ประวัติก่อนเข้าวงการ

อ๊ะ อ๊ะ อย่าเพิ่งงงค่ะ ... บล็อกหน้านี้เกิดขึ้นตามคำขอของ หมวยบี สมาชิกแก๊งค์ลูกหมู ที่เขียนถึงประวัติก่อนเข้าวงการกินแหลก (ตามไปอ่านได้ ที่นี่) ... แล้วส่งข้อความมาบอกว่าให้ส่งประวัติด้วย ... น้องขอมา เจ้ก็จัดให้


ขอดึงลักษณะเด่นของแก๊งค์ลูกหมู ที่หมวยบี สรุปไว้ มาใส่ประกอบไว้ก่อนนะคะ ... เพราะอ่านแล้ว โดนนนนนนนนนน ... นี่แหละ แก๊งค์ลูกหมูของจริง

1. ภารกิจหลักของแก๊ง คือ กิน กิน และกิน
2. ไม่อร่อยไม่ไปกินให้เสียปาก แต่ถ้าอร่อย ไม่ว่าจะอยู่ไกลขนาดไหน หรือแอบอยู่ในซอกซอยใด เราก็จะดั้นด้นตามไปกินให้จนได้
3. ไม่เกี่ยงสัญชาติอาหาร ได้หมด ทั้งไทย จีน ฝรั่ง ญี่ปุ่น เวียดนาม ลาว แถมยังไม่เกี่ยงทั้งอาหารคาว หวาน ขอให้อร่อยเป็นพอ
4. มีคติว่า "อิ่มไม่กลัว กลัวอด!!" ถ้าไม่อิ่มจนพุงปลิ้น จุกถึงลิ้นปี่ จะไม่มีวางช้อน สมาชิกจะร่วมรบกันอย่างเคียงบ่าเคียงไหล่ เรียกว่ากินเรียบจนเดาไม่ออกว่าก่อนหน้านี้ จานนี้มันเคยเป็นอะไรมาก่อนฟระ
5. แก๊งนี้ เข้าง่ายออกยาก สมาชิกจะต้องร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกันทุกมื้อ ... ฉะนั้น คิดให้ดีก่อนเข้าแก๊ง ถ้าไม่พร้อมอย่าเสี่ยง!!


อ่านแล้วก็ชอบใจ สมาชิกแก๊งค์นี้ รวมตัวเพื่อการกินได้อย่างเหนียวแน่นจริงๆ ... วันพุธที่แล้วไปเจ๊ไข่กับหมวยบี โดยไม่มีสาวฝน กลับมาเล่าให้ฟัง สาวฝนก็งอน ตัดพ้อว่าโดนหักหลัง ไปกินร้านที่เค้ายังไม่เคยไป ... พอวันศุกร์ไปข้าวต้มวัดบวรกับสาวฝน โดยไม่มีหมวยบี กลับมาโดนบ่นอีก ว่า ทรยศ ไปอิ่มกันในช่วงที่เค้าเข้าวัดอดข้าวอยู่ได้อย่างไร ... เอ้า เอากันเข้าไป เรื่องกินนี่ไม่ยอมกันเลยจริงๆ


มานั่งนึกๆ ดูแล้ว ก็เป็นความบังเอิญที่คนชอบกินมารวมตัวอยู่ด้วยกัน ... ถึงแม้รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ว่าคนนั้นไม่กินอะไร คนนี้ไม่ชอบอะไร จะมีบ้าง แต่รวมๆ แล้ว ก็ไม่เป็นปัญหาค่ะ เราตกลงกันได้


ส่วนตัว กินอาหารได้ทุกสัญชาติค่ะ ไทย จีน ฝรั่ง ญี่ปุ่น เกาหลี เวียดนาม ลาว อิตาเลี่ยน ทานได้หมด แล้วแต่โอกาส และความอยากค่ะ ... ส่วนอาหารสัญชาติอื่นๆ อย่าง กรีก อินเดีย โมรอคโค ฯลฯ ก็พร้อมจะลองชิมนะคะ ถ้าอร่อยก็ว่ากันอีกที ถ้าไม่อร่อย ก็บอกเลิก ตัดขาดกันไปเลย


