วิทยากร (อีกครั้ง)

ครั้งก่อน ช่วงปลายเดือนตุลา 53 ได้รับการติดต่อไปให้ไปช่วยเตรียมความพร้อมให้นักศึกษา ที่จะออกไปฝึกงานมาแล้วครั้งนึง ... กลางเดือนกุมภา ก็ได้รับการติดต่อมาอีกครั้ง

รอบที่แล้ว 3 ชม. ครึ่งวันเช้า ... แต่รอบนี้ขอเพิ่มเป็นชุดใหญ่ ควบเช้า-บ่าย ตั้งแต่ 9.00 - 16.00 น. ... โอ้วว

เนื้อหาที่พูดก็คล้ายเดิม แต่ช่วงบ่ายที่ขอเพิ่มอยากให้นักศึกษาได้ฝึกงานเขียนด้วย ... ขอมาก็จัดให้ค่ะ

รีบไปแจ้งนายให้ทราบ เพื่อขออนุญาต ... นายตกลงทันที เลยบอกขอตัวหมวยบีตามไปด้วยเหมือนเดิม นายตกลงทันทีไม่มีปัญหา

นายเปิดทางเรียบร้อย ก็รีบมาบอกเจ้าตัวให้รู้ จะได้เตรียมตัวทัน ... เพราะรอบนี้หมวยบีมีภาระเพิ่ม ต้องเตรียมทั้งเนื้อหาเพิ่ม แล้วต้องเตรียมโจทย์ให้น้องๆ ได้ฝึกด้วย

เรื่องเนื้อหาไม่ลำบากค่ะ เพราะมีของเดิมอยู่แล้ว แต่อาจจะต้องปรับนิดหน่อย และฝึกซ้อมการบอกเล่าให้เข้าใจเพิ่มขึ้น ... ส่วนโจทย์ที่จะให้น้องๆ นั้น ก็ต้องมาคุยกันว่าจะให้ฝึกยังไง ประมาณไหนดี จะได้เลือกถูกว่าควรจะเตรียมโจทย์แบบไหน ยังไง

เอกสารพร้อม วิทยากรพร้อม รอแค่ถึงวันที่กำหนดไว้เท่านั้นเองค่ะ

นัดเจอกันเหมือนเดิม เข้าไป มหา'ลัย พร้อมกัน ไปถึงหน้าห้องบรรยายก่อนเวลานัดเล็กน้อย ... คราวนี้ห้องบรรยายใหญ่โตโอ่โถง เพราะจำนวนนักศึกษาที่เข้าฟังมีราว 90 คน ... มากกว่าครั้งที่แล้วเยอะ แววเหนื่อยลอยมาลางๆ

สักพัก อ.ที่ดูแลโครงการมาถึง เลยได้พูดคุยทบทวนความต้องการให้ชัดเจนอีกรอบ ... แล้วก็นั่งรอนักศึกษา

พอได้เวลาก็เริ่มลุยค่ะ เราเริ่มเปิด ทักทายพูดคุยเบาๆ ก่อน ... เพราะอยากให้บรรยากาศเป็นแบบสบายๆ พูดคุย บอกเล่า แลกเปลี่ยนข้อมูลกัน สงสัยอะไรถามได้ ... เลยเริ่มจากการส่งคำถามไปก่อน แต่พอถามปุ๊บ บรรยากาศในห้องก็เงียบปั๊บ ... เอ้า ไม่เป็นไร อีกสักพักคงดีขึ้น

พูดคุย บอกเล่าไปเรื่อยๆ ... ระหว่างที่เราพูดอยู่นั้น ก็มีเสียงคุยของนักศึกษาลอยมา หึ่ง หึ่ง หึ่ง เหมือนเสียงยุงบิน ... น้องคุยแล้ว งั้นน้องคงพร้อมคุยกับเราเหมือนกัน งั้นถามดีกว่า ... พอส่งคำถามไปปุ๊บ ห้องเงียบกริบ เหมือนไม่มีคนอยู่

โว้ววววว นี่มันอะไรกัน ... นักศึกษาวิ่งหายออกจากห้องไปไหนกันหมด

ไม่เป็นไร ไม่ตอบก็เล่าต่อได้ค่ะ ... พอเริ่มเล่า เสียงคุยหึ่งๆ เหมือนยุงก็เริ่มกลับมา จนส่งต่อเข้าหัวข้อการเขียน ที่หมวยบีดูแล บรรยากาศก็เป็นเหมือนเดิมค่ะ คือมีเสียงคุยหึ่งๆ ประกอบตลอด แต่พอถามปุ๊บ เงียบปั๊บ ก็ตลกดี

