ปีกปรารถนา

“ชีวิตคนเรานั้นแสนสั้น”

หลายคนคงเห็นด้วยกับประโยคที่ว่านี้ น่าแปลกก็ตรงที่ความคิดที่ตามมาจากประโยคสั้น ๆ นั้นกลับแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

สำหรับบางคน หรือหลายคน ชีวิตยิ่งสั้นก็ยิ่งต้องดิ้นรน ตักตวงกอบโกยให้เต็มที่ เพื่อร่นระยะเวลาแห่งความเต็มพร้อมในชีวิตให้มาถึงโดยเร็ว ก่อนที่โอกาสในการเสพสุขจะจบสิ้นลง

อีกบางคน ชีวิตแสนสั้นสั่งให้ขวนขวายแสวงหาความสำเร็จ รางวัล เกียรติยศ เพื่อให้โลกจารจารึกชื่อและตัวตนไว้

ขณะที่บางคน ชีวิตแสนสั้นกลับบอกเขาว่า ไม่มีเวลายาวนานพอในการรีรอที่จะทำความดี ไม่ใช่เพื่อคำยกย่องสรรเสริญ หรือแม้บุญบารมีใด ๆ หากแต่เพื่อหัวใจตนเอง...ทำเพราะต้องทำ ไม่อาจเพิกเฉยได้

ปรารถนา ปรมี ณภัทร์ นิจ กนธี รสริน ยวดยง ฯลฯ นิยามต่อ “ชีวิต” และ “การใช้ชีวิต” ที่แตกต่าง พาพวกเขามาพานพบและพันผูกกัน และจะโดยรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม ต่างก็มีโจทย์ในใจ...คุณค่าแท้จริงของการใช้ชีวิตและความหมายที่แท้ของการดำรงอยู่คืออะไร ?

ที่สุดปลายทางของปรารถนาที่ต่างคนต่างติดปีกทะยานไป มีคำตอบรอคอยพวกเขาอยู่...คำตอบและความหมายของช่วงเวลาอันแสนสั้นในชีวิตเล็ก ๆ ของมนุษย์ ซึ่งแท้จริงแล้วอาจไม่ต่างจากชั่วขณะการกะพริบของดวงดาวยามค่ำคืน

(คำนำ ... สำนักพิมพ์ดวงตะวัน)

นี่คือเรื่องราวของสถาปนิกสาวคนเก่งของบริษัทกับครูใหญ่โรงเรียนอนุบาลเล็กๆ ที่จะมาร่วมกันพิสูจน์ว่า คุณค่าที่แท้จริงของชีวิตคนเราคืออะไรและอยู่ที่ไหนกันแน่ ...อยู่ที่การบินได้สูงเกินกว่าใคร ไกลกว่าทุกคน หรืออยู่ที่การร่วมเดินทางไปกับคนอื่นๆ ช่วยเหลือประคับประคอง จูงมือและเดินไปด้วยกัน ไม่ทอดทิ้งกัน

ขอเชิญโบยบินไปด้วย “ปีกปรารถนา” กับครูแมงปอและเด็กหญิงโกโก้ ...โรงเรียนอนุบาลของครูแมงปอยินดีต้อนรับทุกคน

(ภาพ คำนำ เรื่องย่อ ที่มาจาก สำนักพิมพ์ดวงตะวัน )

นิยายเล่มใหม่ของ 1 ในนักเขียนโปรดออกจำหน่ายอีกแล้วค่ะ ... ติดตามข่าวจากเว็บเป็นระยะ จนเช้าวันพฤหัสที่ 29 เห็นซองจดหมายแจ้งข่าวจากสำนักพิมพ์วางบนโต๊ะ รีบเปิดอ่าน แล้วออกไปโอนตังค์สั่งซื้อหนังสือทันที

ระหว่างเดินไปโอนตังค์ก็ส่ง sms แจ้งข่าวให้คุณกี้ l0veisl0ve ซึ่งเป็นสมาชิกนิยายเจ้านี้เหมือนกันทราบเรื่อง ... แล้วก็ส่งบอกข่าวสาวคู่หูที่ติดนิยายเจ้านี้เหมือนกัน ว่าจัดการโอนตังค์จองหนังสือให้เรียบร้อย

โอนตังค์ตอนเช้า ตอนค่ำก็รอเช็ครายชื่อ แต่ยังไม่มีแจ้ง เช้าวันศุกร์ก็รีบเช็คชื่อใหม่ เจอชื่อตัวเองก็สบายใจ ... นั่งรอคุณบุรุษไปรษณีย์พาหนังสือมาส่ง

สายๆ วันนี้ คุณบุรุษไปรษณีย์ก็หอบหิ้วจดหมายเข้ามา เหลือบตาไปเห็นกล่องพัสดุ รู้ทันทีว่าใช่แน่ๆ ... หนังสือที่สั่งมาส่งเรียบร้อย ครบถ้วน มาพร้อมกับของที่ระลึกเล็กๆ คือ ปกพลาสติคที่มีลายเซ็นนักเขียนพิมพ์มาด้วย

ดี๊ด๊าดีใจ แต่ก็แอบกลุ้ม เพราะได้มาแล้วแต่ยังเปิดอ่านไม่ได้ ... ก็ตอนนี้กำลังอ่านนิยายอีกเรื่องนึงอยู่ ติดพันจวนเจียนจะจบแต่ยังไม่จบสักที เพราะทยอยอ่านได้วันละนิดวันละหน่อย ... เหลืออีกร้อยกว่าหน้าเท่านั้น ยังไงก็ต้องเก็บให้หมดภายในคืนนี้ พรุ่งนี้จะได้เปิดเล่มใหม่สักที

ได้หนังสือมาแล้ว วางไว้เห็นๆ แต่ยังเปิดอ่านไม่ได้ ... อึดอัดขัดใจจริงๆ เลย