ฉลองครบรอบแต่งงาน

พอจะรู้อยู่ว่าวันครบรอบแต่งงานของหม่ามี้กับพ่อตรงกับวันที่เท่าไหร่ ... แต่ไม่ค่อยได้มีส่วนร่วมนัก เพราะเค้าแอบไปฉลองกันเอง หรือไม่ก็ไปกับเพื่อนๆ

แต่ปีนี้พ่อมากำชับไว้ว่า เย็นวันที่ 27 ไปกินข้าวฉลองครบรอบแต่งงานกัน พ่อเลือกร้านไว้แล้ว ... บอกมาแบบนี้ ก็จัดการเคลียร์คิวรอไว้ทันทีค่ะ

ตอนแรกเห็นว่าจะไปร้านโคขุน แต่ไปๆ มาๆ กลายมาเป็น บุฟเฟ่ต์อาหารญี่ปุ่น ที่ ไดอิจิ โรงแรม ดิ เอมเมอรัลด์ ... จะร้านไหนก็ไม่มีปัญหาค่ะ

นัดเจอกัน 18.30 น. ที่ร้านเลยค่ะ พ่อจะไปจากที่ทำงาน ... หม่ามี้ ไปพร้อมเรากับคนดี ... เจ้าน้องชายกับแฟน ก็ไปเจอที่นั่น

หม่ามี้ เรา คนดี กำลังจะเดินเข้าประตูโรงแรม ก็เจอเจ้าน้องชายมากับแฟนพอดี เลยได้ยกพลไปพร้อมกัน ... ไปถึงห้องอาหารก็เจอพ่อนั่งรออยู่ที่โต๊ะแล้ว ... สมาชิกพร้อมหน้า ก็ลุยตักอาหารกันเลยค่ะ

ที่บ้านเราชอบไปบุฟเฟ่ต์ เพราะเลือกตักอาหารได้ตามชอบใจ ใครชอบอะไร มากน้อยแค่ไหน ก็รับผิดชอบกันเอง ... มาแลกกันชิมบ้างนิดๆ หน่อยๆ แต่ไม่มีตักเผื่่อกันมาแน่นอน เพราะยึดกฎกันว่า ใครตักคนนั้นรับผิดชอบ

เดินเลือกอาหาร ตักอาหาร มานั่งกินกันไป คุยกันไป เรื่อยๆ เพลินๆ ... ข้อดีของที่นี่คือไม่จำกัดเวลานั่งทานอาหารค่ะ ทานได้เรื่อยๆ สบายๆ ตามแต่ท้องจะรับไหว ... แต่สองทุ่มกว่า ก็ท้องเต่ง พุงตึง ครบถ้วนทั้งอาหารคาว อาหารหวานค่ะ

อิ่มกันถ้วนหน้าก็ได้เวลากลับ แต่ก่อนจะกลับมีเซอร์ไพรส์เล็กๆ จากพ่อ ให้หม่ามี้ ... เป็น ช่อดอกกุหลาบสีแดง 38 ดอก มาเติมความพิเศษให้วันพิเศษค่ะ

ครบรอบ 37 ปี บังเอิญได้นั่งโต๊ะหมายเลข 37 พอดี ส่วนดอกไม้แถมเกินมา 1 น่าจะบวกเพิ่มเพื่อเอาไว้ ... กุ๊กกิ๊ก เล็กๆ น้อยๆ ช่วยให้สดชื่นดี

โชคดีที่ หม่ามี้กับพ่อเจอกัน ตกลงปลงใจใช้ชีวิตด้วยกัน ถึงได้มีเราเกิดมาเป็นตัวเป็นตนแบบนี้ ... และโชคดีที่รักกันกุ๊กกิ๊กหนุงหนิง ไม่มีปัญหาใหญ่โต จนต้องแยกย้ายกันเดินคนละทาง

ได้มานั่งเป็นพยาน เห็นความรักเล็กๆ น้อยๆ ที่อยู่มายาวนานแบบนี้ ก็พลอยทำให้หัวใจชุ่มชื่นตามไปด้วย ... รักหม่ามี้กับพ่อ ค่ะ