: 90 เดือน :

วันที่ 15 แบบนี้ ตัวเลขของอายุความรักก็ขยับเพิ่มมาอีกเดือน ... 90 เดือนแล้ว ใกล้ 100 เข้าไปทุกทีแล้วนะ

วันนี้ไม่มีมื้อพิเศษระหว่างเราสองคน แต่เป็นมื้อพิเศษกับสาวๆ อดีตสมาชิกที่ออฟฟิศ ... นัดรวมตัวสังสรรค์ กินส้มตำ เม้าท์กัน ที่ร้านห้าแยกตำซั่ว คุยกันได้สารพัดเรื่องเหมือนเดิม ทั้งความรัก งาน ครอบครัว ท่องเที่ยว ... มีกัน 5 คน แต่คุยกันสนุกสนานเฮฮา เอิกเกริก

กินกันไป คุยกันไป เพลินจนไม่ได้ดูเวลา แต่พอฝนเริ่มโปรยเม็ดลงมาก็รีบแยกย้าย เพราะจอดรถไกล กลัวเปียกค่ะ ... วงแตกแยกย้าย เรากับคนดีวนไปส่งสาวกวาง เลยได้คุยกันอีกสักพัก

บทสนทนาระหว่างไปส่งสาวกวางนี่แหละค่ะ ที่ทำให้ได้ยินประโยคดีดีหลายประโยค ที่ฟังแล้วใจฟู และยิ้มได้

เป็นครั้งแรกที่ได้รู้ว่า เราเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้คนดีคิดหนักก่อนจะลาออก ... คนดีบอกว่า "ที่คิดหนักก่อนจะลาออก เพราะกลัวว่าจะไม่ได้เจอยัยตั๊กนี่แหละ จากเดิมที่ได้มารับ-ส่ง เจอกันเช้า-เย็น ออกไปทำงาน ปักหลักอยู่ที่บ้าน ไม่ได้มาเจอ ... ห่วงว่าจะเดินไปทำงานยังไง จะข้ามถนนยังไง"

ได้ยินแล้วก็ชื่นใจ "แต่คุณขา เดินแค่แป๊บเดียว แล้วเค้าเดินมาทำงานแบบนี้ 4-5 ปี ตั้งแต่ก่อนจะคบกันอีกนะ" ... พอเราพูดจบ ประโยคที่คุ้นเคยก็ลอยกลับมา "เค้าก็ยังยืนยันเหมือนเดิมนะ ว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้ว ตัวมีเค้าแล้ว เค้าก็ต้องดูแล"

ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง ขอบคุณนะคะที่คอยดูแล ขอบคุณนะคะที่ทำหน้าที่รับ-ส่งมาตลอด ... ดีใจที่รู้ว่าผ่านมา 90 เดือนแล้ว รักของเรายังไม่เก่า

รักคนดีค่ะ