ทริป ส ว บางสะพานน้อย #2

ย้อนไปดูการเดินทางวันแรก ที่นี่ ค่ะ

มาทริป ส ว แบบนี้ ไม่ต้องตั้งนาฬิกาปลุกค่ะ เพราะบรรดา ส ว ตื่นมาเอิกเกริกทุกทีค่ะ ... ทริปนี้ใกล้ๆ 6 โมง ก็ตื่นกันแล้วค่ะ ตื่นมาส่งเสียงจ้อกแจ้ก ชี้ชวนกันดูดวงอาทิตย์ขึ้น

เรานอนเงี่ยหูฟังสักพัก ก็จับความได้ว่า มองเห็นไม่ชัด เพราะมีเมฆบัง เราเลยไม่ตื่นลุกมาดู นอนต่อดีกว่า ... แต่นอนได้ไม่นานหรอกค่ะ เจ็ดโมงก็ตื่นแล้ว เพราะทั้งเสียง ส ว คุยกัน และกลิ่นอาหารมื้อเช้าลอยมา

ตื่นมาอาบน้ำ แต่งตัว เก็บของเตรียมตัวพร้อม แล้วออกไปหม่ำมื้อเช้าค่ะ ... เป็นมื้อเช้าที่ปรุงกันเอง พ่อโชว์ฝีมือเอง เอาข้าวผัดที่เหลือจากเมื่อคืนมาอุ่น แล้วทอดไข่ดาวเพิ่ม ... ตอนแรกพ่อตั้งใจจะทำไข่กระทะ แต่ไม่ได้แวะซื้อเครื่องเคียง และส่วนผสมเพิ่ม เลยเหลือแต่ไข่ดาว ... อุปกรณ์ที่ขนมาได้ใช้ แม้จะไม่เต็มประสิทธิภาพอย่างที่ตั้งใจก็ตาม

อิ่มมื้อเช้าแล้ว แยกย้ายกันอาบน้ำ เก็บของเตรียมกลับ ... แต่งตัวเรียบร้อย เก็บของเรียบร้อย แต่ก็ยังกลับไม่ได้ค่ะ เพราะปูที่สั่งไว้ยังไม่มาสักที ... รอ ร้อ รอ อยู่จนสิบโมง ปูก็มาส่งค่ะ

ปูนึ่ง 3 กิโล ที่พอยกมาวางปุ๊บ ก็โดนทุกคนรุมล้อมประทุษร้าย ... ทุบ ตี ฉีก ทึ้ง ส่งเข้าปากกันหนุบหนับ ปูสดๆ นี่เนื้อหวานนนนนนนน อร่อยยยยยย โดยไม่ต้องพึ่งน้ำจิ้มค่ะ

จัดการปูเรียบร้อยสมใจแล้ว ก็ขนของขึ้นรถ ออกเดินทางกันต่อค่ะ ... เป้าหมายต่อไป ร้านหนูโภชนา แถวบ้านกรูดค่ะ

เล็งร้านนี้ไว้เป็นมื้อเย็นเมื่อวาน แต่ติดที่ระยะทางเลยสลับมาเป็นมื้อเที่ยงแทน ... แต่ละคนได้ปูนึ่งรองท้องมาแล้ว พอมาถึงเลยตรงดิ่งไปซื้อของฝากก่อน ... หน้าที่สั่งอาหารก็ตกอยู่ที่เรากับพ่อ

ส้มตำทะเล กุ้งแช่น้ำปลา ปลาทรายทอดกระเทียม พล่ากุ้ง ปลาสำลียำมะม่วง ยำเม็ดมะม่วงหิมพานต์ ต้มยำโป๊ะแตก และ ปลากระพงนึ่งมะนาว ... รสชาติอาหารใช้ได้นะคะ แต่รู้สึกว่าหวานโดดขึ้นมากว่ารสอื่นสักหน่อย เหมือนเมื่อก่อนจะครบรสกลมกล่อมกว่านี้

อิ่มแล้วก็ยิงรถยาวเข้าหัวหินค่ะ ... ตอนแรกหม่ามี้อยากแวะด่านสิงขรอีก แต่เราเอาขนมหวานมาเบี่ยงเบนความสนใจ ... โดยการเสนอว่า แวะไปซื้อขนมร้านแม่เก็บ กินไอติมเจ้าอร่อยที่หัวหินดีกว่า ... หม่ามี้เลยยอม

