แก๊งค์ลูกหมู : รวมตัวเฉพาะกิจ

หลังจากที่ประกาศปิดตำนานแก๊งค์ลูกหมูไป สมาชิกก็ไม่ได้กลับมารวมตัวกันตระเวนชิมอีก ... ยุ่งไปตามธุระปะปังของแต่ละคน เรื่องงาน เรื่องที่บ้าน ว่ากันไป และที่สำคัญคือ โรคทรัพย์จางอักเสบรุนแรง ยังเล่นงานสมาชิกสาวทั้งสองคนอยู่

เย็นวันจันทร์นี้เรากับคนดีไม่มีแผน ไม่มีธุระจะไปที่ไหน ต่างคนต่างนั่งเคลียร์งานกันไป สาวๆ ในออฟฟิศทยอยกลับบ้าน เหลือหมวยบีกับสาวฝน ที่นั่งรอช่างคอมฯ ซ่อมเครื่องคอมฯให้อยู่ ... เราล้ากับการจ้องคอมฯ แล้ว เลยปิดเครื่องเตรียมตัวเก็บของ พอดีกับที่มีข้อความผ่านเอ็มเอสเอ็นจากสาวฝนมาทักทายคนดี

คุยกันไปคุยกันมายังไงไม่รู้ ผลออกมาว่า คนดีจะตามหมวยบีไปหาพี่หมี เพราะอยากไปชิม "ราดหน้าหมูอึ๋ม" ที่หมวยบีเคยเขียน จะรับราดหน้าหรือผัดซีอิ๊วดีคะ ในบล็อก ... คนดีจะไปลองพิสูจน์ว่า เส้นใหญ่น้ำ กับ ราดหน้าแห้ง ที่ร้านนี้อร่อยจริงรึเปล่า

ออกจากออฟฟิศขึ้นรถคนดี ไปจอดที่สถานีศูนย์วัฒนธรรม แล้วต่อรถไฟฟ้าใต้ดิน ... ไปเจอพี่หมีที่สวนลุมไนท์ แล้วค่อยตรงไปร้าน

ถึงร้านปุ๊บ สั่งอาหารปั๊บ คนดี หมวยบี สาวฝน เลือกราดหน้า ส่วนเราเลือกผัดซีอิ๊ว ... ส่วนพี่หมี เจ้าถิ่นแถวนี้ ไม่สั่งอาหารคาว แต่เดินไปสั่งบัวลอยจากร้านใกล้ๆ กันมานั่งหม่ำค่ะ เพราะระหว่างรอสาวๆ เดินทางมา พี่หมีหาเสบียงลงท้องรองท้องไปพอสมควรแล้วค่ะ

ผัดซีอิ๊ว ผัดมาหอมดีค่ะ ผัดมาแห้ง ไม่มัน ไม่เลี่ยน หอมกลิ่นกระทะ และที่สำคัญเนื้อหมูหมักมาดี เนื้อนุ่ม นิ่ม อร่อย เสียอย่างเดียวที่มาชามเล็ก หมดชามแล้วยังไม่อิ่มค่ะ ... คนดีเลยสั่ง เส้นหมี่ผัดซีอิ๊ว กับ หอยทอดจากร้านใกล้ๆ มาเป็นจานกลางแบ่งกันค่ะ

ตอนแรกหมวยบีหวั่นใจ เพราะกลัวว่าจะไม่ถูกปาก ไม่อร่อย อย่างที่เอ่ยอ้างถึง เกรงว่าถ้าไม่อร่อย จะโดนบ่นผ่านบล็อก และบ่นกันไปยันลูกโต ... และหมวยบีก็สงสัยว่า ทำไมเรากับคนดีถึงลงทุนดั้นด้นจากสุทธิสารมาถึงพระรามสี่ เพื่อมาชิมราดหน้า กับ ผัดซีอิ๊ว ที่หากินได้ทั่วไป

คำตอบก็คือ ถ้ามีคนการันตีว่าอร่อย ก็ต้องตามไปพิสูจน์ให้รู้แจ้ง ถ้าอร่อยก็เจอกันใหม่ แต่ถ้าไม่ก็ลาขาด เจอกันครั้งเดียวพอ ... สภาพของจานราดหน้ากับผัดซีอิ๊วที่เกลี้ยงเกลา ก็พอการันดีได้ว่า ผ่านมาตรฐานแก๊งค์ค่ะ

บล็อกหน้านี้ไม่มีรูปนะคะ เพราะไม่ได้ติดกล้องไป ... และนี่เป็นการรวมตัวกันเฉพาะกิจ ยังไม่กลับมารวมตัวกันถาวรนะคะ ต้องรออาการทรัพย์จางอักเสบเรื้อรังที่สองสาวเผชิญอยู่ ทุเลาเบาบางลงอีกสักนิดค่ะ