นอกจากคุยแล้ว ยังมี ใช้บีบีถ่ายรูป เอาปากกาม้วนผม แชทบีบี ... แต่พอถามปุ๊บ เงียบ สงบ เรียบร้อย ทุกที มองจากมุมผู้บรรยายแบบนี้ก็ขำดีค่ะ เลยแกล้งด้วยการ ส่งคำถามไปเป็นระยะ คุยบ้าง เงียบบ้าง สลับกันไป จนหมดครึ่งเช้าค่ะ

หมวยบีบอกเล่าความรู้ที่มี แล้วก็ทำการแจกโจทย์ให้น้องๆ เตรียมตัวเตรียมใจสำหรับรอบบ่าย ... แบ่งให้ทำงานเป็นกลุ่ม แต่สมาชิกในกลุ่มได้โจทย์ไม่ซ้ำกัน

น้องๆ ไปพักทานอาหารกลางวัน ... ส่วนเราสองคน ก็เข้าไปนั่งพักในห้องรับรอง ที่มีข้าวไก่อบ หมูอบ เจ้าอร่อย หน้ามหา'ลัย วางรออยู่แล้ว ... จริงๆ อ.ผู้ดูแลโครงการจะเตรียมอาหารอื่นให้ แต่เราสองคนในฐานะศิษย์เก่า ที่โปรดปรานข้าวร้านนี้เหมือนกัน บอกขออาหารง่ายๆ แค่นี้ก็พอค่ะ

กินอิ่มแล้ว ก็คุยกันเตรียมตัวสำหรับรอบบ่ายว่าจะตรวจงานน้อง คอมเม้นท์งานที่น้องเขียนมายังไงดี ... เพราะจำนวนเด็กเกือบ 90 แต่เรามีกันอยู่ 2 คน ... จะขออาสาสมัคร ก็เกรงว่าจะไม่มีใครยอมออกมา หรือจะต้องสุ่มจิ้มจากรายชื่อที่ลงทะเบียน

ตกลงกันว่าจะเลือกดูตามหัวข้อของโจทย์ ถ้าไม่มีอาสาสมัครออกมา ก็ให้ออกมาทุกคนแล้วค่อยสุ่มเลือก ... ไม่ว่ายังไงก็จะต้องให้ออกมาให้ได้หล่ะคราวนี้

แต่ผลปรากฎว่า พอดูจากผลงานของน้องๆ ที่เขียนมาแล้ว เนื้อหาไม่ยาวมากนัก มีจุดบกพร่องคล้ายๆ กัน ... เลยเหมาดูหมด ดูทุกคน ทีละคน อธิบายเพิ่มคนละนิด ก่อนจะสรุปข้อผิดพลาดให้ทุกคนรู้พร้อมๆ กันอีกรอบ ... กว่าจะไล่ดูครบทุกคน เรากับหมวยบีก็พูดกันจนคอแห้งหล่ะค่ะ

ดูครบทุกคนแล้ว เราก็ปิดท้ายด้วยงานอีกส่วนนึงต่อ ... รอบนี้สนุกหล่ะ เพราะน้องๆ จัดที่นั่งต่างไปจากรอบเช้า เพราะต้องทำงานเป็นกลุ่ม เลยต้องเขยิบลงมาแถวหน้าด้วย มีเหยื่อให้พูดคุยซักถามด้วยแล้ว

หมวยบีแอบเก็บภาพไว้ เลยขอเอามาใช้ซะเลย

ก็ถามแล้วเงียบ ถามแล้วเงียบ ... นี่มานั่งใกล้ๆ เลยจะเดินไปหาซะเลย ถ้าไม่ติดว่าสายไมค์ไปไม่ถึงหล่ะก็ จะเดินบุกไปประชิดตัวแล้ว

บอกเล่าประสบการณ์ จนครบกำหนดเวลา ... เปิดช่วงให้สอบถามเพิ่มเติม ก็เงียบฉี่ตามความคาดหมาย เลยปิดจบการบรรยายได้อย่างง่ายๆ แต่ เหนื่อยยยยยยยยยยยยยยยย

ร่ำลา อ.ผู้ดูแลโครงการ เรียบร้อย ก็ออกมาขึ้นรถกลับออฟฟิศ ... กลับมาถึงออฟฟิศแบบหิวโหย และหมดแรงกันทั้งคู่ ไม่เคยคิดเล้ยยยยย ว่าการยืนพูดจะใช้พลังมากขนาดนี้

นี่ขนาดเราไปยืนพูดแค่วันเดียว ยังเหนื่อยขนาดนี้ ประดาอาจารย์ที่สอนอยู่ทุกวัน จะเหนื่อยขนาดไหนน้อ ... โชคดีจริงๆ ที่ไม่ได้เป็นอาจารย์