สัมผัสหมอก ชมดอกกระเจียว # 2

เมื่อคืนเข้านอนแต่หัวค่ำ เพราะวางแผนที่จะตื่นตี 4 ค่ะ ... ที่ต้องตื่นแต่เช้ามืดขนาดนี้ เพราะจะไปตามหาหมอกค่ะ ไม่งั้นไม่ครบสูตร

ตั้งมือถือไว้ ตี 4 ตื่นลืมตามาปิดเสียง แล้วก็ขอหลับตาต่ออีกหน่อย เพราะประเมินสถานการณ์แล้วว่างีบอีกนิดก็ยังทัน ... สิบห้านาทีต่อมา ก็ลุกไปล้างหน้า แปรงฟัน ทาครีมกันแดด ทาแป้ง แล้วมาปลุกคนดีไปจัดการตัวเองบ้าง ... พอคนดีลุกไปแปรงฟัน 2 สาวร่วมทริปก็ตื่นลืมตาลุกมาพอดี

ลืมแนะนำ 2 สาวร่วมทริปนี้ไปค่ะ ... ทั้ง 2 คน เป็นศิษย์เก่าของออฟฟิศค่ะ เคยทำงานที่นี่ จัดเป็นสาวฤทธิ์แรง เฮฮาบ้าบอด้วยกันมาหลายสถานการณ์ ... พี่ตุ๊ก เป็นสาวคนเดียวที่ลุกไปอาบน้ำแต่งหน้าแต่งตัวแบบครบเครื่อง ... ส่วนพี่จอย เรา คนดี แค่ล้างหน้า แปรงฟันเท่านั้น

ราวๆ ตีห้าสี่สิบ สมาชิกก็พร้อมออกเดินทาง ... เปิดประตูห้องออกมา อากาศเย็นสบาย ไม่หนาว มีลมพัดมาเรื่อยๆ ให้ชื่นใจ ... เป็นฤกษ์ดีว่า อากาศบน อช. ก็น่าจะปลอดโปร่งโล่งสบาย แล้วจะมีหมอกให้เราได้สัมผัสรึเปล่าน้า

ไปถึง อช.ป่าหินงาม ราวๆ หกโมงนิดๆ จ่ายค่าธรรมเนียมเรียบร้อย ก็ไปยืนรอรถที่จะขึ้นไปส่ง ... เส้นทางวันนี้เหมือนเดิมค่ะ คือเริ่มต้นที่ จุดชมวิวสุดแผ่นดิน ลงรถเดินไปก็ลุ้นไปว่าจะเห็นทะเลหมอกรึเปล่าน้อ

พอไปถึงจุดชมวิว ก็จ๋อยค่ะ เพราะไม่เห็นมีทะเลหมอกเลย ... หง่ะ ทำไมเป็นแบบนี้หล่ะ หมอกหายไปไหน ตื่นแต่เช้ามาตามหาแล้วนะทำไมไม่มาตามนัดหล่ะ ... แต่ไม่เป็นไรค่ะ ยังร่าเริงถ่ายรูปเล่นกันได้

ปลอบใจตัวเองว่า คงเป็นเพราะไม่มีฝน ความชื้นไม่มาก หมอกเลยไม่มา ... คิดว่ามาถ่ายรูปซ่อมจากที่ถ่ายเมื่อวานแล้วกัน แล้วมองหามุมใหม่ๆ ที่เมื่อวานยังไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไป

4 สาว 4 แอ็ค ณ จุดเดียวกัน ... ผลัดกันลุก ผลัดกันนั่ง ผลัดกันเป็นนางแบบ ผลัดกันเป็นตากล้อง ถ่ายรูปกันสนุกค่ะ ... แต่ถ่ายรูปไปก็เกรงใจคนรอบข้างที่เล็งจังหวะมาถ่ายรูปที่จุดเดียวกัน

ถ่ายรูปกันพอสมควรก็ชวนกันขยับย้ายที่ ไปที่ทุ่งดอกกระเจียว ... ระหว่างเดินชมวิว ถ่ายรูปไปตามทาง ลมก็พัดหมอกขึ้นมาค่ะ หมอกขาวๆ บางๆ ค่อยๆ ลอยขึ้นมา ... กรี๊ดกร๊าดวี้ดว้ายกันใหญ่ อยากจะเดินกลับไปตรงสุดแผ่นดิน ไปดูว่าหมอกลอยตัวหนาแน่นรึเปล่า แต่ก็ลังเล เพราะอยากเห็นทุ่งดอกกระเจียวท่ามกลางสายหมอก

