ใกล้จะเลิกงาน มีสายโทรเข้าจากหม่ามี้มาเป็นมิสคอลอยู่ ... โทรกลับไปถามว่ามีเหตุอะไรพิเศษรึเปล่า คำตอบที่ได้คือ "หมาโม่ตาเจ็บหล่ะลูก"
หม่ามี้บอกว่า เห็นหมาโม่ทำตายิบหยีมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว วันนี้ดูรอบตาแดงๆ และมีน้ำตาซึมออกมา น่าจะพาไปให้หมอตรวจสักหน่อย ... ลองส่องตาหมาโม่ดู ก็คิดว่า พาไปให้หมอตรวจดีกว่า เพราะตาโตเบ้อเร่อแบบนี้ นับเป็นจุดอ่อนที่ต้องระวังเป็นพิเศษ
พาไป รพ.สัตว์ ม.เกษตร ยื่นบัตรตรวจ รับบัตรคิว แล้วก็นั่งรอ ... ระหว่างรอก็นั่งมอง หมา แมว หลายพันธุ์ หลายสี เดินผ่านไปมา นั่งฟังชื่อแต่ละตัวก็เพลินดี
ระหว่างรอตรวจ กิซโม่ก็สนอกสนใจกับเพื่อนสี่ขาใกล้ๆ ตัว และที่เดินผ่านหน้า ... ทำตาโต ยืดคอ ทำจมูกฟุดฟิด ครางหงิงๆ อยากจะไปเล่น ไปรู้จักกับเค้าไปทั่ว
นั่งรออยู่พักใหญ่ ก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อเข้าตรวจ ... ทีนี้หล่ะ ที่เคยทำตาโต คอยืด คอยาว ก็กลายเป็นก้มหน้าก้มตา ถอยกรูดมายืนอยู่ริมเตียงตรวจ เอาตัวอิงเอาหัวซุกหม่ามี้ไว้
คุณหมอจับเปิดตา ส่องไฟดู แล้วก็ทำการย้อมสีตา เพื่อดูแผล ... ผลคือ มีรอยแผลที่กระจกตา สั่งให้ใส่คอลลาร์ และสั่งยาให้ไปหยอดตา แล้วนัดตรวจอีกที 3 วันข้างหน้า
ตรวจเรียบร้อยก็ให้หม่ามี้พาโม่ไปเดินเล่นให้สบายใจ ส่วนเรารอจ่ายตังค์ และรับยา ... ได้ยามาหยอดตา 3 ตัว เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน แล้วยังมียากินอีก 1 ด้วย ... หม่ามี้เลยมีงานเพิ่มเพราะต้องหยอดตาหมา ลูกชายตัวเล็กสุดที่รัก
ภารกิจเรียบร้อย ออกไปเจอหมาโม่วิ่งเล่นอย่างร่าเริง ... ลั้นลาแบบนี้ได้ก็เบาใจ อย่าให้ตาโตๆ ของหมาตัวเล็กๆ เป็นอะไรมากเล้ยยยยย
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น