One day with Alex

แม้จะไม่ได้รักเด็กเหมือนนางงาม แต่ก็จัดเป็นคนชอบเล่นกับเด็กๆ ... ถ้าให้เลือกได้ขอเลือกเด็กผู้หญิงเพราะคุยง่าย จ๊ะจ๋า น่าเอ็นดู ... ส่วนเด็กผู้ชายก็พอจะเล่นด้วยได้ แต่ต้องเตรียมตัวเตรียมใจว่าต้องใช้พลังงานเยอะ

แต่สำหรับเด็กผู้ชายคนนี้ "Alex" ... อยากเจ๊อ อยากเจอ อยากคุยด้วย อยากเล่นด้วย

Alex เป็นลูกพี่จิ๋ง เป็นหลานของพี่จุ๊บ ... พี่จิ๋งมาทำธุระที่เมืองไทยแล้วพา Alex มาด้วย Alex เลยได้ตะลอนตามแม่จิ๋ง กับป้าจุ๊บ ไปทำธุระ ไปเที่ยวไหนต่อไหนด้วยตลอด

บางวันแม่จิ๋งขอพักเสริมสวย Alex ก็อยู่กับป้าจุ๊บ แล้วมีน้าๆ อาสามาช่วยเป็นพี่เลี้ยง เป็นเพื่อนเล่น ... เราเลยได้โอกาสไปเป็นพี่เลี้ยงด้วยวันนึง

วันอาทิตย์ 5 ธันวา นัดเจอกัน 11 โมงที่พิพิธภัณฑ์เด็ก ... เราไปถึงคนแรก แล้วเจออยู่ในระหว่างปิดปรับปรุง อ้าว จะทำไงดีละเนี่ย

พี่จุ๊บมาแวะรับเรากับหมวยบีที่มาถึงแล้ว เขยิบไปสวนรถไฟใกล้ๆ ก็แล้วกัน ... เปิดประตูรถไปเจอ Alex นั่งอยู่ในคาร์ซีท อารมณ์ดี๊ดี นั่งฮัมเพลงงึมงัม และบ่นพึมพัม "Choo Choo Train ... Choo Choo Train"

จอดรถเรียบร้อย Alex ก็ได้ไปดู Choo Choo Train สมใจ ก่อนจะได้นักจักรยาน ไปปักหลักอยู่แถวสนามเด็กเล่น ... Alex เป็นหนุ่มน้อยวัย 2 ขวบกว่า เลยตื่นตาตื่นใจกับของเล่น ที่พี่เลี้ยงเล่นด้วยไม่ได้ ได้แต่ยืนดูอยู่ใกล้ๆ ที่สำคัญคือ ไม่กล้าให้เล่นอะไรผาดโผนมากนัก เพราะไม่มีปัญญาหามาคืนแม่เค้าได้ค่ะ

กำลังกลุ้มใจว่าจะหลอกล่อ Alex ยังไงต่อดี กำลังเสริมก็มาถึงค่ะ ... คุณพัชกับครูแอน ที่ Alex คุ้นเคยมากกว่าเรากับบีหมวย มาถึงพร้อมกับข้าวกล่อง ... ปูเสื่อ ปิคนิคกันเลย

ป้าๆ น้าๆ หิวโหยอยากหม่ำ แต่ Alex ยังอยากเล่นอยู่ ก็ปล่อยให้วิ่งเล่นไปได้ พอจะพ้นตาก็เรียก Alex กลับมา Alex ก็จะวิ่งกลับมาหา ... สักพักก็จะวิ่งวนไปทางของเล่นอีก แล้วก็โดนเรียกกลับมาอีก วิ่งไป วิ่งมาหลายรอบ

จนต้องหยิบ iPhone มาเป็นตัวช่วยให้ Alex นั่งนิ่งๆ ได้สักพัก ... แต่ก็ได้แค่พักเดียว ต้องงัดไม้ตายไม้สุดท้าย "Ice cream" มาช่วย

พอได้ไอติมไป Alex ก็นั่งนิ่งๆ ได้ เพราะถูกสอนมาให้นั่งทาน ไม่ให้เดินทาน ... เราเลยกลายเป็นโซฟาหนานุ่มให้ Alex นั่งหม่ำไอติม ... แท่งแรกผ่านไป คงยังไม่จุใจ เพราะ Alex บอกว่า "More Ice cream"

ประดาพี่เลี้ยงเลยชวนกันย้ายทำเล ออกไปรับลมข้างนอก ไปอยู่ใกล้ๆ รถไฟเก่า และใกล้กับทางเข้า-ออก เพื่อสะดวกต่อการซื้อเสบียง

Alex เดินเล่น วิ่งเล่น นอนเล่น กลิ้งเล่น เหมือนไม่เหน็ดเหนื่อย ... แม้ตาโรย ตาปรอย ฟ้องว่าจะหมดแรงแล้ว แต่ก็ยังสู้อยู่ ... พอแม่จิ๋งตามมาสมทบ Alex ก็หน้าชื่นฟื้นกลับมาสดใสได้อีก

จนเพื่อนแม่จิ๋งพาไปปั่นจักรยานวนรอบสวน Alex เลยผล็อยหลับไปบนจักรยาน ... ห้าโมงกว่าแล้วด้วย ขบวนพี่เลี้ยงเลยแยกย้ายสลายตัว แต่พอกลับมาถึงรถ Alex ก็ตื่นฟื้นขึ้นมาสดชื่น ไม่งอแงสักนิด ... ตายแล้ว น่ารักจริง

7-8 ชั่วโมงที่อยู่กับ Alex ติดใจมากๆ ค่ะ ... Alex น่ารัก แม้จะยังสื่อสารกันไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่ Alex ก็พูดรู้เรื่อง ไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่ป่วนจนปวดหัว เป็นหนุ่มน้อยที่น่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดด

ไว้โอกาสหน้าเจอกันใหม่นะจ๊ะ ... บายยยยยยยยยยยยยย (ขอบคุณรูปประกอบจาก fb ของพี่จุ๊บ และ ครูแอน ค่ะ)