สุดท้ายก็เลือกเดินไป ทุ่งดอกกระเจียว กันต่อค่ะ ... แล้วก็ไม่ผิดหวัง เพราะมีหมอกลอยเบาบางจางๆ ดูเหมือนทุ่งดอกกระเจียวท่ามกลางม่านสีขาวบางๆ สวยเหมือนฝันเลยค่ะ

เพราะเมื่อวานมาเดินสำรวจไปรอบนึงแล้ว วันนี้เราเลยทำเวลาในการเดินได้เร็วขึ้น และรู้เป้าหมายตัวเองชัดเจน ... แยกย้ายกันไปถ่ายรูปตามจุดต่างๆ ถ่ายรูปเดี่ยวบ้าง คู่บ้าง และเจาะถ่ายรูปดอกกระเจียวกันอย่างสนุกสนาน

เมื่อวานน้องเก๋ อาสา อช. ให้ความรู้เพิ่มเติมไว้ว่า ... ดอกกระเจียวตัวจริงเสียงจริง คือดอกสีขาวม่วง ที่เห็นค่ะ ส่วนเจ้าสีชมพูสดใสที่เบ่งบานอยู่นั้น เป็นกลีบเลี้ยงค่ะ ... โอ้ หลงคิดอยู่ตั้งนานว่าดอกกระเจียว คือส่วนที่เป็นสีชมพูสดใส ขนาดเห็นรองเท้าตัวเองสีเข้ากันพอดีเลยเก็บรูปคู่กันไว้สักหน่อย ที่แท้เป็นดอกเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ต่างหาก

เดินถ่ายรูปกันจนท้องเริ่มร้องดังเรื่อยๆ ราวๆ แปดโมงเช้าก็ล่าทัพกลับเข้าที่พักค่ะ ... รอบนี้เว้นวรรคไม่ไปที่ ลานหินงาม เพราะเมื่อวานเดินสำรวจทั่วแล้ว และกลัวว่าถ้าเดินกันเองคงหลงวนไปมาอยู่ตามหินก้อนต่างๆ กว่าจะวนออกมาได้คงไส้กิ่วก่อนแน่ๆ

กลับเข้าที่พัก ก็ตรงดิ่งไปหม่ำมื้อเช้าทันที เป็นเกาเหลาผักจินจูฉ่ายใส่กระดูกหมู เมนูแนะนำของที่นี่ค่ะ ... โต๊ะอื่นกินเป็นเกาเหลากับข้าว แต่โต๊ะพวกเรา กินเป็นข้าวต้มค่ะ น้ำซุปหวาน กลมกล่อม อร่อยมากค่ะ

อิ่มแล้วก็แวะช้อปปิ้ง ซื้อของพื้นบ้านที่ชาวบ้านมาวางขาย ทั้ง หน่อไม้ ฟักทอง ข้าวกล้อง ดอกพลอยชมพู เสื้อ กางเกง ถุงผ้า ช้อปกันสนุกสนาน ... ช้อปจนหนำใจแล้วก็กลับเข้าห้องพัก ทยอยอาบน้ำ เก็บข้าวของเตรียมเดินทางกลับ

ออกจากชัยภูมิย้อนมาตามเส้นทางเดิม แต่เปลี่ยนเป้าหมายนิดหน่อยค่ะ ... ตรงดิ่งเข้าไปที่ตัวเมืองลพบุรี เพราะพี่ตุ๊กรีเควสท์ อยากจะไปดู พระปรางค์สามยอด กับ พระนารายณ์ราชนิเวศน์

ตรงดิ่งยิงยาวไปที่ตัวเมือง ไปถึงพร้อมกับท้องที่หิวมากขึ้นเรื่อยยๆ ... เลยแวะหาร้านอาหารที่สะดวก และสะดุดตา สุดท้ายไปได้ร้านอาหารตามสั่งเยื้องกับศูนย์มะเร็ง เป็นการเสี่ยงชิมที่มีโชคมากค่ะ เพราะ กะเพราหมูสับไข่ดาว ผัดซีอิ๊ว สุกี้น้ำทะเล ก๋วยเตี๋ยว ที่สั่งมา อร่อยทุกอย่างค่ะ

