมกับบอกว่า "วันนี้เฉพาะแมคลด 10% วันสุดท้ายนะคะ เพราะเป็นวันสุดท้ายของการแนะนำคอลเล็คชั่นใหม่ค่ะ" ... โอ้ ได้ยินแล้วใจสั่น

สุดท้ายก็สอยชุดแปรงของคอลเล็คชั่นใหม่กลับมาด้วยจนได้ ... จ่ายตังค์ cosmetic therapy บำบัดอาการหงุดหงิดไปซะ

จ่ายตังค์เสร็จก็หันมาโวยคนดี "เพราะตัวนั่นแหละทำให้เค้าหงุดหงิด เค้าถึงต้องใช้ cosmetic therapy บำบัด ดูซิเสียตังค์เลย ... ถ้าคราวหน้าตัวทำเค้าหงุดหงิดอีกนะ เค้าจะให้ตัวจ่ายตังค์ซื้อเครื่องสำอางให้ แล้วเค้าจะเดินเลือกให้เพลินเลย" ... คนดีฟังแล้วได้แต่ยิ้มแหยๆ ผิดทั้งขึ้นทั้งล่อง

เวลามีเหตุผลก็คุยกันรู้เรื่อง พูดอะไรก็เข้าใจ แต่ถ้างี่เง่าขึ้นมาหล่ะก็ อาร์ตตัวแม่ดีดีนี่เอง ... เพราะฉะนั้น ประพฤติตัวดีดี อย่าให้เค้าต้องงี่เง่า ไม่งั้นจะลำบากรู้มั้ยคะ คนดี