เมื่อก่อนติดกินหวาน แต่เดี๋ยวนี้ลดลง ไม่ติดรสชาติใดเป็นพิเศษ ขอให้อร่อย กลมกล่อม ... หลังๆ ก๋วยเตี๋ยวถ้าน้ำซุปอร่อยแล้ว ก็ไม่ปรุงค่ะ เค้าเสิร์ฟมายังไงก็กินยังงั้น

ถ้าให้เลือกอาหารจานโปรด เครียดค่ะ เพราะต้องคิดหนัก รักพี่เสียดายน้อง ... ต้องขอระบุแยกตามประเภทอาหาร และสัญชาติอาหาร ว่าอาหารญี่ปุ่นชอบกินอะไร อาหารจีนชอบกินอะไร ... หรือต้องระบุเฉพาะเจาะจงไปเลยว่า ร้านนี้ชอบกินอะไร ร้านนั้นชอบกินอะไร อย่างนี้ง่ายกว่า ... แค่ต้องเลือกอาหารไทยก็ลำบากแล้วค่ะ เพราะมีอร่อยและชอบกินหลายอย่าง


ดูเหมือนคนกินง่าย แต่ก็จัดตัวเองว่าเป็นคนกินยาก เพราะมีหลายอย่างที่ไม่กิน ไม่ชอบ ก็ใช้เขี่ยเอาได้ ไม่มีปัญหา ... ที่สำคัญคือ ต้อง อร่อย ค่ะ ถ้ารสชาติไม่ได้เรื่อง จะอารมณ์เสีย แล้วเลิกกินทันที ... ตั้งแต่เกิดมาจนอายุ 33 อารมณ์เสียเพราะของไม่อร่อยอยู่ 2 ครั้ง


ครั้งแรก เป็นก๋วยเตี๋ยวแถวสำเพ็ง แวะไปซื้อของให้ลูกค้า แล้วพักกินก๋วยเตี๋ยว ... สั่งก๋วยเตี๋ยวน้ำไป จะชิมน้ำซุปก่อนทุกครั้ง ชิมแล้ว เซลล์สมองเสียไปหลายตัว เพราะน้ำซุปรสจืดสนิท ไม่หวาน ไม่เค็ม ไม่มีรสอะไรเลย รู้สึกเหมือนกินน้ำต้มสุก ... เอ้า ปรุงซะ ปรุงอยู่นาน ก็ยังไม่อร่อยอยู่ดี เซ็งค่ะ


ครั้งที่สอง ร้านอาหารห้องแถว ในสายใต้ใหม่ (ที่เดิม) ... ไปกับคนดีจะขึ้นรถไปเยี่ยมคุณยาย กะจะฝากท้องไว้ที่ เคเอฟซี แต่ฝนตกน้ำท่วม เดินไปเคเอฟซีไม่ได้ เลยต้องหาร้านอาหารห้องแถวในละแวกนั้นกินกันตาย ... เห็นหน้าร้านมีก๋วยเตี๋ยว ข้าวหมูแดง เลยเลือกอันนี้แล้วกัน เราสั่งข้าวหมูแดง คนดีสั่งเย็นตาโฟ


ตักข้าวเข้าปากคำแรก ปรี๊ดดดดดดดดดด ทันที หมูแดงรสพิลึก น้ำราดรสไม่ได้เรื่อง กุนเชียงก็แป้งๆ แม้แต่ข้าวสวยยังกระด้าง ... อร๊ายยยยยยยย รมณ์เสีย คิ้วขมวดเข้าหากัน หน้ายุ่ง ตาขวาง แล้ววางช้อนทันที ไม่กินอีกเลย ... รสชาติแย่สุดๆ ขนาดกินกันตายไม่ลงค่ะ ถ้าต้องกินเข้าไป ยอมอดตายดีกว่า ... เดินออกจากร้านมา มองหาบ้านเลขที่ กะว่าจะส่งจดหมายมาบอกเค้าว่าเลิกขายข้าวหมูแดงเหอะ