ไปถึงร้านแม่เก็บก็เกือบบ่ายสามแล้ว ขนมเด่นๆ หมดไปหลายอย่าง ... เสียใจเล็กน้อย รีบไปกินไอติมกันดีกว่า ระหว่างทางไปร้านไอติม ก็มีเสียงลอยมาว่า อยากกิน ลอดช่องสิงคโปร์ลุงดำ

ตัดปัญหาด้วยการแวะ ร้านชายไอศครีม ก่อน สั่งไอติมกันคนละถ้วยบ้าง สองถ้วยบ้าง ตามแต่ชอบค่ะ ของเราเป็น เผือกล้วน ... อิ่มจากไอติมแล้ว ก็แวะไปร้านลอดช่อง ตบท้ายให้หายอยาก แบ่งกัน 2-3 คน ถ้วยนึง เพราะท้องตึงกันถ้วนหน้า

ภารกิจอิ่มท้องเรียบร้อย ก็เตรียมตัวกลับบ้านได้แล้วค่ะ ... แต่ก่อนจะกลับก็ต้องแวะซื้อของฝากอีกหน่อย เพราะขบวน ส ว ชุดนี้ ชอบซื้อของกันเหลือเกินค่ะ ทั้งร้านของฝาก และ เพิงริมทาง ... ปล่อยผู้ใหญ่ซื้อของไป เราซึ่งเป็นก๊วนเด็กแถวหลัง ก็หลับกันเพลิน

ขามาย่นระยะทางจากแผนเดิมไปพอสมควร พอขากลับก็วิ่งวนส่งผู้โดยสารกันสนุกค่ะ ... เริ่มจากรายแรก ส่งอาที่บ้านโป่ง ราชบุรี ... แล้วเลยต่อไปส่งน้าอีกคนที่ ท่ามะกา กาญจนบุรี

นานๆ มาที ทางไม่ค่อยคุ้น แล้วยังมืดอีก เลยเล็งทางกันลำบาก เกือบหลง เกือบเลย เหมือนเคยค่ะ ... นั่งรถกันเหนื่อย จนต้องแวะหาร้านฝากท้องมื้อเย็น จริงๆ ควรจะเรียกมื้อค่ำ เพราะกว่าจะได้กินก็ 2 ทุ่มแล้วหล่ะค่ะ

เจอร้านระหว่างทาง มีรถจอดคึกคักอยู่หน้าร้าน หน้าตาร้านดูสะอาดสะอ้าน ใหญ่โต เลยเลี้ยวรถเข้าไป แม้ชื่อร้าน กบทอด จะทำให้หวั่นใจก็ตาม

เลือกเมนูง่ายๆ กินง่าย กินเร็ว ... ปลาช่อนเลาะก้างทอดน้ำปลา ปลาอินทรีย์เค็มทอดยำ ทอดมันปลากราย ยอดฟักแม้วผัดน้ำมันหอย ไก่รวนเค็ม ต้มยำปลาคัง ... อร่อยทุกอย่างค่ะ

เราโปรดปรานปลาอินทรีย์เค็มอยู่แล้ว พอเจอเมนูนี้เลยสั่งมายีคลุกข้าว แล้วกินกับผัดผัก และกับอื่นๆ เพลิ้น เพลิน ค่ะ ... เป็นร้านบังเอิญเจอที่น่าประทับใจมากค่ะ พ่อถึงกับหมายมั่นว่าจะหาโอกาสกลับมาชิมอีก

ส่งผู้โดยสารต่างจังหวัดเรียบร้อย ก็ได้เวลาเข้ากรุงเทพฯค่ะ ... ส่งผู้โดยสารแถว กรุงเทพ-นนท์ 1 ราย ลาดปลาเค้า 1 ราย ลาดพร้าวอีก 1 ราย ... ส่งท้ายจุดสุดท้ายที่สุทธิสาร ตอนเที่ยงคืนพอดีเป๊ะ

เป็นอีกทริปที่นั่งรถตะลอนเหนื่อย พอๆ กับ กินเหนื่อยค่ะ ... ทริป ส ว เป็นแบบนี้ทุกที นั่งรถเยอะ กินแยะ และหลงเล็กน้อย ... ได้ยินแว่วๆ ว่า ทริปหน้าจะไปกาญจนบุรี ยังไม่รู้ว่าจะเที่ยวตรงไหน พักที่ไหน แต่ก็พอเดาได้ว่า เหนื่อยแน่ๆ ฮู้วววววววว