ฤดูฝน กับ คนเดินเท้า

เป็นคนที่ไม่ชอบฤดูฝนค่ะ เพราะถึงฝนจะฉุ่มช่ำเย็นใจ แต่มักจะมาพร้อมกับความเฉอะแฉะ ... ซึ่งเป็นปัญหาหลักสำหรับคนเดินเท้าเลยค่ะ


การเดินทางจากบ้านไปทำงาน อาศัยสองเท้าก้าวเดินไปเรื่อยๆ ราวๆ 10-15 นาทีก็ถึง ... แต่พอฝนตก ระยะทางเท่าเดิม กลับต้องใช้เวลาในการเดินทางมากกว่าเดิม และเดินลำบากกว่าเดิมเยอะค่ะ


เริ่มจากต้องเลือกกระโปรงหรือกางเกงสีเข้ม เนื่องจากเป็นคนที่มีความสามารถในการเดินดีดน้ำกระเด็นขึ้นตัวเองได้ ... ถ้าใส่กระโปรงหรือกางเกงสีอ่อน จะได้ลายจุด มอมๆ มอๆ กระจายอยู่ช่วงน่อง และ ต้นขา ... บางทีเดินดีดกระเด็นเผื่อไปถึงคนข้างๆ ด้วยค่ะ คนดีบ่นประจำ


หลายๆ คนบอกให้ใส่รองเท้าหุ้มส้น หรือ ส้นสูงซิ จะได้ไม่ดีด ... ก็ยังดีดอยู่ดีค่ะ เพียงแต่ร่องรอยอารยธรรมน้อยลงหน่อย ... เพราะฉะนั้นเลือกรองเท้าที่ดอกยางครบถ้วน เดินแล้วไม่ลื่นดีกว่า ... มีรอยจุดๆ ดีกว่าลื้นพรืดดดด แล้วเปื้อนดวงเบ้อเร่อ


ถัดมาก็ต้องเลือกร่ม อุปกรณ์สำคัญประจำฤดูฝนค่ะ ... ส่วนตัวชอบใช้ร่มแบบตอนเดียว คันยาวๆ เพราะกว้าง คงทน ถึงแม้จะเกะกะ พกพาลำบาก แต่คลุมตัวและสัมภาระมิดชิดดี ... ไม่ชอบร่ม 2 ตอน 3 ตอนที่พับได้ พกพาง่าย เพราะเคยเห็นคนถือแล้วเจอลมแรงๆ ร่มบานขึ้นฟ้า กลายเป็นกะละมังรับน้ำฝน แทนที่จะกันฝน


ถ้าเดินคนเดียวก็ ใช้ร่มตอนเดียวไซส์ปกติ ... แต่ถ้าเดินกับคนดี ก็ต้องหาร่มคันใหญ่ๆ เพราะตัวโตทั้งคู่ ใช้ร่มไซส์ปกติ ไหล่ซ้ายของเรา กับไหล่ขวาของคนดีจะเปียกฉ่ำ ... ต้องไซส์พิเศษแบบร่มกอลฟ์ ถึงจะคลุมมิด


ฝนตกธรรมดา กางร่ม เดินถนน พื้นแฉะๆ ก็ว่าเดินลำบากแล้ว ... ถ้าเจอพายุ ทั้งฝน ทั้งลม กระหน่ำเข้ามา ก็ลำบากขึ้นไปอีก ... แต่ที่สร้างปัญหา และเป็นอุปสรรคสำหรับคนเดินเท้าจริงๆ ก็คือ รถ กับ แอ่งน้ำ ค่ะ


ลำพังเดินกางร่มอยู่บนทางเท้าก็ลำบากจะแย่ เพราะต้องคอยหลบหลีกสิ่งกีดขวางทั้งหลาย ... ทั้งเสาค้ำผ้าใบ ป้ายโฆษณา ร่มร้านค้าข้างทาง เสาไฟฟ้า เสาป้ายซอย ตู้โทรศัพท์ ตู้ไปรษณีย์ และอื่นๆ อีกมากมาย ที่ปักหลักอยู่บนทางเท้า รวมถึงเพื่อนร่วมใช้ทางเท้าที่เดินสวนไปมาด้วย


พอเดินมาส่วนที่มีหลังคาหลบได้ ก็ใช่ว่าจะสบาย ... ยังต้องระวังน้ำที่ค้างอยู่ ตามท่อ ตามเสา ที่แข่งกันหยดติ๋งตั๋ง เหมือนเป็นด่านฝึกวิทยายุทธ์ให้เราต้องคอยหลบหลีก ... เพราะไม่รู้ว่า เป็นน้ำอะไรกันแน่ หยดใส่แล้วเสื้อจะเป็นด่างดวงมอซอรึเปล่า


พอเจอรถที่วิ่งบนถนนรีบบึ่งพุ่งกันไปข้างหน้า กรีดน้ำบนถนนเป็นฝอยฟุ้ง ก็หวั่นใจ ... แล้วถ้าเจอช่วงที่มีแอ่งน้ำเจิงนองหล่ะก็ ต้องเล็งจังหวะให้ดีเลยค่ะ เพราะรถบางคันวิ่งฉิวพุ่งลิ่วไปข้างหน้าโดยไม่เหลือบแลแอ่งน้ำใดๆ ... แต่ล้อรถกรีดน้ำกระจายเป็นวงโค้งสวยงาม เป็นคลื่นซัดสาดซ่าขึ้นมาบนทางเท้า ถ้ากะจังหวะไม่ดี เราอาจจะได้โต้คลื่นน้ำดำๆ โดยไม่ทันตั้งตัว


เมื่อผนวกรวมเข้าด้วยกันแล้ว ทั้งน้ำฝนที่หยดลงมา สิ่งกีดขวางต่างๆ ด่านน้ำหยดเป็นช่วงๆ และคลื่นน้ำดำ ... โอ้โห เดินประคองตัว หลบหลีก กันสนุกเลยค่ะ กลอกตามองทางเหมือนเดินเข้าค่ายกล ถ้าเดินถึงออฟฟิศได้โดยไม่เลอะ ไม่มอม ก็โล่งอก รอดมาได้อีกวัน


วันไหนที่ฝนตกตอนเช้าๆ อยากจะหาเสื้อกันฝนมาใส่จริงๆ เลยค่ะ กันเปียก กันมอม กันเลอะ ได้แน่นอน ... เฮ้อออออออออ ฤดูฝน กับ คนเดินเท้า เนี่ย ไม่ถูกกันอย่างแรง