เล่าให้ที่บ้าน ที่ออฟฟิศฟัง ก็มีแต่คนบอกว่าอาหารตามสถานีขนส่งก็แบบนี้แหละ ... ไม่อ่ะ อันนี้มันเกินไป เกินจะกระเดือกลง มันไม่ได้เรื่องจริงๆ พูดถึงทีไรก็ยังจำความรู้สึกหงุดหงิดตอนนั้นได้ ... จนมานึกดูว่า นี่เราชอบกินของอร่อยขนาดนี้เลยเหรอ


พิจารณาแล้วว่า การชอบกินของอร่อย มาจากพฤติกรรมของคนในบ้าน ทั้งพ่อ หม่ามี้ และคุณพิไล ก็ล้วนชอบชิมของอร่อยทั้งนั้น ... ทั้ง 3 คน มีพฤติกรรมเหมือนกัน คือ ถ้าเจอข้อมูลจากหนังสือ หรือ รายการทีวี ที่แนะนำร้านอาหาร จะเกิดความอยากพิสูจน์ และต้องไปลองชิม


โดยเฉพาะ พ่อ ที่มักจะพาไปกินข้าวร้านนู้น ร้านนี้ อยู่ตลอด ทั้งในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัด ... แล้วพ่อชอบซอกแซกหาของอร่อยมานำเสนอ แต่ก่อนพ่อทำงานอยู่ต่างจังหวัด เวลาไปหา ก็จะพาไปร้านนู้นร้านนี้ ... มีอยู่ช่วงนึงพ่อไปปักหลักอยู่ พัทยา หลายเดือน พอไปหาก็พาตระเวนชิมของอร่อย ทั้งอาหารทะเล ส้มตำ ข้าวต้ม ต้มเลือดหมู ก๋วยเตี๋ยว และอื่นๆ สารพัดร้านที่พ่อไปชิมแล้วว่าอร่อย ... บางทีขับรถผ่านหน้าร้านก็จะชี้บอกว่าร้านนี้อะไรอร่อย แล้วจะพามาชิม


พฤติกรรมชอบลองชิม และตระเวนชิม เลยซึมเข้าสายเลือดโดยไม่ทันรู้ตัว ... ตอนเป็นสาวโสด ก็ยังออกตะเวนชิมไม่ได้ เพราะเดินทางคนเดียว กินคนเดียว ลำบาก ... แต่พอคบกับคนดี ก็เหมือนได้เพื่อนคู่หู ชวนกันชิมไปเรื่อย ... แต่ไปกัน 2 คน ก็ยังลำบากค่ะ เพระสั่งอาหารได้จำกัด สั่งเยอะกินไม่หมด


จนมาเจอสาวๆ ที่ออฟฟิศ แล้วรวมตัวเป็นแก๊งค์ลูกหมูนี่หล่ะค่ะ ทำให้ได้คู่หูคู่กินเพิ่มมาอีก กินหลายๆ คน ยิ่งอร่อย ... จนทุกวันนี้น้ำหนักขึ้น พุงเต่ง ตัวบานฟูกันถ้วนหน้า ... เวลาใครทักว่าอ้วน เราจะตอบเหมือนกันว่า อ้วนแบบคุณภาพคับแก้วนะคะ ที่เห็นนี่คัดแล้วนะ ของมันไม่กิน ของไม่อร่อยไม่กิน ... ที่อวบฟูได้ขนาดนี้ ของอร่อยล้วนๆ


โธ่ ก็การได้กินของอร่อย เป็นความสุขที่หาได้ง่ายที่สุดแล้วนะคะ ... ว่าแล้ววันนี้เราจะเติมความสุขให้ตัวเอง ที่ร้านไหนดีน้อ