อิ่มสบายท้องแล้วก็เดินทางกันต่อค่ะ ... มุ่งหน้าไปที่ พระปรางค์สามยอด พอใกล้จะถึงก็ตื่นตระหนกตกใจ เนื่องจากน้องลิงกระจายตัวอยู่ทั่ว ทั้งรอบๆ พระปรางค์ และถนนหนทางอาคารบ้านเรือนในละแวกใกล้เคียง ... เห็นแล้วประสาทค่ะ หวั่นใจไปต่างๆ นาๆ น้องลิงจะมาแย่งของรึเปล่า จะมาโดดเกาะขามั้ย เดินเครียดหน้ายุ่งไปจนถึงทางเข้า

เดินก้าวเท้าเข้าไปในพื้นที่ จ่ายค่าธรรมเนียมก็ยิ่งหวั่น เพราะน้องลิงรายล้อมไปหมด ... มาโล่งอก สบายใจ ตอนที่รู้ว่า จะมีคนที่ดูแลเดินประกบไปด้วย ในมือคนดูแลจะมีหนังสติ๊ก หรือ ด้ามไม้ ไว้เคาะไล่น้องลิง ... แล้วยังช่วยอธิบายเล่าเรื่องราวที่มาที่ไป และแนะนำมุมถ่ายรูปให้ ประทับใจพวกเรามาก เลยให้ทิปเป็นสินน้ำใจไป

ตอนแรกที่เดินก็กลัวน้องลิง เดินไประแวงไป แต่พอมองนานๆ เดินเพลินๆ ก็เห็นว่าน่ารักดี ... คนดูแลบอกว่า น้องลิง ชอบกระจกค่ะ ถ้าใครที่ถือกล้องตัวโตๆ เลนส์บิ๊กๆ ไปส่องถ่ายรูป น้องลิงทั้งหลายจะให้ความร่วมมือ มองตรงมาที่เลนส์ค่ะ ... พี่ตุ๊กพกกล้องตัวโต เห็นเลนส์ชัดไว้ในมือ ลองไปส่องใกล้ๆ ถ่ายรูป น้องลิงก็จ้องตาเป๋งมองตรงมาที่เลนส์ แล้วอยู่นิ่งให้ถ่ายรูปง่ายๆ ค่ะ

เดินกลับออกมาจากพระปรางค์สามยอด ด้วยความรู้สึกที่ต่างจากขาเข้า ... เพราะน้องลิงก็น่ารักดี เค้าอยู่กันเป็นหมู่คณะ รักกันบ้าง ตีกันบ้าง ช่วยเหลือกันบ้าง ตามประสาลิงๆ ... มนุษย์เราต่างหากที่เข้ามายึดพื้นที่ของเค้า จนเค้าต้องวิ่งวุ่น หลบทั้งรถยนต์ รถไฟ บาดเจ็บไปก็เยอะ ตายไปก็หลายตัว น่าสงสาร

เริ่มร้อน เหงื่อเริ่มซึม เลยชวนกันย้ายที่ ไปที่ พระนารายณ์ราชนิเวศน์ ที่อยู่ห่างไปเพียงนิดเดียว ... เข้าไปเดินชมโบราณสถานที่หลงเหลืออยู่ ไปดูพิพิธภัณฑ์ที่เล่าเรื่องประวัติศาสตร์ที่มาที่ไป และจัดแสดงโบราณวัตถุ ที่ขุดค้นได้

เดินทัศนศึกษาเหมือนสมัยเรียนมัธยม ครบทุกจุดแล้วก็เคลื่อนขบวน มุ่งหน้ากลับค่ะ ... แดดเริ่มร้อน เหงื่อซึม เหงื่อชื้น เต่าเปียก จนแวะเดินเล่นที่ไหนไม่ไหวแล้วค่ะ มุ่งหน้ากลับบ้าน

ระหว่างทางกลับก็นั่งเม้าท์กันมาเรื่อยๆ อัพเดทชีวิตบ้าง ย้อนอดีตรำลึกความหลังกันบ้าง เพลินดีค่ะ ... ทริปนี้ถึงจะจัดเป็นทริปสมบุกสมบัน มีกัน 4 ชีวิตตะลุยกันไป แต่ก็สนุกสนานเพลินเพลิน

ไม่ว่าจะไปเที่ยวที่ไหน เที่ยวแบบไหน ถ้าไปกับเพื่อนที่รู้ใจ ทริปไหนๆ ก็สนุกและน่าประทับใจ ... ทริปนี้ถึงจะเหนื่อย ถึงจะเพลีย แต่ก็คุ้มค่าค่ะ