บิ๊กเบิ้มรักษาตัว

ราวๆ 6 เดือน ที่คนดีได้ บิ๊กเบิ้ม มาครอบครอง ... บิ๊กเบิ้มก็ทำงานได้เต็มที่ ขนคน ขนของ มาหลายต่อหลายทริป

แต่ขากลับจากทริปหัวหิน ช่วงถนนพระราม 2 เราสองคนก็ได้ยินเสียง "แป๊ะ" ... เสียงที่สร้างความหวั่นใจให้เราทั้งคู่ เพราะเดาได้ว่า ต้องมีหินดีดขึ้นมาแน่ๆ กวาดตามองหาร่องรอยความเสียหาย ไม่เจอะอะไร ... ถอนหายใจโล่งงงงงงง กันทั้งคู่

แต่พอเข้าถนนวิภาวดีรังสิต ใกล้จะถึงบ้านเรา ก็เห็นอะไรผิดปกติเข้าตา ... อร๊ายยยยยยยยย

เสียงแป๊ะที่ได้ยินนั้น ไม่ได้มาแค่เสียง แต่มีร่องรอยฝากไว้ให้ช้ำใจด้วย ... เข้าใจว่าคงโดนตรงขอบกระจกด้านบนพอดี แล้วพอวิ่งมาเรื่อยๆ รอยร้าวก็วิ่ง อย่างที่เห็น ... รอยที่ทำให้เราสองคนใจหายยยยยย จำจารึกไว้ในใจอย่างแม่นยำ ว่าแผลนี้เกิดขึ้นวันที่ 15 มีนาคม 2554

2 วันต่อมา 17 มีนาคม 2554 บิ๊กเบิ้มก็ได้แผลเพิ่มอีกจุด ... คนดีบอกว่าระหว่างที่กำลังจะลงจากอาคารจอดรถ เจอะรถกระบะกำลังจะขึ้น แต่เครื่องดับ ตรงช่วงทางลาดพอดี คนดีเลยขับอ้อมหลบ เพื่อจะลง ก็เหลือบเห็นว่ารถกระบะไหลมาชนบังโคลนหลังขวา ... บิ๊กเบิ้มได้รอยถลอกเป็นแนวมาให้คนดีแสลงใจ

สัปดาห์เดียว เจอไป 2 แผล ทำเอาเจ้าของอย่างคนดีใจเสีย แผลถลอกยังไม่เท่าไหร่ แต่รอยร้าวที่กระจกนี่ซิ ปล่อยไว้ไม่ดี ... แจ้งประกันเคลมทั้ง 2 แผลเรียบร้อย ก็นัดวันกับศูนย์เพื่อส่งบิ๊กเบิ้มรักษาตัว

ศูนย์ประเมินระยะซ่อมไว้ 1 สัปดาห์ ตัวเปลี่ยนกระจกและรอให้เซ็ทตัวไม่นาน แต่แผลถลอกต้องใช้เวลาสักหน่อย ... รอได้ค่า ขอให้บิ๊กเบิ้มกลับมาหล่อนิ้งทำงานได้ดีเหมือนเดิมเถอะ

รักษาตัวรอบนี้แล้ว ขอให้บิ๊กเบิ้มไม่เจ็บ ไม่ถลอก ไม่เจอเหตุใดๆ ให้เป็นแผลอีกเล้ยยยยยยยยย ... ขอให้ปลอดภัยทั้งคน ทั้งรถ เถอะ สาธุ