คอนเสิร์ทข้างบ้าน

วันหยุดต่อเนื่อง วันแรกจัดสรรคิวไปดูแลตัวเองแล้ว วันสุดท้ายก็มีแผนจะออกไปดูโชว์กับก๊วน ... วันนี้เลยเป็นวันพักผ่อน อยู่บ้าน จัดการซัก-รีดเสื้อผ้า

นอนตื่นสายๆ ค่อยๆ จัดการนั่นนี่ไปเรื่อย แล้วก็หอบตะกร้าผ้าขึ้นไปดาดฟ้าเตรียมซัก ... เห็นสถานีดับเพลิง ที่อยู่ติดข้างบ้านมีความเคลื่อนไหวคึกคัก จัดโต๊ะ เก้าอี้ ... สงสัยจะมีงานเลี้ยง

เราก็เดินขึ้นๆ ลงๆ ซักผ้าไปตลอดบ่าย ซักเครื่องด้วย ซักมือด้วย จัดสรรตามลำดับ ... ระหว่างนั้นก็เริ่มมีการทดลองเครื่องเสียง โหลๆ เทสๆ กันไป ... ราวๆ สี่โมงเย็น ก็เริ่มเปิดเพลงแล้ว มาทั้งลูกทุ่ง เพื่อชีวิต หมอลำ ร็อค สลับสับเปลี่ยนกันไป

เข้าใจเอาเองว่า คงเป็นงานเลี้ยงช่วงบ่าย ... มารู้ตัวว่าเข้าใจผิด ตอนสักหกโมงเย็น ที่เสียงเริ่มคึกคัก วุ่นวายมากขึ้น ... อ้าว งานเลี้ยงค่ำเหรอเนี่ย แย่แล้วเรา ยาววววววว แน่ๆ

ไม่เป็นไรนานๆ ที ปาร์ตี้สักที ไม่ได้มีกันบ่อยๆ หยวนๆ กันได้ แต่อย่าดึกอย่าติดลมแล้วกัน ... ให้เต็มที่เที่ยงคืนเท่านั้น ไม่งั้น ฉันจะโทรไปขอความสงบคืน

ทำใจให้สงบได้สักพัก เสียงเพลงที่ได้ยินก็เปลี่ยนไป จากเปิดแผ่น เปิดเพลง เป็น "คาราโอเกะ" ... คุณพระช่วย นี่ฉันได้รับสิทธิพิเศษ ให้ร่วมคอนเสิร์ทแบบประชิดติดตัวขนาดนี้เลยเหรอ

นักร้องหลายคน หลายเสียง แต่ไม่เห็นหน้าตา สลับสับเปลี่ยนกันขึ้นมาร้องเพลงโชว์ มีทั้งร้องดี ร้องเพราะ ร้องเสียงหลง ร้องขึ้นเสียงตามคีย์ไม่ไหว ร้องคร่อมจังหวะ ร้องนำจังหวะ ... ครบรสมากกกกกกก

ฟังไป มีนไป เพราะห้องนอนอยู่ชั้น 2 เหนือพื้นที่จัดงานของเค้านิดเดียว ... ได้ยินชัดๆ เต็ม 2 หู

แม้จะขึ้นดาดฟ้าก็ยังได้ยิน ลงข้างล่างก็ยังชัดเจน ไปห้องแม่ก็ยังมีเสียงลอยมา ... เรียกว่าระบบเสียง surround มากๆ ตายละวา ฉัน หลบไปไหนก็ไม่ได้

ในขณะที่กำลังกลุ้มใจ คุณบิดากับคุณหม่ามี้ ก็ชวนกันออกไปปาร์ตี้กับเพื่อน เจ้าน้องชายไม่อยู่บ้าน ... เหลืออิฉันได้รับสิทธิฟังคอนเสิร์ทแบบประชิดติดตัวตามลำพัง ... แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ระหว่างทุกข์ใจ พิธีกรของงานก็ประกาศผ่านไมค์ว่า ... ขอรบกวนเพื่อนบ้านใกล้เคียงสัก 1 วัน เนื่องในโอกาสงานเลี้ยงปีใหม่ของสถานีดับเพลิง ราวๆ สี่ทุ่ม จะทำการปิดเครื่องเสียง คืนความสงบให้ทุกท่าน ... ได้ยินแล้วก็ใจชื้น เอาหล่ะ ยังมีกำหนดเวลาให้เบาใจ

ว่าแล้วก็อดทน นั่งฟังเพลงหลายสไตล์ จากนักร้องเฉพาะกิจหลายคน ... ฟังไปกลุ้มใจไป และนับเวลาถอยหลังไป ว่าเมื่อไหร่จะสี่ทุ่ม

สี่ทุ่มแล้ว เสียงก็ยังไม่เบา ... เอา ต่อให้ห้าทุ่มก็ได้

ห้าทุ่มแล้ว นักร้องก็ยังโชว์ลูกคอแบบหลงทิศหลงทางอยู่ ... เอา ต่อให้เที่ยงคืนนะ

สายตาจดจ้องเฝ้ามองนาฬิกาว่าตัวเลขเป็นเท่าไหร่ ... พอเที่ยงคืนเป๊ง เสียงเพลงก็ยังลอยมาให้ได้ยินอยู่ แต่เบาลง ... ค่อยๆ ย่องขึ้นไปดูจากดาดฟ้า ก็เห็นว่าสมาชิกสลายตัวไปเยอะแล้ว เหลือแค่กลุ่มเล็กๆ

กลับลงมาที่ห้อง ก็ได้ยินเสียงแว่วๆ เบาๆ ไม่ครึกโครมแล้ว ... ค่อยยังชั่ว สงบสักที จะได้ไม่ต้องโทรไปทวงความสงบ ได้ยินเสียงทีวีสักที

ปีละหน สองหน ที่ได้รับสิทธิพิเศษได้ฟังคอนเสิร์ทแบบประชิดติดขอบขนาดนี้ ... ปีใหม่ผ่านไปแล้ว ต้องรอดูว่าสงกรานต์จะมีคอนเสิร์ทข้างบ้านอีกมั้ยน้อ